Voor de akoestische sound hoef je het niet te doen, zeer middig en vrij stil... Luid genoeg om de freule te irriteren als je op de bank speelt, maar te stil om echt bruikbaar te zijn buiten in de studio. Ingeplugd is het een ander verhaal, met een goede PA klinkt het echt wel goed. Maar inderdaad: een groot & plomp volume qua formaat.
Ik had deze een week geleden ook al geplaatst in het 6-snarig topic. Maar daar reageert niemand... Wat ik vreemd vind, want ik vind dit toch een behoorlijk sensationele bas...
Enfin,
Gibson EB-6 uit 1960 te koop bij Lark Street Music. Voor $ 12.500
Er zijn er maar 67 van gemaakt. Deze is in uitstekende conditie.
Wat zonde is aan de EB-6 is dat die vroeger vaak uit elkaar werden gehaald voor de PAF-humbucker toen de hype rond eind jaren '50 Gibson Les Pauls begon aan te zwellen. De pickup is hetzelfde als in de befaamde bursts.
Ben er, geheel toevallig, eentje tegengekomen bij BAX in Antwerpen (die hebben terug een Epiphone dealership).
+ zeer goed afgewerkt, goede stemsleutels, erg deugdelijke hardware, perfect fretwerk
+ slanke hals, zonder dun te zijn. Ze is zo breed als een Jazz Bass, maar met wat meer "chunk", een voller profiel. Erg vergelijkbaar met de hals van de "Classic '70" Jazz Bass
- van klank... een beetje vlak. Kan aan de afstelling gelegen hebben, maar ik vond de '76 T-Bird van Chrisp of de Greco? van Basvarken veel voller klinken. Klinkt wel beter dan de andere Epiphone T-birds, maar die volle ronk ontbrak toch een heel klein beetje
- erg bruuske burst. De zwarte rand is echt heel stevig, en stopt dan vrij plots. Ook is de volledige kop en de hiel meegespoten in het zwart. Om lijmnaden te verbergen, en dus toch geen neck-through?