Geheugentraining (in een band met een ruimer repertoire)

[Blackadder]

Dit klinkt misschien als een vreemde vraag voor sommigen, maar ik zit er toch mee...

Ik heb een probleempje met de nieuwe nummers die we spelen. Hoeveel te meer nieuwe nummers we spelen met de band, hoeveel te moeilijker ik het heb om ze te onthouden. Het duurt steeds langer en langer en ik heb steeds meer en vaker de tabs nodig om de volgorde van de verschillende schema's binnen een nummer te kunnen volgen. Zonder deze tabs ben ik de laatste tijd op repetitie bij sommige nummers hopeloos verloren.

Het lijkt en voelt wel alsof m'n hoofd een platformpje is waarop een 40tal nummers passen. Doe ik heel hard m'n best en slaag ik erin een nieuw en ""ander nummer echt van buiten spelen, dan gebeurt het erg vaak dat er aan de andere kant van het platformpje een oud nummer (dat desalnietemin enorm geroutineerd was) er gewoon afvalt. Voor een bassist in een coverband is dat best vervelend eerlijk gezegd.
De rest van de band wil zich vaak op nieuwe nummers concentreren, en lijkt die ook goed te onthouden (net als de oudere nummers). Ik snak naar routinematige herhaling van de oude nummers, maar worstel ook met de nieuwe nummers.

Zijn er zaken die jullie doen die het onthouden van nummers "makkelijker" maken, zijn er technieken die jullie gebruiken?
Ter info: ik kan geen noten lezen en ik onthoud doorgaans de muziek die we spelen in "patronen van handbewegingen" of haal me vaak de tabs visueel voor de geest.

[Didi 1.0]

Een van de dingen is om de nieuwe nummers op een schijfje te branden en die de hele dag te draaien, in de auto, thuis, etc. zodat je ze helemaal kunt dromen.
Een ander ding is om de nummers te analyseren en dat op papier te vertalen. - globaal schema ( aaba bv ) en daarna de akkoorden ( mineur-majeur etc) of de riffs opschrijven. Per nummer niet meer dan een half A4 anders werkt het niet.

Op deze manier kan ik vrij makkelijk 10 tot 15 nummers per week instuderen, zelfs nieuwe nummers die ik daarvoor nooit gehoord heb. Ik merk zelfs dat ik er steeds sneller in word.
Overigens moet ik toegeven dat hoe meer nummers erin gaan, des te makkelijker ik ze ook weer vergeet als ik ze niet meer speel.

[Blackadder]

De cd met nieuwe nummers staat al de hele dag op in de auto. Misschien inderdaad gewoon nog wat meer en ook binnen. Een klein notitieboekje is misschien niet slecht.

[WouterTron]

Ben zelf ook geen kei in nieuwe nummers snel memoriseren. Dat komt ook doordat ik de neiging heb nogal van de hak op de tak te springen wanneer ik ze studeer, in plaats van gewoon 5 keer achter elkaar het hele nummer uit te spelen. Het beste systeem is waarschijnlijk eerst twee keer aandachtig helemaal luisteren, dan maat voor maat uitzoeken en opschrijven (op wat voor manier je dat dan ook voor jezelf doet) en dan helemaal doorspelen, maar dat hoeft dan waarschijnlijk nog maar een keer of 2.

Waar het in de realiteit echter meestal op neerkomt is "goh, leuk liedje, even kopje thee zetten, oh, alweer voorbij, nou ja, ken hem wel ongeveer, maar eens meespelen, hey, dat is een leuk loopje *kwartier klooien o.b.v. motiefje* oh ja, nog maar eens overnieuw beginnen, ja dit refreintje ken ik al *doorspoelen* ja dit spreekt ook wel voor zich, oh, was het nou één of twee refreintjes na de brug, nou ja, ik hoor het wel onder het spelen, hey shit, ik kom te laat op de repetitie!"

[Green Goblin]

Als ik het goed begrijp is het probleem niet zo zeer het instuderen van nieuwe nummers, maar meer het dan weer vergeten van "oude nummers".

Ik denk dat het er een beetje in zit hoe je jezelf geleerd hebt om nummers in te studeren, tabs en "patronen van handbewegingen". Je moet dus heel veel informatie onthouden. Ik denk dat je weer wat terug moet naar de basis, en meer moet gaan denken in akkoordenschema's, zodat je dus meer "verbanden ziet". Een nummer bestaat dan uit een opbouw in akkoorden, met een aantal specifieke bijzonderheden. Ik zeg dus eigenlijk hetzelfde wat Didi zegt.

Aan de muziektheorie dus.

[Blackadder]

Ik denk ook dat ik met muziektheorie aan de slag ga moeten. Ik heb niet zozeer het gevoel dat de oude nummers het probleem vormen, eerder het gegeven dat het er teveel worden. Hoe meer nummers erbij komen, hoe moeilijker ik ze ga onthouden. Behoorlijk K-*-T is dat, al zeg ik het zelf.

