daarnet kwam ik deze uitspraak van Tim Commerford tegen (Rage Against the Machine & Audioslave):
Wel, dat gevoel heb ik dus ook.'When I'd go see Rush as a kid, I would wonder why Geddy Lee used one finger all the time. Did he do that because it made it easier to play while he was singing? I didn't get it. Later I realized that if you're just riding a note or trying to play a real straight part, it sounds more pulsating if you play with one finger. So I took every bass line and learned how to do it with one finger, and I started doing it that way as much as I could. Back then I thought I looked goofy, but now here I am using one finger whenever I can. One finger is ultimately the funkiest sound of all. If you can do it with one finger, you should. If you can do it with two finger, you should choose over three.'
Niet zozeer bij een lekker lopend baslijntje, maar wel bij songs waarbij er veel van die typische lijntjes van 8-sten over dezelfde noot gespeeld moeten worden. Dan klinkt het toch nog altijd nèt iets strakker als ik (zoals in m'n begindagen) alles gewoon met het wijsvingertje speel.
Ik heb lang gedacht dat dit te wijten was aan het feit dat mijn "meerdere-vingers-techniek" nog niet helemaal op punt stond, maar ondertussen heb ik dat toch wel zeer behoorlijk onder de knie en toch blijf ik met datzelfde gevoel zitten. (en blijkbaar denken sommige pro's er dus ook zo over...)
Zijn er nog mensen die dit zo ervaren?
Of hebben jullie tips om m'n geluid even strak te krijgen met meerdere vingers als met ééntje?
Want constant enkel en alleen de wijsvinger gebruiken heeft natuurlijk ook zo z'n nadelen: je raakt veel sneller vermoeid en (laten we eerlijk zijn) het staat toch ook maar wat lullig...
Alvast bedankt voor de eventuele tips!
(net alsof dat het publiek opvalt).
)
)
