Pagina 1 van 2

Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 08 okt 2017, 01:40
door taekwondokid
Hallo basvolk,

Een tijdje ben ik al in het bezit van een Fender Marcus Miller Jazz Bass uit Japan. Ik ben buiten de repetitie ruimte en live erg tevreden over het beestje: door mijn koptelefoon en op opnames klinkt hij erg lekker en kan je zo van Precision naar Jaco naar Marcus Miller gaan. Hij speelt ook erg fijn en de nek voelt lekker aan.
Het enige nadeel is dat ik eigenlijk vanaf het begin ontzettend veel moeite heb om hem te gebruiken in een live setting of in de repetitie ruimte door gebrek aan laag/ prikken door de mix. Ook klinkt hij vrij dun, totaal niet vol. Zeker in vergelijking met mijn Japanse Squier P met Flatwounds of Amerikaanse Musicman Stingray. Hij schijnt erg veel hoog te hebben dat 'solo' op een koptelefoon erg lekker is, maar in de praktijk wat minder werkt. Ik heb al heel vaak moeite gedaan om 'm met EQ en aparte voorversterkers (TECH21 VT DELUXE) via mijn EBS FAFNER lekkerder te laten klinken, maar het blijft erg lastig. Bovendien ben ik van mening dat ook zonder EQ een goede basgitaar van zichzelf lekker in de mix moet liggen, als je 'm bv inplugt op een vreemde versterker tijdens een sessie.
Op zich was dit eerder geen echt groot probleem omdat ik in mijn indiepoprockbandje voornamelijk de Stingray of Precision gebruik. Ik heb nu ook een ander bandje (jazz/funk/fusion) waar een (jazz) bass die wijd inzetbaar is eigenlijk wel ideaal is. Op dit moment voldoet de Fender MM absoluut niet, het werkt gewoon niet met al dat hoog, zelfs als ik de versterker EQ of met de ingebouwde preamp aan de slag ga.
Naar mijn idee zijn er drie eventuele oplossingen (correct me if I'm wrong):

Iets doen aan de afstelling; het kan natuurlijk zijn dat de boosdoener puur de afstand tussen de snaren en de elementen is;
Andere electronica/pickups fixen waardoor ik wat meer keuze heb in sound en dus ook meer laag etc heb;
Deze bas verkopen (ik ben immers een arme student) en een andere jazz achtige bas kopen die de job wel klaart.

Zelf weet ik het niet zo goed. Ik ben zelf een beetje bang dat ik straks misschien aardig wat geld neerleg voor een goede afstelbeurt maar dan alsnog er achterkomt dat het iets is dat echt in het karakter zit van de Miller. Hetzelfde geldt voor het vervangen van onderdelen; als ik super veel geld uitgeef aan deze onderdelen maar alsnog geen significant verschil merk omdat bijvoorbeeld het hout de oorzaak is van de problemen ben ik nog steeds niet veel verder gekomen. En dan heb ik wel veel geld uitgegeven aan die mods, er kleeft dus een risico aan deze optie. Bovendien verliest de bas misschien juist totaal zijn kenmerkende Miller klank, die ik wel degelijk waardeer.
Maarja, jullie kennen het wel, je hecht je door de jaren heen toch behoorlijk aan zo'n instrument.. Ik ben bang dat ik er erg veel spijt van krijg als ik hem verkoop en een andere bas koop. Echter heb ik ook heel erg in mijn hoofd dat het lichtelijk zinloos is om een bas te hebben staan die ik niet echt in de praktijk kan gebruiken, dat voelt ook nogal als een waste..

Aan jullie de vraag (eventuele bezitters van de Fender MM sig?!) wat jullie van de zaak vinden. Hebben jullie ook gekampt met dergelijke problemen? Vergeet ik wat dingen of schat ik de bijdrage van een goede afstelbeurt of nieuwe elektronica verkeerd in? Is het toch echt de aard van het beestje en ben ik beter af met een nieuwe bas?

Ik hoor heel graag van jullie!

Re: Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 08 okt 2017, 07:15
door Galvanized
Wat hoog eruit draaien en je mids boosten

Re: Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 08 okt 2017, 08:23
door Rieno
Die Fender MM's hebben ook echt dat Miller-karakter; old-skool gescooped geluid. Dit komt dan weer door de voorversterker en in mindere mate de elementen. Ik weet dat BramS hier op het forum vergelijkbare dingen doet/deed met een MM, dus die zou je eens kunnen vragen.

Maar mijn advies? Een bas kopen die minder specifiek op een bepaald geluid probeert te komen. Doe de Miller eruit en koop een goede 'gewone' Jazz :) En vraag dan gelijk mijn collega William van dit forum even welke, want die weet alles als het op Fenders aankomt.