[Petr@]

Omdat ik in 2 bandjes speel heb ik een vrij groot repertoire. Dat los ik op door van nummers een couplet, refrein en brug op tab te zetten. Deze tab zet ik op mijn iPad. Als we een nummer spelen en ik ben de draad even kwijt omdat het lang geleden was bv dan zoek ik hem op de iPad. Eenmaal weer begonnen met een nummer heb ik dan de rest van de tab eigenlijk al niet meer nodig.

Boven het nummer zet ik vaak iets over de intro, (zoals start 2 maat gitaar of drop-D). Ik gebruik Onsong als programma. De iPad gaat met een houder aan de microfoonstandaard.

[steekie]

Ik ben dus zo'n type.....

Waar het in de realiteit echter meestal op neerkomt is "goh, leuk liedje, even kopje thee zetten, oh, alweer voorbij, nou ja, ken hem wel ongeveer, maar eens meespelen, hey, dat is een leuk loopje *kwartier klooien o.b.v. motiefje* oh ja, nog maar eens overnieuw beginnen, ja dit refreintje ken ik al *doorspoelen* ja dit spreekt ook wel voor zich, oh, was het nou één of twee refreintjes na de brug, nou ja, ik hoor het wel onder het spelen, hey shit, ik kom te laat op de repetitie!"

Alleen begin ik niet op de dag van de repetitie,maar zo (en in de auto draaien) leer ik het nummer wel kennen.Omdat ik in meerdere bands speel met uiteenlopende stijlen studeer ik ook alles door elkaar in.Wel heb ik iedere week een briefje liggen met nummers die ik moet (nieuw) en nummers die ik wil (opfrissen) doen thuis,dat lijkt chaotisch maar repetities lopen ook door elkaar.Een enkele keer zelfs 4 repetities bij evenzoveel bands per week.
Ondanks dat heb ik toch wel zo'n 300 nummers in mijn grijze bolletje zitten,wat ik wel altijd doe en mij ook helpt is op weg naar een repetitie of optreden de stijl van de betreffende band draaien in de auto,niet eens zozeer de nummers maar puur in de sfeer komen en dan lukt het gewoon....
Dingen op papier zetten werkt niet voor mij (uitgezonderd de toonsoort) dan ben ik daar te veel mee bezig en heb geen aandacht meer voor de rest.
Ik maak wel veel basuren thuis om de boel bij te houden,het is echt een stuk van mijn leven.
Het is dus voor iedereen anders,het gaat erom een manier te vinden die je prettig vind.

Stom voorbeeld van wat me maar niet lukt is deze solo vanaf 2.30.
Ik vind het helemaal ruk.Kan het thuis wel spelen maar tijdens het samenspelen gaat er altijd wat fout,het is zo ongelofelijk niet mijn ding dat ik het ook niet meer doe en er een eigen solo speel tegenwoordig.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=NTpsd_da ... OJsZ1G9DNQ[/youtube]

[Stinky]

ik doe oa. veel vervangingen en daardoor heb ik vaak wel 6 of 7 verschillende repertoires tegelijk door mn hoofd spoken.
ondertussen ben ik er best bedreven in geworden om zoveel nummers te leren en vooral ook te onthouden.
sinds je de vraag heb gesteld ben ik al aant nadenken over hoe ik dat nou gedaan heb en wat ik je er over kan vertellen maar dat valt best tegen.

persoonlijk denk ik dat het vooral de tijd is die ik erin steek: als ik een set erin moet rammen dan kan dat eigenlijk alleen door eindeloze herhaling. fyi: ben trouwens een erg slechte lezer.
als ik een setlist binnen krijg zoek ik eerst de nummers bij mekaar, dan zoek ik ze uit en noteer iig de toonsoort en heel soms ook een bepaald lickje die niet meteen blijft hangen maar wel cruciaal is.
verder noteer ik vrij weinig tot niks.

en dan komt de herhaling: voordat ik er mee het podium op ga, heb ik de set minimaal 4 keer helemaal doorgespeeld, als de tijd het toelaat zelfs vaker.
dan blijkt altijd dat er zo'n 80% vd setlist meteen in zit.
pop en rock muziek zitten vol met herkenbare telkens terugkerende oplossingen, akkoord schema's en fills die je meestal al duizenden keren gespeeld hebt, evt in een iets andere vorm maar toch.
dit soort dingen zitten dan ook direct in mn vingers en vaak hoef ik dat soort nummers maar 1 of 2 keer te spelen om ze te laten zitten.
ik probeer trouwens altijd zo precies mogelijk uit te zoeken: als een band een vervanger belt, dan zijn ze meestal erg blij als je ook de kleine filletjes speelt want het is herkenbaar en dat geeft hun ook vertrouwen zodat ze lekker ongedwongen kunnen spelen. daar krijg ik trouwens best vaak complimenten over dus het zal wel goed zijn dan.

