Waarom kunnen of willen jullie geen noten lezen ? ;-)

[wombatboter]

Nochtans is het vooral in het covercircuit net zo handig en vaak zelfs onmisbaar..Het gaat immers soms heel wat verder dan eventjes "Kiss" van Prince uit je neus peuteren.
Ooit moesten we spelen in een zaal in Aalst..op het laatste moment besliste de zanger om "Paradijs" te coveren van Frank Boeijen en een partituur werd bovengehaald (met noten, geen akkoorden).
Al de andere muzikanten knikten eens achteloos en schoven het bij de setlist. Er was ook geen tijd om dat even neer te schrijven in akkoorden.
Ik moest toen toegeven dat ik dat niet zomaar kon spelen en een leuk gevoel is dat helemaal niet.
"Ok, we spelen het niet want de bassist kan niet lezen". Dat schuif je niet zomaar van je af en dan ben je plotseling erg stil.
Op zo'n momenten heb ik het vervloekt. Daar stond ik dan met mijn "gehoor"...

[Meowmix]

Nouja, vind 't ook wel een beetje een rotstreek om dat last-minute te beslissen, zo aan te leveren en het dan nog even te benadrukken.

[wombatboter]

Je zou zo kunnen reageren maar je kan moeilijk je eigen incompetentie verbergen achter dat soort excuus..
Ze zien het immers niet als een "rotstreek" maar als iets vrij normaals omdat de meeste andere bassisten waarmee ze werken dat wél kunnen en hun hand daar niet voor omdraaien. Op dat "niveau" is dat iets heel normaals en is dat niet bedoeld om te jennen (dat is nu eenmaal vaak het verschil tussen een "amateur" en iemand met de vereiste bagage).
Ik ben later ook niet meer gevraagd en ik werd vervangen door andere kerels die het wel konden dus ik kan ze niks kwalijk nemen.
Het is mijn fout op dat moment en niet die van iemand anders...

[Meowmix]

Nou oke, maar ik ga er van uit dat dan niet een gezelligheidsband was, maar (semi-)pro's? Als je op een niveau (en in kringen) komt waar wel kunnen lezen eerder regel is dan uitzondering, dan snap ik het inderdaad wat beter. Ik heb zelf niet dat niveau, dus ik kan het enkel beschouwen zoals ik zou doen wanneer onze zangeres daar nu mee zou aankomen (saillant detail: ik ben de enige van onze band die regelmatig noten leest, geloof ik).

Tja, en dat je dan niet terug wordt gevraagd... kan het me voorstellen, als de rest van de band met een stapeltje papier altijd aan de gang kan.

[wombatboter]

Inderdaad...dan had ik zelf maar iets aan mijn capaciteiten moeten doen (ipv op basfora rond te hangen )

[Wiro]

Natuurlijke selectie is noodzakelijk om de soort gezond te houden.

Zodat we alleen über-bassisten overhouden?
Of interpreteer ik je opmerking verkeerd?

Al geruime tijd zie ik de extremen in de muziekwereld verder uit elkaar groeien: Aan de ene kant het hobby-circuit dat veelvuldig gebruik maakt van tabs en elkaar stommiteiten aanpraat en aan de andere kant, als ik naar de radio luister en hetgeen ik merk bij de voorbereiding voor m'n cover-bandje, steeds geraffineerdere baspartijen zonder dat dit nu direct opvalt. Dit ondanks de virtuositeit waarmee dit gespeeld wordt. Oftewel mooi ingebedde baspartijen.
Toen ik jong was moest je in je kamertje blijven oefenen totdat je goed genoeg was om mee te mogen doen in een 'echte' band.
Als ik nu om me heen kijk is er een muzikanten-wereldje ontstaan van prutsers die zich er niet eens voor lijken te schamen wat ze op het podium doen. Eurosonic zit er vol mee om maar eens wat te noemen, enkele uitzonderingen daargelaten uiteraard.
Aan de ene kant kan ik het wel waarderen dat beginnelingen (waarbij ik mijzelf na een slordige 35 jaar nog steeds schaar) de kans krijgen zich te presenteren zolang het bedoeld is als leerproces. Een goeie mogelijkheid om wat praktijkervaring op te doen. Prima. Dit juich ik alleen maar toe.
Maar als het gezien wordt als eindstation temidden van een kliekje 'vriendjes' die elkaar proberen wijs te maken dat ze al goed genoeg zijn en niet hoeven bij te leren dan vind ik dit een kwalijke 'ontwikkeling'. Het doet mij pijn om zo vaak met zoveel herrie om de oren geslagen te worden terwijl muziek mij juist zo na aan het hart ligt. Met name als ik merk dat mensen beter kunnen dan dat ze doen doet dit pijn.
Als mens ben je nooit uitgeleerd. sterker nog: 't Is juist dit ontwikkelingsproces dat het zo leuk maakt en waardoor het boeiend blijft. Als je geïnteresseerd bent in muziek dan wil je er steeds meer over te weten komen.

