Band van de grond krijgen
Band van de grond krijgen
Ik sta nu aan het begin van een bandje, maar ik heb een vraag voor alle ervaren band-muziekanten... hoe hebben jullie je band van de grond gekregen?
Ik organiseer alle optredens in ons jeugdhuis... en dat is toch elke maand.
Vaak krijg ik emails van bands die willen optreden (lees "10 per week, minstens")
Persoonlijk vind ik dat sommige bands op bepaalde dingen moeten letten.
Tips om sneller een optreden vast te krijgen: (bij mij toch)
- persoonlijke benadering; stuur niet gewoon een mail, maar bel is naar een club of jeugdhuis, of ga er zelf is langs.
- nodig een andere band uit (of 2) om samen een kleine tournee te doen in café's, tegen een bescheiden prijs
- hou de prijs laag tot je wat optredens gedaan hebt
- als je toch emails stuurt, stuur gelijk je prijs en technische fiche mee door (dan moeten de mensen niet meer terug mailen voor die info)
- als je een demo hebt, kijk niet op een euro, en geef er een deel gratis weg
- niet opgeven, blijven mensen aanspreken
hopelijk ben je er iets mee
Vaak krijg ik emails van bands die willen optreden (lees "10 per week, minstens")
Persoonlijk vind ik dat sommige bands op bepaalde dingen moeten letten.
Tips om sneller een optreden vast te krijgen: (bij mij toch)
- persoonlijke benadering; stuur niet gewoon een mail, maar bel is naar een club of jeugdhuis, of ga er zelf is langs.
- nodig een andere band uit (of 2) om samen een kleine tournee te doen in café's, tegen een bescheiden prijs
- hou de prijs laag tot je wat optredens gedaan hebt
- als je toch emails stuurt, stuur gelijk je prijs en technische fiche mee door (dan moeten de mensen niet meer terug mailen voor die info)
- als je een demo hebt, kijk niet op een euro, en geef er een deel gratis weg
- niet opgeven, blijven mensen aanspreken
hopelijk ben je er iets mee
Ja, de vraag is dus wat onduidelijk zo te zien 
.
Gaat het om de vraag hoe je een band formeert of om hoe je als beginnende band optredens krijgt?
In beide gevallen is het gewoon zaak om zoveel mogelijk bekend te worden, dus met veel mensen praten meedoen aan bandwedstrijden (als je goed bent werkt dit meestal heel goed) etc.
.Gaat het om de vraag hoe je een band formeert of om hoe je als beginnende band optredens krijgt?
In beide gevallen is het gewoon zaak om zoveel mogelijk bekend te worden, dus met veel mensen praten meedoen aan bandwedstrijden (als je goed bent werkt dit meestal heel goed) etc.
Hard werken denk ik en zorgen dat je mensen kent. Vooral dat laatste is zo belangrijk, anders kan het wel eens heel lang gaan duren. Ook veel over je band praten helpt, zo is onze gitarist met de drummer van Autumn in aanraking gekomen op zijn vakgroep waar ie onderzoek doet. Die kent weer mensen van een goede platenmaatschappij... wil voor ons pluggen in de toekomende tijd... zoiets. Lucky us.
'.. and you keep a foot in his ass!' Reggie Washington aan de bar met ons in Amersfoort.
Hans58 schreef: Ik heb zo'n hekel aan dat modieuze "stack". Vroegâh had je het eigenlijk gewoon over je "installatie".
als je als bassist een eigen cluppie wil beginnen komt het er eigenlijk op neer dat je gewoon goed moet zijn (geen whizzkid ofzo, maar gewoon steady) en dat mensen met je willen spelen. door de tijd heen leer je steeds meer muzikanten kennen, en die kent wel iemand die...enz.
het is vooral goed dat je met muzikanten speelt die een hoger nivo hebben dan jij, dan word je heel snel veel beter. een goeie setlijst zit er dan ook veel sneller in. een optreden is dan niet ver weg meer.
verder moet je, ondanks het feit dat het 'jouw band' is niet al te strak vast houden aan je persoonlijke voorkeuren. go with the flow.
groeto
het is vooral goed dat je met muzikanten speelt die een hoger nivo hebben dan jij, dan word je heel snel veel beter. een goeie setlijst zit er dan ook veel sneller in. een optreden is dan niet ver weg meer.
verder moet je, ondanks het feit dat het 'jouw band' is niet al te strak vast houden aan je persoonlijke voorkeuren. go with the flow.
groeto
'Let Beavis & Butthead preach to our youth about fire'
Zeer goede tip ja... niet teveel aan je eigen personal favours vasthouden. Heeft ons bijna uiteengedreven zelfs...uitkijken dus!
'.. and you keep a foot in his ass!' Reggie Washington aan de bar met ons in Amersfoort.
Hans58 schreef: Ik heb zo'n hekel aan dat modieuze "stack". Vroegâh had je het eigenlijk gewoon over je "installatie".
