).Zonder mij op enige manier te willen vergelijken met het talent, de creativiteit en de techniek van hiernagenoemden heb ik door de jaren heen moeten vaststellen dat ik qua stijl, techniek en geluid hoe langer hoe meer evolueer in de richting van Bernard Edwards, met een lichte toets James Jamerson. Hiermee bedoel ik een redelijk duidelijke attack, snelle maar "gelijk geaccentueerde nootjes" die de groove voortstuwen afgewisseld met veel melodie, een ronde en toch niet wollige vintage-sound.
Ik ben tot deze sound gekomen door de (ingespeelde !) flats op mijn J, medium actie (dat je toch wat in de snaren kan gaan zonder gekletter), en niet al te hoog afgestelde pups (alhoewel het brugelement op mijn J toch een stuk hoger staat dan de halspup om deze even bruikbaar te maken zonder volumeverlies), en betrap er mij steeds meer op het brugelement steeds meer solo te gebruiken, spelend boven deze pup, waar (zoals Pastorius zo belangrijk vond) je door de "stijvere" snaren beter bepaalde snelle "padam padam"-stuff kan doen met een relatief sterke attack, zodanig dat je zelfs in die korte noten veel definitie blijft hebben, net zoals bovengenoemde bashelden (wetende de ene eigenlijk meestal op een MM en de andere op een P speelde...
).Ben dus nieuwsgierig of jullie ook naar een bepaalde stijl of bassist geëvolueerd zijn, bijna zonder het te willen... Korte mailtjes mogen ook
!
) en heb in die bijna drie jaar geen echte voorbeelden gekozen / als uitgangspunt gehad 
Misschien dat ik over een paar jaar kan zeggen dat ik (onbewust) altijd richting bassist X of Y aan het toegroeien was, maar voorlopig nog niet.
!