Om een lang verhaal nog langer te maken: Persoonlijk juich ik het toe als een muzikant het bijltje erbij neergooit als ie niet meer wil bijleren. En een muzikant die geen noten kan en wil lezen is in mijn ogen als een wereldreiziger zonder landkaart en talenkennis. Laat 'm maar verdwalen en van honger omkomen. Dat is waar ie om vraagt.

[Arretje]

Heb je teveel lijm gesnoven, Wiro? Is niet goed voor je.....

[Rieno]

Om een mening te vormen, hoef je geen lijm te snuiven

Waar Wiro vindt dat je altijd moet streven naar een nog beter begrip van de theorie en techniek, ligt dat voor andere mensen heel anders. Zelf zou ik willen dat ik het allemaal ook meer zo zag, dan was ik iets ambitieuzer! Maar ben je dat niet, zul je de pijn die Wiro ervaart zelf niet of zelfs nooit zo ervaren.

[MacDaion]

Om een lang verhaal nog langer te maken: Persoonlijk juich ik het toe als een muzikant het bijltje erbij neergooit als ie niet meer wil bijleren. En een muzikant die geen noten kan en wil lezen is in mijn ogen als een wereldreiziger zonder landkaart en talenkennis. Laat 'm maar verdwalen en van honger omkomen. Dat is waar ie om vraagt.

Hm.

Ik mis hier toch een heleboel nuance. Ik denk bijvoorbeeld aan mensen als Ray Charles en Stevie Wonder die nog geen noot muziek zouden kunnen lezen als ze zouden willen - duh! - maar goed, die hadden/hebben verder wel een solide kennis van muziektheorie.

Ik denk ook dat John Lennon en Paul McCartney niet bepaald verdwaald zijn en al helemaal niet van honger omgekomen. En toch, muziek lezen/schrijven deden/doen/konden/kunnen ze niet. De twee andere Beatles trouwens ook niet, hoewel George Harrison wel met veel moeite een partituur kon ontcijferen, las ik eens in een interview met hem.

Nog meer muzikanten die het best wel goed doen/deden zonder dat ze muziek konden lezen? Bob Dylan, meen ik begrepen te hebben. Jimi Hendrix ook, dacht ik zo. Lindsey Buckingham van Fleetwood Mac, herinner ik me uit een ander interview.
And many, many, many, many more.

In de jazz: Django Reinhardt kon niet alleen geen muziek lezen, hij kon niet lezen of schrijven tout court. Én hij kon maar een paar vingers van z'n linkerhand gebruiken. Maar verdwaald? Nee, hoor. Van honger omgekomen? Nope.

Toegegeven, in de klassieke muziek vind ik geen voorbeelden van muzikanten die het redden zonder muziek te kunnen lezen. Maar in de min of meer 'ernstige' musical- en filmmuziekscène is er in ieder geval een verbazingwekkend voorbeeld. Irving Berlin, een van de meest succesvolle liedjesschrijvers uit de Amerikaanse geschiedenis, kon geen noot muziek lezen of schrijven. Bovendien speelde hij niet eens zo goed piano. Dat hield hem niet tegen om tijdens zijn carrière ongeveer 1.500 liedjes te schrijven, waarvan er vele regelrechte hits waren en zijn. George Gershwin - die wel muziek kon lezen en schrijven, trouwens - noemde hem niet voor niets "the greatest songwriter that has ever lived".

