lopende contrabas voor gevorderden

[Wiro]

Wie weet mooie voorbeelden van 'walking bass lines for upright' voor gevorderden als oefenmateriaal cq. stijlstudies?
Beginners lessen zijn voldoende te vinden. Het gaat mij om geraffineerde partijen uit de praktijk zoals sommige bassisten dit zo prachtig weten uit te dragen.
Zoals bijvoorbeeld in deze uitvoering van 'On the Sunny Side of the Street' uitgevoerd door Emilie-Claire Barlow:

[Rieno]

Dit is de bassist in het filmpje (of had je die al gevonden?): Marc Rogers

[Wiro]

Dank je. Zal eens even snuffelen.
Ik vond Ross MacIntyre maar zijn baslijnen vind ik nogal stoffig.

Blijkt lastig: Ergens wordt ook gezegd dat de bassist Mark Rogers is. Maar op beide namen (met c of met k) krijg ik talloze links maar geen contrabassist te vinden onder deze namen...

[Rieno]

Je zag dat de link naar zijn website gaat? Hij is bassist en speelt op sommige tracks dus smaakvol contrabas, maar lang niet op alles.

[Wiro]

Dat bedoel ik: Ook op zijn site enkel gezichtloze baspartijen met bovenstaande ene uitschieter...

[bastaart]

Legio voorbeelden. Alles van Paul Chambers, Ron Carter of Ray Brown en nog vele anderen. Het beste is het om het zelf uit te schrijven. Qua transcripties zijn er talloze boeken en is er ook wel het een en ander te vinden op internet.

[Wiro]

't Zijn goeie bassisten die je noemt. Maar hetgeen ik van ze ken of kan vinden (zojuist voor alle zekerheid nog even ruwweg twintig nummers van ze beluisterd) is allemaal even kleurloos. Het gaat mij om de pppppareltjes waar echt aandacht aan is besteedt en welke mooi uit de verf komen die zo dun bezaaid lijken te zijn.
Of ik heb ze nog niet gevonden, hetgeen ik hoop.

[bastaart]

Oeps, dat is heilig schennis Wiro om die bassisten kleurloos te noemen! Ze hebben nogthans allemaal letterlijk een kleurtje
Dan weet ik niet wat je zoekt, want deze 3 worden toch als de grootheden van de walking bass beschouwd.

[Stinky]

Scott Lafaro was wel kleurloos.

[Wiro]

Heb 't nooit zo op heiligen gehad. Ben wel voorstander van schennis. Is nog een overblijfsel uit m'n opvoeding vrees ik. Of mijn generatie?
Hoe dan ook (Ben nu aan 't luisteren naar Autumn Leaves en Milestones van 't Bill Evans trio met Scott Lefaro op bas). Wat me opvalt is dat in bijna alle gevallen de akkoorden keurig netjes gevolgd worden. Maar voor mij (kan een kwestie van smaak zijn, of het 'niet horen') klinkt doorgaans elk akkoord als losse zin. Terwijl de zinnen achter elkaar geen logisch verband hebben. Als een gedicht zonder verhaal. Van de hak op de tak. Hierbij raak ik als luisteraar al snel verveeld.
Wat ik zoek zijn sterke contrabasarrangementen die een duidelijk verhaal vertellen gedurende de hele compositie en hierbij het verhaal van de zang of/en melodie niet alleen ondersteunen maar zelfs versterken.