Q. schreef:Wat doen ze in België toch de hele tijd met dat do-re-mi gebeuren ? Hier in Nederland kom ik dat echt nooit tegen gewoon.
.
Nederland is een van de weinige landen waar ze do re mi fa enz. niet of weinig gebruiken. Wij hebben het over het algemeen alleen over absolute toonhoogtes. Voor solfege of theorie is het nodig dat je de functies kent. Bijv. grondtoon, kwint enz. enz. De notennamen zijn minder van belang. Je kunt net zo goed relatieve benamingen gebruiken. Als je het hebt over do dan kan do iedere gewenste toon zijn. Je hoeft dan niet te bedenken hoeveel mollen of kruizen een bepaalde toonsoort heeft. Maar zoals bij alles, als je een systeem niet goed kent lijkt het abakadabra.
Ja, het principe was me ook wel bekend uit the sound of music , maar ik wist niet dat ze het in andere landen dan België ook deden eigenlijk. Ik heb redelijk wat engelse lesboeken thuis ook, maar ik ben er nog geen do-re-mi in tegengekomen. Maar goed, weer wat geleerd. Het systeem is iig wel eenvoudig.
Als ik een C als akkoord op de bas pak, zou ik het zo doen trouwens:
G 9 (mi)
D 10 (hoge do)
A
E 8 (do)
Aangeslagen met mijn duim voor de lage C (do) en mijn wijs- en middelvinger voor de hoge C (hoge do) en E. De G (so) laat ik dan weg.