basgitaarforum.nl

Erg leuk..waarom zit die strap bij Clarke onmiddelijk goed en bij mij quasi nooit ?

Stinky schreef: ↑08 sep 2017, 00:15 wow, Stanley was daar weer ouderwets goed op dreef!

Is ie dat ooit niet geweest dan?

En wat een mooi basje

Schijnen wel last te hebben van een behoorlijke neckdive heb ik gehoord. Zelf helaas nog nooit op gespeeld. Ik vraag me wel af in hoeverre de sound van Stanley Clarke bepaald is door die Alembic en hoeveel zit in zijn afstelling en manier van spelen etc. Dat typische geluid hoor ik toch in mindere mate terug bij andere Alembic spelers. Het is er wel maar minder uitgesproken.

ik droomde als tiener bassist altijd van een Alembic en heb op een gegeven moment vanuit het Diepe Zuiden een pelgrimstocht met het openbaar vervoer naar Hoogerheide in Zeeuws Brabant gemaakt waar de importeur van Alembic z'n winkel had.
Edwin werkte destijds voor Wils als verkoper en hij was zo aardig om mij alle Alembic's te laten uitproberen die er hingen.
Series I, Series II, met grafiet, de EvH signature, een Persuader, een Spoiler....teveel om te onthouden eigenlijk.

een gouden herinnering uit mn jeugd die ik altijd zal koesteren.

het was echter ook het einde van mijn obsessie voor Alembic: ik kan er gewoon niet lekker op spelen.
vooral de hals breedte, de snaar afstanden en de minimale ruimte tussen pups en nek "nekken" mij...ik kom er niet op weg.

toen ik een tijdje geleden FC Spoiler/Flip weer eens ontmoette en zijn Alembics in handen had, werd ik weer op de feiten gedrukt: hoe mooi ik ze ook mag vinden, hoe zeer ik er ook bewust en onbewust naar smacht....het zal nooit mijn bas worden.

Ja, dat is denk ik echt een bas die je moet ondervinden. Hoe mooi hij er ook uit ziet op de plaatjes, als je er je draai niet op kan vinden houdt het snel op. Die minimale ruimte tussen pickup en hals bij de series 1 is bij de SC signature 'verholpen', maar daardoor zal hij ook weer heel anders klinken. Eigenlijk gek aangezien hij zelf 90% van de tijd op een series 1 speelt (toevallig in bovenstaande video niet), dan zou je verwachten dat zo'n signature hetzelfde is.

Ben ook altijd nieuwsgierig geweest, en moet Flip eens bezoeken.

Sinds ik mijn SWB1 Scott Whitley bassen heb is mijn GAS voor een Stanley Clarke Alembic wel een stuk minder geworden (zeker nu er nog een nieuwe SWB pro mijn kant op komt). Ik denk dat het typische geluid van Stanley Clarke, een combinatie is van effecten (geen idee wat hij gebruikt), de bas zelf en zijn manier van spelen. Als je zulke grote handen hebt als hem en je speelt op zo'n klein basje dan bied dat natuurlijk veel mogelijkheden.

die typische sound is puur de Alembic Series bas en zijn harde aanslag.
imho.

En de positie van rechterhand zit behoorlijk naar het midden. Of ie echt zo hard aanslaat twijfel ik over....de snaren zijn dun en de bas is laag afgesteld. Het zit een beetje tussen poppen en fingerstyle in. Ik denk dat Flea of Trujillo veel harder aanslaan.

Hij kantelt zijn hand ook waardoor het lijkt alsof hij contrabas speelt. Ik zie Clarke eigenlijk ook in de eerste plaats als een contrabassist hoewel hij met vooral met zijn elektrische spel bekend is geworden. Met de band uit het bovenstaande filmpje heb ik hem een paar jaar geleden zien spelen. Echt geweldige muzikanten. Toen speelde hij voornamelijk contrabas. Het was toch een van die beste gigs die ik de afgelopen jaren gezien heb.

Hier staat het hele concert. Vanaf ongeveer 37 min pak hij de electrische bas. Mooie opname!

Pedullist schreef: ↑08 sep 2017, 14:03 En de positie van rechterhand zit behoorlijk naar het midden. Of ie echt zo hard aanslaat twijfel ik over....de snaren zijn dun en de bas is laag afgesteld. Het zit een beetje tussen poppen en fingerstyle in. Ik denk dat Flea of Trujillo veel harder aanslaan.

Klopt, het zit hem niet in zijn effecten, want meestal speelt hij zonder effecten. Het zit hem echt in zijn aanslag en manier van spelen. Inderdaad hele dunne snaren en lage afstelling. Ook zijn contrabas staat heel laag afgesteld zie ik op die video's. Toch klinkt de Alembic bij hem altijd karakteristieker dan bij anderen.

Fijn basspel (de subtiele begeleiding van Stern en Weckl ook niet uit te vlakken).

Ik heb eens ooit een opmerking gemaakt over Andrews naar aanleiding van dat filmpje en dat kwam bij sommigen ergens anders op het internet niet echt goed aan..
Nochtans blijf ik er bij : wat Andrews hier presteert heb ik Pastorius nooit zien of horen doen..een lange solo die mooi opgebouwd wordt en die minuten lang kan begeesteren. Pastorius speelde altijd heel fragmentarisch en bijna zoals zijn geest functioneerde, korte ingevingen die vaak ook in de chaos kampeerden en waarbij hij uit verveling harmonics begon te speelde, even pauzeerde en dan weer een distortion intrapte. Een heel grillig parcours en zelfs solo's op Havona of Bright Size Life kan je niet vergelijken met wat Andrews hier mooi uit zijn mouw schudt. Voor zover ik de opnames van Jaco ken is er niets dat aanleunt bij een mooie lange solo zoals Andrews en nog vele anderen wel deden.
Dat likken aan zijn vingers is hier wel nogal storend maar iedereen heeft zijn manierismen..