Begrijp me niet verkeerd, ik lees zelf muziek - slecht, maar desalniettemin - en ik volg muziektheorie. Maar of je het nodig hebt om muziek te spelen/muziek te schrijven/te genieten van het spelen/maken van muziek? Meer nog: of je het nodig hebt om het te 'maken' in de muziek? Kweenie. Niet noodzakelijk, denk ik zo.

[Concorde]

Inderdaad weinig nuance. En ik maar zoeken naar smily's....
Weet je Wiro..... leuk dat je mening hebt, maar wat is er mis met anderen in hun waarde te laten?
En íetsje minder additude mag best hoor.....
Er zijn veel bassisten, die, ieder op hun eigen niveau, lol hebben in het spelen in band, orkest, combo of waar dan ook.
Dus maak er nou geen pissing -contest van.
Je preekt voor eigen parochie, en die is mijns inziens redelijk klein.


On-topic: ik speel inmiddels al jaren in coverbandjes, en ben nog nooit een mede-muzikant tegengekomen die notenschrift gebruikte. Wél de methode van teksten met geschreven noten erboven. Ik weet een klein beetje van noten, maar heb het niet nodig en vind het saai.
Maar zoals Wombatboter zo mooi aangaf in z'n verhaal, op een ander niveau, is het welhaast onmisbaar.

Iets met appels en peren dus......

[Wiro]

Laat ik beginnen met het aanbieden van mijn nederige excuses: Mijn verhaal mist inderdaad elke vorm van nuance en het laatste wat ik zou willen is anderen kleineren. Als dit zo overkomt: Sorry hiervoor.

Dan toch maar nuanceren: Noten lezen in de zin van een papier voor je neus krijgen en dan spelen wat er staat is in popmuziek inderdaad niet gebruikelijk. (De laatste keer dat ik dit heb meegemaakt was begin tachtiger jaren omdat ik me had opgegeven om auditie te mogen doen voor een jazz-rock band. Oh ja, en vorig jaar om een arrangement te spelen geschreven voor twee basgitaren.) Kortom: Zonder het lezen van noten kun je wel degelijk een goeie muzikant zijn.
Aan de andere kant is het notenschrift heel leerzaam. Het is een manier van denken. Doorgronden van muziekstructuren gaat veel makkelijker omdat je je als eerste moet gaan afvragen in welke toonsoort een stuk staat. Mijns inziens onmisbaar als je los wil komen van het klakkeloos imiteren van een bestaande baspartij maar hier en daar je eigen invulling wil geven. Daarnaast is het een internationaal communicatiemiddel: Met een paar woorden kun je ervoor zorgen dat alle muzikanten binnen hetzelfde, eventueel complexe, stramien werken. Het is tevens een uitstekend hulpmiddel om eens naast de platgetreden paden te wandelen.

Natuurlijk zijn er muzikaal begaafden die alles op gehoor kunnen. Maar vergis je niet: Ook zij hebben er hard voor moeten werken om de structuren te doorgronden. Enkele voorbeelden die hierboven genoemd worden: Paul McCartney heeft als kind jarenlang pianoles gehad. Niemand kan mij wijsmaken dat hij geen noten kan lezen. Bob Dylan heeft geniale nummers geschreven. Maar goeie arrangementen heb ik van hem nog nooit gehoord. En met name voor arrangeren is kennis van muziekstructuren onontbeerlijk.

Er zijn altijd uitzonderingen zoals bij Fleedwood Mac. Zij hebben een aantal fantastische nummers geschreven en prachtig uitgewerkt.

Wat mij verbaasd is de hardnekkige weerzin die ik voortdurend bespeur tegen noten lezen. Oké, je moet er wat tijd instoppen maar zo moeilijk is het nu ook weer niet. En het belangrijkste: Wat je ervoor terugkrijgt aan kennis en kunde is een veelvoud van wat je erin moet investeren om het onder de knie te krijgen.

