Pedullist schreef: ↑10 nov 2018, 14:16
Wat is dat toch dat je bij bepaalde stijlen geacht wordt te blijven vernieuwen en oefenen, en bij anderen totaal niet? Adam Clayton krijgt dat verwijt nooit. Nou ja, van mij dan zo op zijn tijd.
Bwah, in om het even welke stijl je zit en ik kan alleen maar voor mezelf spreken : je probeert toch een beetje beter te worden of de routine te ontlopen want je wil jezelf toch een beetje verrassen. Als ik iets te gemakkelijk begin te vinden is het tijd om zoals altijd wat te beginnen pielen en proberen.
Ik denk dat King wel hard gewerkt heeft aan zijn drums en vermits hij die toegepast heeft op de bas hoefde hij daar niet teveel meer te doen..
Zeker in dat pop idioom waar ze nu in zitten is dat minder aan de orde. Wooten zit wat in een andere niche en is ook vanuit zichzelf gretiger (het kan iets Amerikaans zijn)
Ik heb het dan ook niet over jou of mij. Het is alleen niet moeilijk om tientallen, zo niet honderden, muzikanten te noemen in andere stijlen dan jazz/jazzrock/fusion/sympho waar er vrijwel geen technische progressie zit in de instrumentbeheersing. En dat lijkt me prima. Zolang je mensen kunt ont- of beroeren, of een fijne avond bezorgen, doe je het toch goed als muzikant? Ik merk dat als ik in liedjesschrijfmodus ben (zoals nu), ook niet meer studeer of nieuwe dingen uitvogel. Als ik maar kan spelen wat ik schrijf is het goed genoeg.
Pedullist schreef: ↑10 nov 2018, 14:16
Wat is dat toch dat je bij bepaalde stijlen geacht wordt te blijven vernieuwen en oefenen, en bij anderen totaal niet? Adam Clayton krijgt dat verwijt nooit. Nou ja, van mij dan zo op zijn tijd.
Bwah, in om het even welke stijl je zit en ik kan alleen maar voor mezelf spreken : je probeert toch een beetje beter te worden of de routine te ontlopen want je wil jezelf toch een beetje verrassen. Als ik iets te gemakkelijk begin te vinden is het tijd om zoals altijd wat te beginnen pielen en proberen.
Ik denk dat King wel hard gewerkt heeft aan zijn drums en vermits hij die toegepast heeft op de bas hoefde hij daar niet teveel meer te doen..
Zeker in dat pop idioom waar ze nu in zitten is dat minder aan de orde. Wooten zit wat in een andere niche en is ook vanuit zichzelf gretiger (het kan iets Amerikaans zijn)
Dat bedoel ik ook een beetje. Heeft niet zo veel met de muziekstijl te maken maar van een basfenomeen als Mark King zou ik verwachten dat hij ook wat gretiger is. Als je het vergelijkt met bijvoorbeeld Marcus Miller. Bij hem hoor je op iedere album wel weer wat nieuwe techniekjes ook al blijft zijn muziek en stijl een beetje hetzelfde. En hij heeft het double thumbing helemaal opgepakt bijvoorbeeld.
Dat maakt Mark King niet minder en hij blijft nog steeds een held voor mij, maar toch verbaast het me.
Pedullist schreef: ↑10 nov 2018, 22:13
Ik heb het dan ook niet over jou of mij. Het is alleen niet moeilijk om tientallen, zo niet honderden, muzikanten te noemen in andere stijlen dan jazz/jazzrock/fusion/sympho waar er vrijwel geen technische progressie zit in de instrumentbeheersing. En dat lijkt me prima. Zolang je mensen kunt ont- of beroeren, of een fijne avond bezorgen, doe je het toch goed als muzikant? Ik merk dat als ik in liedjesschrijfmodus ben (zoals nu), ook niet meer studeer of nieuwe dingen uitvogel. Als ik maar kan spelen wat ik schrijf is het goed genoeg.
Sinds ik gestopt ben met bassen gaat het een stuk beter.
Mark King heeft helemaal geen behoefte aan iets nieuws. Het meeste publiek ook niet. Ik kom uit nostalgie en met die muziek gaat dat heel goed. En dat dochterlief mij vergezelde en stond mee te klappen en te dansen op Love Games... dat doet echt wel iets met je (nou ja... met mij dan).
Ik was 3 november in 013 en ik vond het een superstrakke show. Prima zo.
The proof of the coffee is in the drinking Don't judge the coffee by its cup
Zojuist naar Distant Calling geweest. Leuk concert! Ik moet altijd een beetje lachen om alle subgenres die er verzonnen worden tegenwoordig. Ik heb deze avond al gehoord: shoegazers, ambient rock, post metal... het zal wel. Zweverige bak herrie in ieder geval. Ik had bijna de neiging om er een extacy pil bij in te nemen en dat is toch al 30 jaar geleden dat ik dat voor t laatst deed
Ondanks zijn onbekendheid toch zo gewoon gebleven.
Insomino speelt Zappa....kom er net vandaan. Erg goed gedaan. Ensemble Modern had net iets meer bravoure en de 'eye brow' maar de slagwerker die Welcome To The United States deed had het helemaal begrepen. Voor de rest feilloze uitvoeringen van the Yellow Shark, tot aan de adembenemende dans bij G-Spot Tornado aan toe.