Even een beetje context. Ik heb mezelf de een-vinger-per-fret-techniek aangeleerd, inclusief het gebruik van de pink. Dus, bij F-F#-G-G# gebruik ik achtereenvolgens mijn wijsvinger, middelvinger, ringvinger en pink.
Nou vind ik van mezelf dat ik wat te "percussief" speel, met andere woorden, het mag allemaal wel wat vloeiender. Ik probeer dus ook wat meer te schuiven, al vind ik wel dat je dan al gauw alleen maar je wijs en ringvinger gebruikt. Ook geen ramp, maar het moet niet de overhand krijgen, want die pink is ook best handig.
Een van de nummers waar ik dan problemen mee heb is "Keep the faith". Ik kan hem spelen, ik weet de noten, maar als ik hem speel, klinkt het net niet zoals het zou moeten. Ook met gebruik van losse snaren geprobeerd, maar dat is het op een of andere manier ook niet.
Gelukkig hebben we tegenwoordig youtube, met allerhande tutorials, en ik stuitte op deze.
En wat me opeens opviel, is dat deze meneer zijn pink gebruikt voor de G op de D-snaar, in plaats van zijn ringvinger. Die blijft lekker op de D staan.
Iets dat ik dus nooit zou doen, ik zou natuurlijk mijn ringvinger gebruiken (derde positie vanaf de root immers...) ...maar toen ik mijn pink voor de G ging gebruiken, klonk het opeens zoals het moest... Eureka...
Lijkt me echt zo'n techniek die je gebruikt als je begonnen bent met gitaarspelen en dus denkt in akkoordgrepen, maar ik was er nooit opgekomen.
Anyway, de eerstkomende tijd maar wat hierop oefenen (genoeg vormen waarin het handig kan zijn, minor triad met octaaf bijvoorbeeld). Nooit te oud om te leren blijkbaar
Ook niet heel efficiënt en het is lastiger om de juiste toon te krijgen, maar wel bruikbaar en zo doe ik dat blijkbaar al heel lang.