-
Æ
Dat heb ik dus wel gedaan, met als gevolg dat ik uit m'n band ben gestapt. Ik had (en heb) geen behoefte om muziek te spelen waar ik niet voor 100% achter sta.roberto schreef: verder moet je, ondanks het feit dat het 'jouw band' is niet al te strak vast houden aan je persoonlijke voorkeuren. go with the flow.
Dat is ook niet hetgene wat ik zou doen overigens. Vast ook niet wat Roberto bedoelt, if I may speak.
Je moet denk ik de juiste combi vinden van je 'eigen ei kwijt kunnen' versus 'de invloed van anderen toestaan'. Omdat je met meer mensen bent kan het nooit exact een copie van jouw gedachte over een nummer worden. In het begin geeft dat wat wrijving soms, maar door het op den duur te leren waarderen -elke stijlverandering heeft tijd nodig, ik kon ook niet ineens jazz luisteren bvb- gaat het 'wij-gevoel' wel veel meer vooruit. Het is bij ons nu zo, dat als de een misschien vast zit in een patroon, dat je de ander er juist uittrekt, wat erg positief kan worden ervaren. Als je dat meer oefent en het je eigen maakt, gaat het vaak vanzelf. Go with the flow dus...
Je moet denk ik de juiste combi vinden van je 'eigen ei kwijt kunnen' versus 'de invloed van anderen toestaan'. Omdat je met meer mensen bent kan het nooit exact een copie van jouw gedachte over een nummer worden. In het begin geeft dat wat wrijving soms, maar door het op den duur te leren waarderen -elke stijlverandering heeft tijd nodig, ik kon ook niet ineens jazz luisteren bvb- gaat het 'wij-gevoel' wel veel meer vooruit. Het is bij ons nu zo, dat als de een misschien vast zit in een patroon, dat je de ander er juist uittrekt, wat erg positief kan worden ervaren. Als je dat meer oefent en het je eigen maakt, gaat het vaak vanzelf. Go with the flow dus...
'.. and you keep a foot in his ass!' Reggie Washington aan de bar met ons in Amersfoort.
Hans58 schreef: Ik heb zo'n hekel aan dat modieuze "stack". Vroegâh had je het eigenlijk gewoon over je "installatie".
precies de teng. mijn hart ligt bij de funk, soul en een beetje freaky shit. maar ik speel nu in een echt rockbandje.
paar jaar terug wilde ik eigenlijk ook alleen maar mijn eigen ding doen en dan loop je tegen een muur of je krijgt ruzie (funk en soul vinden veel gitaristen saai en friki gedoe snappen ze vaak niet). dus ik zat dan weer in die band, dan weer in een ander. je moet inderdaad wel je ei kwijt kunnen, het is een beetje geven en nemen. net als getrouwd zijn.
paar jaar terug wilde ik eigenlijk ook alleen maar mijn eigen ding doen en dan loop je tegen een muur of je krijgt ruzie (funk en soul vinden veel gitaristen saai en friki gedoe snappen ze vaak niet). dus ik zat dan weer in die band, dan weer in een ander. je moet inderdaad wel je ei kwijt kunnen, het is een beetje geven en nemen. net als getrouwd zijn.
'Let Beavis & Butthead preach to our youth about fire'
Ik denk dat een instelling zoals WMP niet geoorloofd is als je een beginnende bassist bent met weinig bandervaring en weinig "muzikale" connecties hebt. Ik zeg niet dat het een slechte instelling is, maar ik vind geven en nemen toch wel een vereiste in een band. De kans dat je bandleden vind die precies doen wat jij wilt, is zeer gering nmi. En als iedereen zn eigen ding doet, kun je toch nog iets leuks krijgen (uiteraard bij eigen nummers). En als beginnende band lijkt mij het verstandigste om je eerste optreden echt zo perfect mogelijk te doen, dan blijft je band ook in het geheugen van mensen staan. Niet zo snel mogelijk optreden, want dat kan slecht aflopen als je fouten maakt enz. (i've seen it happen).
-
Æ
Enige nuances zijn wel op z'n plaats merk ik, aangezien ik mezelf toch niet echt zie als een egoïst die koste wat het kost zijn zin door wil drijven. Misschien het handigst als ik even de sitiuatie schtes van toen. Met m'n bandje maakte ik een vrij geflipte versie van breakbeats/death/nu/triphop/thrash, mede omdat de drumster helemaal verslaafd was aan drum 'n bass-achtige ritmes en met metal weinig feeling had, die door de rest van de band werd ingebracht. Bij elkaar gebracht, was dit een combinatie die voor iedereen werkte. Helaas moest de drumster wegens medicale redenen de band verlaten, en besloot -nadat we maanden tevergeefs hadden gezocht- de gitarist om te gaan drummen, waar hij een ongelooflijke feel voor had. De triphop-achtige breaks waren echter weg, en daarvoor in de plaats kwam een meer standaard ritme-aanpak. Met de komst van een nieuwe gitarist sloeg de meter definitief door naar nu-metal, de stijl waar ik het minst mee heb. Nu vind ik een bandje als Mudvayne, of Gazzoleen erg smakelijk, maar bijvoorbeeld Korn, Slipknot, Limp Bizkit... tja, niet mijn smaak. Nadat 'besloten' was dat we in de toekomst meer in de richting wilden gaan van de 'irritante piepjes uit de gitaar in zo goed als elk nummer', zag ik m'n toekomst in de band niet positief in. Misschien enigzins arrogant, maar ik zat niet te wachten om de zoveelste onoriginele (en in mijn oren, saaie) Korn/Slipknot-kopie te worden. Aangezien de rest wel totaal die kant opwilden, zat er voor mijn gevoel maar één juiste keuze aan vast: opstappen.
