WillyG schreef:Er staat nu op de Alimbic site een bas die ze speciaal voor een klant gebouwd hebben, een Alembic met Gibson specs of andersom.
Ze noemen em de alembird.
Tja....
Voor de Nirvana fans!
[*blaast het stof van het boek af]
Uit de recensie van een RD Standard bas, Music Maker 4 van februari 1978 door Jaap van Eik (dus met traditionele elementen en toonregeling):
"De twee elementen zijn humbuckers. Ze zijn beide naar hoogte verstelbaar en te regelen door drie knoppen. De voorste 2 zijn zijn volumeregelaars, de achterste een master toonregelaar. De klank van deze bas is zonder meer goed, wat bepaald niet voor alle Gibson basgitaren geldt. (...) Bij het bespelen van de RD blijkt de klank hard en direct. Er zijn wat het geluid betreft voldoende mengmogelijkheden ondanks dat er maar één toonregelaar op zit"
Enkele maanden later (nr 11 van september 1978) werd de gitaarversie van de RD besproken, en toen had men wel de beschikking over de Artist-uitvoering, die met de deels in samenwerking met Moog ontwikkelde electronica was uitgerust. Die bestaat uit 2 elementen, met 2x volume en 2x toon, maar bovendien zijn er twee 3-standenschakelaars. De eerste is een traditionele elementen-selector, de andere bedient het uitvoerige electrische circuit dat aan de achterzijde is weggewerkt. Kort gezegd kun je achter de afdekplaat aan de achterzijde een aantal basisinstellingen met een soort trimpotmetertjes instellen ("expansion" en "compression"). Door middel van de switch activeer je deze instellingen.
Kijk ook hier:
klik
Uit de recensie van een RD Standard bas, Music Maker 4 van februari 1978 door Jaap van Eik (dus met traditionele elementen en toonregeling):
"De twee elementen zijn humbuckers. Ze zijn beide naar hoogte verstelbaar en te regelen door drie knoppen. De voorste 2 zijn zijn volumeregelaars, de achterste een master toonregelaar. De klank van deze bas is zonder meer goed, wat bepaald niet voor alle Gibson basgitaren geldt. (...) Bij het bespelen van de RD blijkt de klank hard en direct. Er zijn wat het geluid betreft voldoende mengmogelijkheden ondanks dat er maar één toonregelaar op zit"
Enkele maanden later (nr 11 van september 1978) werd de gitaarversie van de RD besproken, en toen had men wel de beschikking over de Artist-uitvoering, die met de deels in samenwerking met Moog ontwikkelde electronica was uitgerust. Die bestaat uit 2 elementen, met 2x volume en 2x toon, maar bovendien zijn er twee 3-standenschakelaars. De eerste is een traditionele elementen-selector, de andere bedient het uitvoerige electrische circuit dat aan de achterzijde is weggewerkt. Kort gezegd kun je achter de afdekplaat aan de achterzijde een aantal basisinstellingen met een soort trimpotmetertjes instellen ("expansion" en "compression"). Door middel van de switch activeer je deze instellingen.
Kijk ook hier:
klik
Hans
"Eigenlijk is een P-bas nog het ultiem stoere ding" - Dr Teng
"Er is niet een Hondo die ook maar ooit iemand gelukkig heeft gemaakt!" - SpcMnk
"Eigenlijk is een P-bas nog het ultiem stoere ding" - Dr Teng
"Er is niet een Hondo die ook maar ooit iemand gelukkig heeft gemaakt!" - SpcMnk
-
RobertoEDB605
- BassWeed
- Berichten: 1040
- Lid geworden op: 14 nov 2003, 19:21