Na een mini-meet met Leo Squier van 'm overgenomen: Westone The Rail.
Eigenlijk niet nodig - "Dank u, ik heb al een bas. Of nee, twee. Eigenlijk drie." - maar puur uit jeugdsentiment.
Leo was zo vriendelijk om die sinds de meet in Antwerpen voor me vast te houden, dus ik vond niet dat ik met goed fatsoen kon blijven afpingelen. Ik was bereid er eigenlijk te veel voor te betalen, maar Leo was zo vriendelijk om voor een paar euro meer een combootje erachteraan te gooien - nou ja, 'gooien', het ding weegt 47 kg of zo. Wat maakt dat ik volgens mij ab-so-luut niet mag klagen over de aankoop.
Fender BXR 300C:
Gesprek tussen bedachtzame ik en impulsieve ik:
- Bedachtzame ik: "Dus je koopt zo'n Westone The Rail puur voor de lol, maar je beredeneert dat als: ik word al een dagje ouder om nog met een zware bas rond te zeulen, dus dat superlichte kleine ding is ideaal én bovendien medium scale."
- Impulsieve ik: "Inderdaad. Strak plan, toch?"
- Bedachtzame ik: "En dan koop je daarbij een bakbeest van een comboversterker, wéér een 15" hoewel je daar zelf altijd tegen waarschuwt, en die je in je eentje niet eens in je auto getild krijgt, laat staan tweehoog naar je muziekkamer."
- Impulsieve ik: "Eh..."