[wombatboter]

Ik ga je toch alleszins wat moeten corrigeren ivm de achtergrond van McCartney.. daar zit geen "normale scholing" qua notenleer of harmonie in. "
"Against his father's advice, he took few piano lessons, preferring to learn by ear"
Het is allemaal zelf aangeleerd, vooral via George Harrison die Lennon en McCartney net wat kon verbazen omdat hij bepaalde akkoorden kende die zij niet kenden. Beetje bij beetje leerden ze elkaar dingen aan waardoor ze als kleine kinderen de "kleuren" van akkoorden leerden. Als ik me goed herinner wou hij wat trompet kunnen maar hij merkte dat hij dan niet kon zingen en dat wou hij graag. Je ziet ook aan zijn zeer elementaire akoustische gitaarspel dat het zelf aangeleerd is, niet dat het slecht is maar je ziet de eigen wereld waarin hij zich voortbeweegt (ook in zijn pianospel dat ook toont dat hij selfmade is).
Bij elk project dat Paul ooit heeft aangepakt zat er iemand bij die kon noteren of lezen want zelf kan hij het niet. Kijk naar Standing Stone bvb. Hij heeft er ook nooit over willen nadenken vanwaar het komt (het is heel intuitief) omdat hij vreest dat het dan zou kunnen verdwijnen..Sorry voor de off topic.

[Concorde]

Laat ik beginnen met het aanbieden van mijn nederige excuses: Mijn verhaal mist inderdaad elke vorm van nuance en het laatste wat ik zou willen is anderen kleineren. Als dit zo overkomt: Sorry hiervoor.

Ok, dat kan ik dan wel weer waarderen.
Klaar zo.

[stijnwarendorff]

Het blijft denk ik een vraag die iedereen zichzelf kan stellen.

Voordelen van noten kunnen lezen en schrijven zijn natuurlijk enorm. Je kunt boeken en stukken lezen en spelen, net zoals bij het normale lezen. Zo kan je snel leren. Ook vergroot het je inzicht in de muziektheorie en het kunnen benoemen van intervallen, akkoorden etc.. Bij het schrijven van nummers ervaar ik het ook als zeer nuttig wanneer een muzikant noten kan lezen en schrijven, ikzelf schrijf mijn nrs bijvoorbeeld meestal helemaal uit op de computer. (bas, gitaar, zang, drums)

Toch merk ik dat niet iedereen (meteen) de motivatie heeft om met noten lezen te beginnen. Dit omdat het behoorlijk veel energie en motivatie vergt en wat tijd om het bovengenoemde resultaat te bereiken. Het beste lijkt mij dan ook om noten op je eigen tempo te leren lezen en er de tijd voor te nemen. Voor je het weet ben je een jaar verder en kan je duidelijk resultaat zien !

Ook als je geen zin/motivatie hebt om noten te leren lezen is dit naar mijn mening ook geen probleem. Je kan ook zonder noten heerlijk muziek (leren) maken op de basgitaar. Vaak merk ik dat mensen dan later ineens wel de behoefte krijgen dit te leren en dan is er altijd nog tijd en ineens wel motivatie om dit eens grondig aan te pakken

[wombatboter]

"Probleem" is ook dat je het niet alleen moet leren maar ook moet onderhouden...
Wanneer ik sommige verhalen lees over begenadigde muzikanten staat er (zeker in de States) vaak een hoofdstuk in dat ze een "college band" vervoegden en "had to go through a bunch of stuff".
Ook Pastorius kon niet lezen toen hij bvb Wayne Cochran vervoegde maar blijkbaar maakte de man op de toerbus zo'n vooruitgang onder invloed van de andere muzikanten dat hij ze snel bijbeende (en de ene muzikant is al wat meer begaafd dan de andere).
Ik heb het al eens aangehaald maar ik associeer lezen te vaak met wiskunde en dat is niet mijn forte..plotseling moet je dingen beginnen te tellen ipv ze aan te voelen en dat obstakel heb ik nooit kunnen overwinnen.
Vorige week had ik nog een studio-sessie en ik had een elementair akkoordenschemaatje uitgeschreven maar nog steeds bleek het plichtsbewuste tellen van twee maten in het begin een struikelblok.. Zo simpel maar ik merkte dat ik er al drie had volgespeeld omdat ik bezig was met mijn fill. Discipline is ook nooit één van mijn troeven geweest...
Ik heb mezelf even weinig kunnen terugvinden in het kamp van muzikanten dat fier is op zijn onwetendheid als in dat van diegenen die dwepen met hun kennis. Ik probeer niet vast te roesten op mijn instrument, dat is mijn leidraad.