basgitaarforum.nl

Pedullist schreef: ↑21 mei 2017, 09:58 Zit ook te denken...dat 'onpersoonlijke' wat mensen vaak zeggen. Komt dat niet júist door dit soort superstrakke laser cuts?

Bthebassplayer schreef: ↑21 mei 2017, 11:38 Onpersoonlijk? Juist niet. Het betekent dat je als bouwer let op details toch?

Juist niet meer als bouwer..het risico is dat wanneer je de CNC machine goed afstelt, je zelf niet meer op gaat letten. Voelen hoe het hout werkt, luisteren of het samen past..dat soort dingen blijven dan achter, zou je kunnen beredeneren.

Fair enough. Maar ik vind het begrip "onpersoonlijk" zo vaag. Wat bedoel je daar eigenlijk mee @Pedullist?

Helemaal niks. Ik hoor dat vaak als argument. Ben gewoon nieuwsgierig waarom.

Ja ik ben ook wel benieuwd eigenlijk.

"Onpersoonlijk" had ik nog nooit gehoord. Wel vaker dat er weinig eigen karakter in zou zitten. Veel subjectiever dan dat gaat ook niet... zelf heb ik het ook wel eens gezegd. Onterecht moet ik nu zeggen. Vind ze toch echt hun eigen feel en klank hebben. En natuurlijk, het zijn varianten op een een 70 jaar oud ontwerp. Logisch dat ze iets weg hebben van de voorbeelden.

Denk dat de terminologieën niet echt ver van elkaar verwijderd zijn. Het is ook niet zozeer Sandberggerelateerd, mijn vraag. Ik zit me al een tijdje af te vragen waarom ik bijvoorbeeld de Dimension een meer dan prima bas vindt, maar niet dat gevoel heb die ik bij de Pedulla's heb. Pedulla's die nagenoeg perfect gebouwd zijn (vooral die uit 2016), maar allemaal wel 'dingetjes' hebben. Een topkam die niet voor 100% procent aansluit (maar wel 99.84%), een stukje lak op de hals wat net iets meer paars uitpakt tov de rest van de cherry burst,etc. Gemiereneuk waar ik pas na een half jaar of langer achter kwam, en me ook niks uitmaakt. Maar de Dimension, in een fabriekssetting bij elkaar gelaserd, voelt veel meer als 'plastic' of 'onpersoonlijk' in de handen. Evengoed merk ik dat nu ik hem weer aandacht geef, en hij wat 'studio relics' meekrijgt (tikje hier tikje daar), hij meer onderdeel van de club wordt. Het is echt een prima bas, die gekgenoeg niet heel populair lijkt. De Fender PJ heb ik sinds mijn 15e, alle beschadigingen zijn herinneringen aan concerten (onvoorzichtige gitarist!), die ondanks de nieuwe pickups nog steeds vertrouwd en 'eigen' klinkt en voelt voor mij. In dat geval niet zo gek dat het zo voelt.

Een Steinberger of Status klinkt steriel en gelijkmatig in mijn oren, maar ze hebben wel ontegenzeggelijk een eigen karakter (= significant anders dan Fenderachtige types). Ik heb geen ervaring met Sandbergs, Lulls, Celinder, Xotics, maar ik heb steeds het idee dat 'onpersoonlijkheid' meer met gebrek aan aandacht te maken heeft dan met de bas zelf.

Ik heb dat met mijn zelf inelkaar geknutselde Telejazz. Jazz Body en Tele hals van Warmoth, Dimarzio's, Fender hardware en wat gebruiksmojo. Deze gaat nooi meer weg, al het andere wat ik in mijn handen heb gehad voelt enigzins als plastic speelgoed, ook de Lakland die ik nu heb.

Trouwens, vanmiddag even kort drooggeneukt op de ouwe lakland van Goose, en die voelde ook heel 'echt' aan!

De Dimension is bijna net zo nieuw als de Pedulla, dus dat is het niet. Het hoeft voor mij niet oud te zijn, of beschadigd. Gebruik van CNC ook geen probleem.

Zit het niet ook een beetje tussen de oren? iig met de Pedulla's?

Maar merk het zelf ook. Als ik mijn Dimension met mijn Sandberg vergelijk dan is de D 12 jaar jonger. En dat merk je.. de Sandberg heeft iets 'meer'.. noem het karakter.