een ander onderdeel vd herhaling is het eindeloos afspelen vd setlist/mediaplayer lijst: als ik onder de douche sta, als ik mn boekhouding bijwerk, als ik langere tijd in de auto zit, als ik zit te BGFen. echt de hele tijd dus.

ik ben me ervan bewust dat ik wss meer tijd te besteden heb ad muziek dan mening ander omdat ik beroepsmatig speel maar aan de andere kant is het ook echt een kwestie van prioriteiten stellen en voor zover mogelijk tijd vrij maken.
er is imho geen snelle weg, geen gouden antwoord maar moet je de oplossing vooral zoeken in de hoeveelheid tijd die je eraan spendeert, de ervaring die je hebt of nog moet opbouwen en hoe goed je gefocust bent tijdens het oefenen.

sorry voor de lap tekst maar ik hoop dat je er wat aan hebt Edmund.

[heskez]

En vooral zoeken hoe ik zo goed mogelijk de sfeer van het nummer kan weergeven. Door iets extra's te spelen bij een interessante break of juist niet bijvoorbeeld.
Vaak begint het met luisteren, dan een beetje de grondtonen meespelen en alle breaks/stops etc. lokaliseren en dan valt het meestal vanzelf op zijn plek.

[Blackadder]

Bedankt dat jullie allemaal zo meedenken.
Ik denk dat ik misschien ook, sinds ik niet meer onder de vleugels van m'n ouders woon, ik ook wat minder thuis ga zitten oefenen. Een eigen huishouden brengt zovele andere zaken met zich mee, dat ik soms gewoon niet toekom aan wat bassen met de laptop voor me.

Punten waartoe ik mezelf nu sinds een paar dagen verplicht:
- Elke dag een half uurtje bassen.
- CD'tje branden met de moeilijkere nummers op en vaak beluisteren in de auto.
- Kleine nota's maken en die in m'n pedaalbord leggen. (jammer genoeg heb ik geen ipad om het trucje van Petr@ toe te passen, maar 'the traditional way' zal ook wel lukken)

[Bassmanneke]

Ook ik speel regelmatig in verschillende bands en heb daardoor met verschillend repertoir te maken.

Wat ik in ieder geval altijd uitzoek ik in welke toonladder het nummer staat.
Dat weet je gelijk welke akkoorden je waarschijnlijk tegen gaat komen.
Dat schilt al een hoop.
Mocht het het even niet meer weten dan kun je je er altijd uitredden.
Zelf nooit " nooitgehoorde eigen repertoire nummers" pak je zo heel snel op.
En verder wel even luisteren wat voor "feel" het nummer moet hebben.
Tja.. en verder veel basuren maken denk ik

[Joost van Laake]

Ik heb de laatste tijd erg veel 'eigen werk' nummers uit m'n hoofd moeten leren voor meerdere band.
Waar ik het meeste mee in de knoop raak is onthouden welk nummer bij welke titel hoort.
Dat heb ik als volgt opgelost:
Ik schrijf allereerst alle riffs uit als tabs. Net als een spiekbriefje maken helpt dit bij het memoriseren.
Daarnaast maak ik een eigen setlist met na elke titel de beginriff en eventuele. knelpunten.
Omdat ik 4 regels onder elkaar niet handig vind gebruik ik kleurcodering, dat bespaart een hoop ruimte.
Zwart=E, rood=A, groen=D, blauw=G
Dan krijg je zo iets: 3 / 3 5 5 2 / 2 3 5

[A-lex]

ik doe iets gelijkaardigs maar dan blauw= tonica groen= subdominant rood =dominant op m'n akkoorden schema's

[saf]

Ik maak thuis een lijst met oefenruimte opnames van alles wat we spelen die speel ik thuis door. Voor in de oefenruimte heb ik door mijn bandgenoten allom verketterde Seflist bij me. Dat is een setlist met daarop naast de titels van de nummers een ingenieus stelsel van akkorden schema's en evt opmerkingen. Niemand komt er wijs uit maar ik weet exact wat ik moet weten, kan het snel terug vinden en ga er niet meer langs. Ook met optredens gaat zo'n seflist mee

Ik heb hetzelfde probleem het lukt mij niet om alles te onthouden wat ik moet onthouden met de vorige band speelden we 50/60 keer per jaar variërend van ene festivalknalset van 3 kwartier tot 3 sets van elk een uur plus nog een toegift. De nummers speelden we uit ten treure maar alles onthouden bleek een onmogelijke opgave. Dus dan maar met notities en ezelsbrugetjes op mijn setlist.