Inderdaad, muzikanten met een smaak die overeenkomt zijn moeilijk te vinden (slechts één gevonden in ruim een jaar zoeken), maar de muziek die ik nu in m'n eentje maak biedt alle vrijheid die ik zoek in muziek maken. In een band is het natuurllijk een kwestie van geven en nemen, maar dan wel als alle neuzen een ietwat dezelfde kant op gericht staan, wat niet zo was in deze situatie. Als je je na een tijdje met tegenzin naar de oefenruimte sleept, om vervolgens je bijna twee uur lang te ergeren aan de nieuwe stijl, kan je wel krampachtig proberen aan te passen, maar stel jezelf de vraag: als je -zoals Roberto- van soul/funk houdt, en je band besluit (met het principe 'meeste stemmen gelden') opeens Frans Bauer-achtige levensliederen te gaan spelen, zou je niet jezelf verloochenen om maar te blijven, omdat 'het een kwestie van geven en nemen' is?
Zo, een lang verhaal -en voor weinigen denk ik interessant- maar kort samengevat komt het voor mij hier op neer: ik heb ooit besloten een instrument te gaan bespelen om mijn creatieve (brrr, vaag woord) inspiraties om te zetten in iets 'tastbaars'. De wil om te creeëren wat ík wil, is voor mij belangrijker dan de aanpassing aan een muziekstijl die me niet ligt. Muziek is (grotendeels) een plezierige bezigheid, en dit soort dingen leveren ongewenste frustratie op.
Inderdaad, muzikanten met een smaak die overeenkomt zijn moeilijk te vinden (slechts één gevonden in ruim een jaar zoeken), maar de muziek die ik nu in m'n eentje maak biedt alle vrijheid die ik zoek in muziek maken. In een band is het natuurllijk een kwestie van geven en nemen, maar dan wel als alle neuzen een ietwat dezelfde kant op gericht staan, wat niet zo was in deze situatie. Als je je na een tijdje met tegenzin naar de oefenruimte sleept, om vervolgens je bijna twee uur lang te ergeren aan de nieuwe stijl, kan je wel krampachtig proberen aan te passen, maar stel jezelf de vraag: als je -zoals Roberto- van soul/funk houdt, en je band besluit (met het principe 'meeste stemmen gelden') opeens Frans Bauer-achtige levensliederen te gaan spelen, zou je niet jezelf verloochenen om maar te blijven, omdat 'het een kwestie van geven en nemen' is?
Zo, een lang verhaal -en voor weinigen denk ik interessant- maar kort samengevat komt het voor mij hier op neer: ik heb ooit besloten een instrument te gaan bespelen om mijn creatieve (brrr, vaag woord) inspiraties om te zetten in iets 'tastbaars'. De wil om te creeëren wat ík wil, is voor mij belangrijker dan de aanpassing aan een muziekstijl die me niet ligt. Muziek is (grotendeels) een plezierige bezigheid, en dit soort dingen leveren ongewenste frustratie op.
duidelijk wmp. het is juist goed om dit ook op het forum te zetten omdat we, denk ik, allemaal wel eens in zo'n situatie hebben gezeten en anders ongetwijfeld ooit erin terecht zullen komen.
zat ooit in een bandje die steeds meer de dream theater kant op ging. ik vond en vind dat nog steeds jeuk-aan-me-naad-muziek. toen heb ik ook gezegd 'de groeten'. ik wil grooven en stampen dus dat ging echt niet (ik kon m'n ei dus niet kwijt).
het was natuurlijk een extreem voorbeeld maar er is echt geen haar op m'n witte harige hol die er ook maar aan denkt om ooit frans bauer te spelen
zat ooit in een bandje die steeds meer de dream theater kant op ging. ik vond en vind dat nog steeds jeuk-aan-me-naad-muziek. toen heb ik ook gezegd 'de groeten'. ik wil grooven en stampen dus dat ging echt niet (ik kon m'n ei dus niet kwijt).
het was natuurlijk een extreem voorbeeld maar er is echt geen haar op m'n witte harige hol die er ook maar aan denkt om ooit frans bauer te spelen
'Let Beavis & Butthead preach to our youth about fire'