Nee. Want ik heb namelijk meer dan 1 Pedulla om mijn mening op te vormen. Ik speel al vanaf ongeveer mijn 20e op 2 Pedulla bassen. Ooit had ik er zeven. Natuurlijk voelt het als 'thuis'. Maar de nieuwe zijn echt gloednieuw. Je zou zeggen dat de oude blauwe MVP of de rode Pentabuzz meer 'mojo' zou hebben, maar de nieuwe zijn gewoon beter gebouwd. En dat zit niet tussen mijn oren. Elke sensitieve speler of bouwer ziet en voelt het meteen. Als ik liedjes van 5 jaar geleden terug hoor, hoor ik ook de progressie tov de dingen van nu, en dat is hier ook merkbaar. Zijn bas uit 1978 is echt prutswerk, met een kritische blik bekeken. Hij klinkt en speelt goed, maar zit vol met fouten. De Dimension is feilloos in dat opzicht, daarbij vergeleken. Mijn Tele uit 1995 Fujigen Japan is nagenoeg even goed als de Custom Shop Strat USA 2006 qua afwerking. Beiden zeer netjes gebouwd (voor de eerste keer in mijn leven langer dan 1 seconde naar een neck pocket gekeken ), ze spelen en klinken prima. Toch voelt de Strat beter. Terwijl de Tele duidelijk 'meer geleefd heeft'. Oh, ik heb voor beiden ongeveer hetzelfde betaald (zeeeeeeeeer goede deal gehad met de Strat), dus die cognitieve dissonantie speelt niet mee.

Toch apart dat één van de bassen die me het meeste is bijgebleven van de ouwelullenmeeting die palletbas van Sven was. Nul contour, boertig, maar hij knalde. Het hoeft dus 1. niet duur te zijn en 2. geen Pedulla.

En natuurlijk, het zijn varianten op een een 70 jaar oud ontwerp. Logisch dat ze iets weg hebben van de voorbeelden.

De California's die gemaakt zijn vanaf 2015 vind ik echt een eigen karakter hebben. Zeker ook qua looks maar ook het feit dat de brug meer naar achter zit en de hals dieper in de body zorgt ervoor dat je een shortscale achtig gevoel hebt. Ook weer niet echt omdat de scale verder hetzelfde is. De American Fender jazz die ik gehad heb klonk saai en karakterloos eigenlijk.

Ik denk sowieso dat het oorspronkelijke ontwerp super was maar toen t werd overgenomen door CBS en daarna is het er denk ik niet veel beter op geworden. Allemaal natuurlijk een kwestie van mening.

Pedullist schreef: ↑21 mei 2017, 22:15 Nee. Want ik heb namelijk meer dan 1 Pedulla om mijn mening op te vormen. Ik speel al vanaf ongeveer mijn 20e op 2 Pedulla bassen. Ooit had ik er zeven. Natuurlijk voelt het als 'thuis'. Maar de nieuwe zijn echt gloednieuw. Je zou zeggen dat de oude blauwe MVP of de rode Pentabuzz meer 'mojo' zou hebben, maar de nieuwe zijn gewoon beter gebouwd. En dat zit niet tussen mijn oren. Elke sensitieve speler of bouwer ziet en voelt het meteen. Als ik liedjes van 5 jaar geleden terug hoor, hoor ik ook de progressie tov de dingen van nu, en dat is hier ook merkbaar. Zijn bas uit 1978 is echt prutswerk, met een kritische blik bekeken. Hij klinkt en speelt goed, maar zit vol met fouten. De Dimension is feilloos in dat opzicht, daarbij vergeleken. Mijn Tele uit 1995 Fujigen Japan is nagenoeg even goed als de Custom Shop Strat USA 2006 qua afwerking. Beiden zeer netjes gebouwd (voor de eerste keer in mijn leven langer dan 1 seconde naar een neck pocket gekeken ), ze spelen en klinken prima. Toch voelt de Strat beter. Terwijl de Tele duidelijk 'meer geleefd heeft'. Oh, ik heb voor beiden ongeveer hetzelfde betaald (zeeeeeeeeer goede deal gehad met de Strat), dus die cognitieve dissonantie speelt niet mee.

Er zal toch dat verschil zijn tussen fabriek en ambacht. Van de 6 Pedulla's die ik gehad heb is de jongste gebleven om de simpele reden dat ze inderdaad met het jasr beter zijn geworden.
Met fabriek bassen zal het de hit en mis factor zijn. Er wordt niet gekeken naar de eigenschappen van de verschillende stukken hout, wat in de ambacht wel gebeurt...

In the end.. de waarheid zit in de waarneming van de waarnemer...

@SpcMnk waarom verkoop jij je VM5?

Bthebassplayer schreef: ↑22 mei 2017, 11:00 @SpcMnk waarom verkoop jij je VM5?

Na er gisteren een hele avond op gespeeld te hebben vraag ik het me eigenlijk ook af... hij heeft zijn toegevoegde waarde naarst mijn andere bassen. Dikker en zingender dan de dimension, jazzier dan de Stingrays, volle P sound, brutaler dan de Pedulla.. en gewoon een top instrument kwa bouw en afwerking. Maar ik had GAS voor iets anders en dan is het beleid dat er eerst iets uit moet...
Ik heb die VM5 nog maar heel kort en had nog niet de tijd genomen hem goed te leren kennen. Nu ik dat wel aan het doen ben is mijn GAS voor die andere bas flink af aan het nemen. Dus een grote kans dat ik hem uit de verkoop ga halen. Alleen zo jammer dat hij helemaal zwart is.. had hem graag in een vrolijker kleurtje gehad..