De valse gitaar vond ik hinderlijker dan de timing. Ik weet niet of ik het echt als fout of slordig zou classificeren. Timing is een nog rekbaarder begrip dan intonatie. Voor Geert (en volgens mij ook Nick) voelt 'achter de tel d'Angelo'-timing fout, ik zie het zelf als een andere manier van 'praten'. Er hoeft niet altijd opwaartse kracht te zijn, het mag van mij ook wel trekken en zuigen soms. Pipo speelt hier een beetje zoals Morgan Ågren drumfills speelt: tamelijk vrij op sommige plekken maar net op tijd op de tel als het moment. Ik hou wel van die balanceer-act. Metronoomstrak spelen zorgt ook voor een gebrek aan spanning, naar mijn idee. Als ik bedenk wat voor solisten, drummers en solisten ik adoreer, dan spelen ze allemaal enorm met timing.
Wat vind je van Scofield deze dagen? Die is ook best vrij geworden.
