Bericht
door Monkey » 11 nov 2018, 19:45
Leuke discussie.. Ik probeer al vanaf mijn 18de bas te spelen, nu dus al 35jaar. Als ik naar mijn eigen kwaliteiten kijk, dan bevind ik me nog steeds op het beginners vlak. Ik heb vooral veel covers gespeeld, waarbij ik, als het me te moeilijk bleek, een sterk vereenvoudigd patroontje ging spelen. Ooit wel een paar lessen gehad, jaren terug, waarbij ik 'alles' wat ik daar 'geleerd' heb nog steeds in mijn spel leg wanneer ik probeer wat te variëren en/of te improviseren. Ik begin redelijk te balen hiervan, maar blijf hier toch maar in hangen. Ik mis daarbij ook veel souplesse en 'lenigheid' in mijn vingers, en daar bovenop weet ik eigenlijk niet eens wat ik aan het doen ben. Als het in mijn oren goed klinkt, dan zal het wel kloppen. Ik denk me aardig te kunnen redden in de stijltjes welke ik met mijn bandje speel, en dat is soul en (slap-loze) funk. Ondanks dat ik dus totaal geen hoge pet van mezelf op heb, en stik jaloers ben op anderen die het in mijn ogen (veel) beter kunnen, oogst ik toch veel waardering van anderen. Ik wordt regelmatig aangesproken na een gig door publiek dat ze mijn spel zo gaaf vonden. ik snap daar niks van, en laat dat gelaten over me heen komen.
Ook wordt ik met regelmaat gevraagd voor nieuwe bandjes, omdat ze mij óf hebben gezien óf hebben gehoord op één van de opnames die we wel eens hebben verspreidt. Ik voel me natuurlijk vereerd als dat gebeurd, maar weet dat ik die verwachting wellicht niet waar kan maken. Nu ben ik onlangs begonnen in een nieuwe band, een powertrio met eigen nummers. Jeetje, wat moeilijk, maar wat leuk om te doen en uit te vinden wat ik nu kan. Natuurlijk loop ik tegen mijn beperkingen aan nu, wat best wel lastig is. Ook nu verzand ik weer in de paar 'truckjes' die ik weet, maar dat wordt wel erg saai als je dat bij alle nummers doet.
Daarom ben ik na de zomer weer begonnen met lessen, elke week een half uur, waarin ik me vooral de theorie laat bij brengen; hoe zitten de scales in elkaar, hoe gebruik je ze, en hoe verbind je ze. Ik vind het erg moeilijk, het gaat er niet allemaal meer zo makkelijk in, maar heb er veel aan (veel opschrijven). Ik besteed nu zeker 10 uur per week aan thuis oefenen, naast de twee repetities per week met twee bands (dinsdag en donderdag), en de les daar tussen in. Daarnaast nog een drukke baan van soms 50 uur in de week.
Het is bij mij veel herhalen, stukje voor stukje de nummers doornemen, kijken of ik een gaaf partijtje kan vinden of een leuke fill kan verzinnen. We nemen met de nieuwe band elke repetitie met professionele apparatuur op, dus daar heb ik veel aan.
Al met al de moraal van dit verhaal: je bent zo goed als je jezelf vind, de ene kan zich vinden in zijn huidige kennis en kunde, de ander wil zicht altijd verbeteren. Bij mij is het laatste na jaren een bewustwording geworden, ben blij dat ik de stap genomen heb, maar besef me ook dat ik nooit een virtuoos zal worden.