Tot vorig jaar sprak bassen me niet aan... Waarom nu bassen?.. Ik droomde van een elektrische gitaar, prachtige solo's,....
Vorig jaar, ergens in maart geloof ik (ik speelde toen anderhalf jaar klassieke gitaar), kwam opeens een vriend van me op mijn kruin tikken met de boodschap "You will be the bassist". Gewoon om eens iets te spelen op het freepodium van de school, een gelegenheidsgroepje samengesteld!
Die gelegenheidsgroep bestaat nog steeds, mijn neef speelt nu ook mee als gitarist, terwijl die feitelijk meer het 'wooooow'-effect van de bas zag dan ik.
Tijdje "bas" gespeeld op men akoestische (niet te doen
, maar geen geldjes enjah, geen plannen om het echt verder te maken met basgitaar).
In de paasvakantie kocht ik een tweedehands Washburn XB100 en een even tweedehandse oefenversterker van Randall.
Ik hou nu echt van het bassen, heeerrlijk; op mn stereo staat de bass steevast open, en ik heb niet van die fug-oortjes maar een Senheisser koptelefoon: zo hoor ik ook steeds de baslijntjes
.
RESPECT