Re: Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 08 okt 2017, 11:10
door deevit
Je probleem herken ik, alleen niet dat de bas dun zou klinken. Tenminste, de Fender MM die ik vroeger had was alles behalve dun. Wel erg gescooped wat op zichzelf te gek klonk, maar ik zat in bandjes inderdaad ook te klooien in de mix. Het heeft gewoon erg weinig mid, voor mij te weinig. Een preamp met midboost zou kunnen helpen maar het is ook een beetje de aard van het beestje.

Re: Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 08 okt 2017, 11:11
door Unlord
Ik heb ook een Fender MM gehad. Verkocht om precies de reden dat hij alléén goed klonk als je erop slapte. Met finger style ben ik er nooit mee door de mix gekomen. Met plectrum een beetje. Volgens mij kun je dan beter een Sire bas kopen als je weinig budget hebt.

Re: Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 08 okt 2017, 11:34
door wombatboter
Diverse Millers gehad en ik herken de meningen hier boven..weinig mid en alleen de slap is pittig

Re: Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 08 okt 2017, 12:08
door Sanders
Niet dat ik een kénner ben (heb nog maar op een paar Millers gespeeld, en een paar andere actieve Jazzers), maar een deel ligt natuurlijk ook aan de materialen die gebruikt zijn. Een maple hals+toets met een ash body gaat altijd wat feller & "lijziger" dan alder met rosewood. En een Jazz Bass heeft van zichzelf al een behoorlijk uitgesproken dip in het midrange gebied (dat is ook een van de redenen waarom een Jazz Bass solo ontzettend goed klinkt, maar kopje onder durft te gaan in een bandmix). Zeker als je referentiekader een Precision met flatwounds is, dewelke een ontzettend aanwezige midrange hebben (en die hebben dan het omgekeerde als een Jazz Bass: solo klinken ze maar zo-zo, maar in een bandmix passen ze perfect ertussen). Een paar passieve seventies Jazz Bassen met een maple toets en ash body (onderandere van wijlen Drahkan, Wombatboter, Rody,...) die ik in handen heb gehad hadden ook allemaal een vrij uitgesproken midscoop die het moeilijk maakten om goed in een bandmix te zitten.

Oplossingen: Miller verkopen, en (in dezelfde prijsklasse) een Fender "Classic 70" Jazz Bass in de plaats kopen. Passief, maar wel een erg vergelijkbare hals met de Miller, maar met rosewood toets (body blijft van ash). Deze hebben een minder uitgesproken midscoop, en mengt dus iets beter in het bandgeluid. Of je kunt voor de Classic '60 gaan, die klinken nog iets warmer door de gebruikte materialen (alder body met rosewood toets). Ik heb de '60, besnaard met flatwounds, en die klinkt behoorlijk vol, en met voldoende laag (ook met roundwounds trouwens), zonder de typische "zangerigheid" van een Jazz te verliezen.

Of de elementen vervangen door elementen met een meer uitgesproken midrange karakter.

Het installeren van een serie/parallelschakelaar. Met beide elementen in serie krijg je een meer uitgesproken midrange, en iets meer output. Nadeel is dan weer dat je het typische karakter van een Jazz Bass wel voor een redelijk stuk verliest.


Ligt het aan mij, of zit dit inderdaad verschrikkelijk in de mix?

Re: Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 08 okt 2017, 13:40
door Rieno
Wordt helemaal weggedrukt door het orgel in dat filmpje..

Re: Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 08 okt 2017, 15:49
door taekwondokid
Dank voor de reacties! Uit de meeste comments begrijp ik dat het echt iets van de Miller zelf is. Wel fijn dat dit probleem redelijk herkenbaar is. Ik weet dan in ieder geval dat het met een afstelbeurt niet zomaar op te lossen is. Ik ben een beetje huiverig om de elektronica en pickups te vervangen. Zijn er mensen hier die mods hebben gedaan bij hun Fender MM?

