Monkey schreef:Vandaag opgehaald: een setje Geezer Butler EMG pick-ups, een vintage fender brug, een setje fender dome knoppen, een Thomann hardshell bas koffer, een rockbag bas gigbag, een set Labella flats, straplocks en een bruin lederen stap voor 135 euro. Oh ja, er zat ook nog een CAR Richwood P Van 12 jaar oud omheen.
Ik ga hem gebruiken voor mijn bluesbandje waarin we in Es gestemd staan. De actie is nog iets te hoog naar mijn smaak, dus nog even wennen en tweaken, anders een shimmetje in de neckpocket. De sound is, voor zover ik kan beoordelen over de koptelefoon, erg lekker!
niks mis met die "gouden logo" richwoods. (de originele elementen en snaren waren wel waardeloos net zoals de afstelling waarmee hij uit de doos kwam en je moet geluk hebben met het fretwerk en er zit nul afscherming is en de lak op de hals is best plakkerig... maar als dit allemaal verholpen is is het nog altijd mijn lievelings bas
Afgelopen twee dagen tien instrumentale nummers opgenomen in de studio en eigenlijk ging ik mijn '71 Precision zelfs niet meenemen..
Ik ging alles doen met mijn Ken Smith, Wal en Carvin.. Thuis inspireert de Fender me niet in zijn eentje.
Ding toch maar meegenomen en alweer achterover geslagen door de manier hoe dit ding zich perfect nestelt in studio-speakers en een nummer zo treffend kan naar omhoog liften met zo'n simpel concept : volume en toon.
Zelfs geen versterker meegenomen : gewoon rechtstreeks in de mengtafel en dat ding stààt er.
Ik speel er thuis nog geen uur op per jaar maar het ding heeft op de meest aangename manier revanche genomen.
Hoor je toch ook vaker; op zichzelf staan sommige instrumenten gewoon niet, maar zodra ze op een opname terecht komen is volslagen duidelijk waarom ze in het arsenaal zitten. Was me ook al eens opgevallen wat voor rare (oude) meuk er soms in studio's is te vinden waar de tech dan lyrisch over is.
I'm so hip, I have difficulty seeing over my pelvis
Ik heb met m'n Pbass precies het zelfde; Thuis of in m'n eentje vind ik 'm vaak maar zo zo.
Maar zodra ik 'm in bandverband gebruik valt me telkens weer op hoe veelzijdig zo'n simpele bas eigenlijk is en hoe goed hij inde mix zit.
Ik heb 'm op drie nummers gebruikt..
Ik had een soort Bill Withers-grooveje gemaakt en ging dat wat kunstig proberen te versieren met mijn Wal fretless en een octaver om het lekker dik te maken maar iets zei me dat ik de Precision eens moest gebruiken en opeens is "het" er allemaal en blijf je erop spelen.
Ik ben niet zo'n vintage freak dat het met flatwounds hoort te zijn voor die "vibe" dus liefst met roundwounds en dat maakte het voor mij toch lekker growly en dik.
Klopt! Vroeger speelde ik vaak met flatwounds, maar tegenwoordig prefereer ik toch roundwounds.
Door met je versterker eq te werken en door je spel (fingerstyle) kun je de flatwound sound heel goed benaderen.
Andersom gaat niet.
Wel vind ik de LaBella nylon omwonden sneren verrassend helder. Die komen binnenkort eens op m'n p.
Eerst even sparen!
Laatst gewijzigd door HNZ op 05 nov 2016, 11:31, 1 keer totaal gewijzigd.
Dat is gaaf Geert!. Het moest kennelijk zo zijn en als je dan zo blij bent met het resultaat is dat geweldig. Een goeie P is veelzijdiger dan veel mensen denken.
Ik had iets vergelijkbaars met mijn gewonnen Höfner. Thuis heel leuk en aardig maar aanvankelijk toch ook een beetje vreemd en ik wist nog niet 1-2-3 waar ik 'm zou gaan gebruiken. Eenmaal in de band via de Bassman set viel alles op zijn plek en wist ik precies welke nummers ik met The Poor op die bas zou gaan spelen.
Hans
"Eigenlijk is een P-bas nog het ultiem stoere ding" - Dr Teng
"Er is niet een Hondo die ook maar ooit iemand gelukkig heeft gemaakt!" - SpcMnk
Dat had ik met de Precision special de luxe, actieve bas. Klonk als een beest maar verzoop in de band. Hele andere P dan de JV of Pino, die STAAN er gewoon.
Heb sinds een half jaartje een MM stingray in bezit, prima beestje maar grijp toch weer terug op de JV. Wat een bas!!!
(de originele elementen en snaren waren wel waardeloos 
