Anekdote

[qts]

Hoi allen,

Gewoon even iets delen met jullie.
Misschien ooit weleens tegen gekomen, of de schrijver wellicht lid van het forum.

De bassist.
Als je naar een band kijkt zie je vaak een zanger driftig heen en weer springen. Je ziet een gitarist leiden
of ritmisch spelen alsof zijn leven ervan afhangt en je ziet een drummer een geslaagde samoerai-imitatie
doen. Maar als je nog even verder kijkt zie je, verscholen achter de mensen, in de schaduw van een
grote versterker nog iemand staan. Je moet goed kijken en geduld hebben, want ze zijn van nature een
beetje schuw. Maar daar, achterop, rond die lage geluiden staat iets wat ze noemen “een bassist”.
- Bassisten doen niet aan de tel. Ze zitten er voor, of er na; maar zeker niet er op! Stemmen? Noten
lezen? Een bassist voelt wel aan het getril in zijn kloten of de toon juist is. Dat ligt ook aan de
lichaamsbouw van de bassist. Het zijn óf beren van kerels (Herman Deinum, Willem Terhorst) voor wie de
bas niet meer is dan een grote tandenstoker óf ielige mannetjes die bij elke aanslag heen en weer
worden geschoten, maar dit met een soort lichaamsdans compenseren (Chris Dekker, Rudi Engelbert).
- Je vindt gitaristen tot bloedens toe riffjes oefenen in de kleedkamer, als een puber die een nieuwe
uitbarsting jeugdpuistjes heeft ontdekt. En drummers Parkinson imiterend als een menselijke metronoom
alles tikkend en aanrakend? De bassist kijkt lachend toe. Op het podium heeft hij geen stokjes of plectra.
Nee, hij trekt straks anderhalf uur met de blote vingers aan kabeltouwen van snaren. De bassist bespaart
zich de energie want elke slag moet raak zijn. Bassisten staan bekend om hun eeltige vingers. Kan Emile
Ratelband met blote voeten over kolen lopen, een beetje bassist kan dat op zijn handen.
- Een band is een trein. Een goede band zit op het juiste spoor en dendert door. Is een gitarist een TGV
en een drummer een Sprinter, dan is de bassist de Hondenkop. Niet kapot te krijgen, doorrijdend en nooit
uit de mode.
- Er kan veel worden gezegd van zangers en gitaristen. Ze schijnen de meeste vrouwen te krijgen. Wie
de biografie van Bill Wyman heeft gelezen weet dat dit een grote leugen is. Bassisten zijn beter in bed.
Dat is ook niet zo gek als je al zoveel ervaring hebt met eigenzinnige, moeilijk tembare instrumenten.
Instrumenten die niet twee dagen in de maand last van hun humeur hebben, maar het bijna wekelijks
hebben.
- Een bassist is een specifiek soort mens. Wordt het ooit weer oorlog dan ben ik bij de bassisten. Geen
nichterig gezwaai met stokjes, of een “slagwapen” dat na de eerste klap is ontstemd; nee, een heldere
vrijheidsstrijder met een stevig stuk hout in de handen. In de tweede wereldoorlog bestond de helft van
het verzet uit bassisten. De slag bij Waterloo is gewonnen door de bassisten infanterie. Waarschijnlijk
heeft Osama bin Laden een aantal bassisten in dienst of is hij er zelf één, want anders was hij allang
gevonden.
- Grote kunstenaars zijn ook altijd bassisten. Mulisch heeft een Gibson; Picasso speelde op een Gretch en
zelfs Beatrix schijnt het intro van ‘Smoke On The Water’ te spelen bij de hofvijver.
- En als je nou moet kiezen bij een overstroming. Klamp je je dan liever vast aan de microfoon van de
zanger of ga je aan een brok hout hangen dat een bassist heet?
Dus mocht je in de toekomst weer eens een band zien, probeer dan eens goed op te letten of je de
bassist ziet. Het is soms even wennen maar als je ze wat beter leert kennen blijken het hele aardige
mensen te zijn.

Nico Slagter

[Nardix]

[MaartenV]

[Digidesign]

Heel herkenbaar!

[Green Goblin]

Zijn ze Osama weer kwijt ?

[Dwiest]

Die had toch nog één bommetje gemaakt?

Maar: prachtige colum!

[Basvarken]

Ik herken er eigenlijk niet veel in als ik eerlijk ben...

[BassKees]

Ik ook niet echt...

[aap]