Re: Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 08 okt 2017, 15:54
door taekwondokid
Sanders schreef: 08 okt 2017, 12:08 Niet dat ik een kénner ben (heb nog maar op een paar Millers gespeeld, en een paar andere actieve Jazzers), maar een deel ligt natuurlijk ook aan de materialen die gebruikt zijn. Een maple hals+toets met een ash body gaat altijd wat feller & "lijziger" dan alder met rosewood. En een Jazz Bass heeft van zichzelf al een behoorlijk uitgesproken dip in het midrange gebied (dat is ook een van de redenen waarom een Jazz Bass solo ontzettend goed klinkt, maar kopje onder durft te gaan in een bandmix). Zeker als je referentiekader een Precision met flatwounds is, dewelke een ontzettend aanwezige midrange hebben (en die hebben dan het omgekeerde als een Jazz Bass: solo klinken ze maar zo-zo, maar in een bandmix passen ze perfect ertussen). Een paar passieve seventies Jazz Bassen met een maple toets en ash body (onderandere van wijlen Drahkan, Wombatboter, Rody,...) die ik in handen heb gehad hadden ook allemaal een vrij uitgesproken midscoop die het moeilijk maakten om goed in een bandmix te zitten.

Oplossingen: Miller verkopen, en (in dezelfde prijsklasse) een Fender "Classic 70" Jazz Bass in de plaats kopen. Passief, maar wel een erg vergelijkbare hals met de Miller, maar met rosewood toets (body blijft van ash). Deze hebben een minder uitgesproken midscoop, en mengt dus iets beter in het bandgeluid. Of je kunt voor de Classic '60 gaan, die klinken nog iets warmer door de gebruikte materialen (alder body met rosewood toets). Ik heb de '60, besnaard met flatwounds, en die klinkt behoorlijk vol, en met voldoende laag (ook met roundwounds trouwens), zonder de typische "zangerigheid" van een Jazz te verliezen.

Of de elementen vervangen door elementen met een meer uitgesproken midrange karakter.

Het installeren van een serie/parallelschakelaar. Met beide elementen in serie krijg je een meer uitgesproken midrange, en iets meer output. Nadeel is dan weer dat je het typische karakter van een Jazz Bass wel voor een redelijk stuk verliest.


Ligt het aan mij, of zit dit inderdaad verschrikkelijk in de mix?
Inderdaad, die Jazz Bass is foetsie in de mix. Hier heb ik dus ook ernstig last van met de Fender MM. En dan kan je hem op een opname misschien nog redelijk vervormen zodat hij wat beter uit de verf komt, maar live is het echt ondoenlijk.

Re: Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 08 okt 2017, 15:58
door deevit
taekwondokid schreef: 08 okt 2017, 15:49 Dank voor de reacties! Uit de meeste comments begrijp ik dat het echt iets van de Miller zelf is. Wel fijn dat dit probleem redelijk herkenbaar is. Ik weet dan in ieder geval dat het met een afstelbeurt niet zomaar op te lossen is. Ik ben een beetje huiverig om de elektronica en pickups te vervangen. Zijn er mensen hier die mods hebben gedaan bij hun Fender MM?
Ik denk dat je bas vooral nog 'beter' zal gaan klinken, niet per se anders. Als ik het zo lees ben je op zoek naar een andere bas. Zoals eerder gesuggereerd zou een 'normale' Jazz iets voor je kunnen zijn, zit in dezelfde vijver maar heeft juist dat wat je mist in de Miller.

Re: Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 08 okt 2017, 16:01
door didi
Voor sommige lieden hier zal het vloeken in de kerk zijn maar je zou de pick-ups ook kunnen vervangen door Seymour Duncan Quarterpounders. Als je echt een dik geluid wil... Zet er nog een parallel-serie-switch in en je hebt een monster van een bas.
Ik heb een tijdje een MM gehad en begrijp je klachten ook. Zelfs in actieve stand miste ik laag mids.

Re: Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 09 okt 2017, 12:55
door viersnaar
Hmm. Tja...
Toch een heel andere toepassing, tussen al dat gitaargeweld in:

Re: Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 10 okt 2017, 11:05
door taekwondokid
viersnaar schreef: 09 okt 2017, 12:55 Hmm. Tja...
Toch een heel andere toepassing, tussen al dat gitaargeweld in:
Haha, inderdaad een beetje andere toepassing. Ik moet zeggen dat ik m niet zo goed hoor ik de mix op de speaker.

Re: Dilemma over een Japanse Fender Marcus Miller

Geplaatst: 10 okt 2017, 11:09
door taekwondokid
Nogmaals bedankt voor alle tips en adviezen! Ik heb even nagedacht en ik denk dat ik toch voor een andere bas moet gaan. Of ik de Miller dan verkoop weet ik niet. Ik vind het wel zonde om hem gewoon hier stof te laten happen. Zelf ben ik wel fan van het 'klassieke' jazz geluid maar het is niet mijn droomsound ofzo. Ik vind het zelf vooral praktisch dat je veel kanten op kan met een jazz. Heeft iemand tips voor non-Fender jazz bassen die wel goed door de mix komen? Ik hoor af en toe wat over Sandberg, is dat wat?