De VJ96 is een fretloze Fender-Jazz imitatie die bedoeld is om op Jaco Pastorius' "Bass Of Doom" te gelijken. Waarom iemand op het onzalige idee komt om een basgitaar in de fabriek al er uit te laten zien alsof-ie veel bespeeld is, is mij een raadsel. Misschien willen sommige wannabe bassisten indruk maken op het publiek, zonder moeite te hoeven doen? Een beetje zoals sommige modegevoelige jongeren ook hun spijkerbroek expres toetakelen? Of zoals een bibliofiel die zijn boekenkasten volzet met dure uitgaven en voor erudiet wil doorgaan, maar nooit een boek leest?
Eraf dus met die onzin! Ik houd van naturel hout (zowel donker als licht), dus mijn plan was om alle verf en lak eraf te bijten en schuren, en uiteindelijk een kale bas over te houden, om die vervolgens in de olie te zetten.
Aanvankelijk begon ik met 'Super afbijt' van Alabastine, wat volgens de verpakking wel 10 lagen verf afbijt in één keer, en maar 20 minuten hoeft in te trekken. Mooi niet. Na 20 minuten kwam er nauwelijks verf vanaf.
Wat beter werkte, was om na het insmeren de werkstukken in een plastic vuilniszak in te pakken en die een dag erin laten zitten. Maar dan nog kwam ik met afbijt nauwelijks door de onderliggende laklagen heen (en al helemaal niet door de sealer). Daarvoor zou er toch geschuurd moeten worden.
Op dit moment besloot ik om maar verder te werken in de garage van mijn ouders, want de afbijt-dampen (en stof van het schuren) zijn zo heftig dat dat eigenlijk niet kan in mijn flatje.
Na drie afbijt- en verfkrabber sessies zat ik dan eindelijk op de sealer-laag. Die lelijke decal op de headstock was ik ook kwijt.
Tijdens het afbijten morste ik verfafbijt op de fretlijntjes. Die bleken gemaakt van een-of-ander weke kunstof, ze kwamen in elk geval als krulletjes uit de fretsleuven zetten. Een bijkomstig voordeel, want ik was van plan ze te vervangen door donkerkleurige filler (zodat je geen fretlijntjes meer ziet).
Na al dit afbijtwerk had ik even geen zin meer om gelijk te beginnen met schuren. Ik heb eerst maar weer eens even de bas inelkaar gezet zodat ik er in elk geval akoestisch op kon spelen. De klank leek wel iets helderder, zonder al die verftroep. De bas ziet er in elk geval al appetijtelijker uit.
Op sommige plekken had ik wat al te enthousiast gekrabt met de verfkrabber, op die plekken ging ik door de sealer heen en hier en daar nam ik zelfs krulletjes hout weg.
De sealer, met hier en daar nog lak restanten, is op deze foto's nog goed te zien.
Mijn ongeduldige gekrab leidde hier en daar tot ruwe plekken. Nouja, dat komt later met schuren wel weer goed.
De volgende dagen heb ik geschuurd. Eerst met 80, dan 120, voor de body vond ik dat wel even welletjes. De hals en de toets heb ik met 100 en 200 gedaan. Daarna heb ik hals en body royaal ingesmeerd met drie lagen meubel-teakolie, en de toets met Dunlop citroenolie.
Je kunt hier-en daar nog wel zien dat ik flink kracht heb uitgeoefend met de orbitale schuurmachine. Deukjes en stroken, hier merk je echter bij het bespelen niets van.
Ook heb ik alle fretlijntjes uitgebeten met verfafbijt. Ze zijn wel aardig geworden, ze vallen een stuk minder op. Ik gebuikte laminaat-reparatie-filler in Wengé-kleur.
Hij zit nu weer helemaal inelkaar, bedraad en al. Nu de bas er niet zo belachelijk meer uitziet mag-ie in de huiskamer staan, ook al is zijn body niet meer dan een stel opelkaar geplakte waaiboomplanken, die bovendien nog scheef zijn uitgezaagd
TODO: Rondingen beter schuren, solidere brug monteren, soundsamples maken.
(Wel ''prettig'' licht in het hoofd , na dat ik een uur in de damp had gestaan 
)
