Voor Zaterdag stond er nog een tripje Keulen gepland, maar dat was al snel niet meer nodig.
De afgelopen zeven jaar speel ik al over dezelfde Musicman Stingrays, maar de laatste tijd wilde ik toch wat meer. Ik was al een maandje of twee bezig met rondkijken naar wat er te koop was en wat ik dan zou willen. Tevens vroeg ik mezelf af of ik het verschil wel zou kunnen horen tussen een high-end Bass (2000,- en hoger) en een hoge middenklasser (rond de 1500,- en hoe groot dat verschil dan is. Ik had verschillende berichten gelezen over middenklasse bassen waarin ze dusdanig opgehemeld werden dat ik het idee kreeg dat het verschil wel erg klein is geworden.
Ik had iemand op een lakland horen spelen, en dat klonk wel erg lekker. Maar een Warwick FNA Jazzman zag er ook wel erg stoer uit. Helaas werd de Jazzman uit productie genomen eind 2008, dus die viel al weer af. Verder lees ik erg enthousiaste reacties over Sandberg dus daar wilde ik ook naar gaan kijken. Maar uiteindelijk heb ik maar 3 voorwaarden. 5 snaren, actief en driebands eq. Ik heb ook nog een voorkeur voor een blend knop i.p.v. twee volume knoppen, maar dat is slechts een bijzaak.
In Nijmegen hing een Lakland USA 55-94, dus die wilde ik in ieder geval proberen en op advies van Paul probeerde ik ook een Mike Lull M5V. De Testopstelling was een Aguilar Ag500SC en een Aguilar DB410 cabinet.
De Lakland klonk helemaal fantastisch, maar in de MM stand was het toch net iets minder rauw dan mijn Stingray. De meerwaarde van J element viel me ook een beetje tegen. Maar als 2e bass leek hij me zeer geschikt, op zich was ik redelijk enthousiast over het geluid. Alleen de hals was te dik naar mijn smaak. Ik had het gevoeld dat ik het brede eind van een honkbal knuppel vast had. Daarnaast stond de actie van G snaar erg laag wat er voor zorgde dat ik voordat ik de snaar raakte al met mijn vingers op het MM element zat. Dit was zeer storend. Ik had niet het idee dat dit echt naar tevredenheid op te lossen was.
Daarna pakte ik de Mike Lull M5V. Op zich verwachte ik hier niet veel van. Ik ben nooit een fan van Jazz bassen geweest. Toen ik echter vlug door de verschillende standen heenliep hoorde ik toch verschillende dingen die me wel aanstonden. Dus toch iets meer mijn best doen om hem eens af te stellen zodat ik hem fijn vind klinken. Na een beetje moeite en wat wennen aan de knoppen kom ik toch tot een geluid wat ik wel heel erg gaaf vind.
Het volgende half uur ben ik wat op en neer gegaan tussen de 55-94 en de M5V begon de M5V me toch steeds meer aan te spreken. De Lakland was net geen Stingray en net geen Jazz-bass. De andere geluiden waren gewoon niet zo heel interessant. Eigenlijk raakte ik snel teleurgesteld in deze Bass.
Ik vond het geluid mat in vergelijking met de Mike Lull.
De Mike Lull verbaasde echt steeds weer. Wat een lekkere Bass. De M5V werd dus het referentie kader voor de verder ochtend.
Na een koffie pauze en wat overleg werd de Lakland weer terug gehangen en kwamen er een Zon Sonus, een Elrick New Jazz en een MTD kingston KZ (gewoon uit nieuwsgierigheid, en omdat hij er wel erg gaaf uitziet). De MTD is verbazingwekkend goedkoop. Onder de 900 euro. Helaas hoor je dat ook erg goed terug. Het is wat geluid betreft ook echt een bass van onder de 900 euro. Maar met zijn Maple-burl top en natural gloss lak ziet hij er wel fantastisch uit. Misschien wel te flashy voor mij.
Na slechts tien minuten was het exit voor de MTD.
Nu had ik dan nog de Elrick, de Zon en de Mike Lull. Alle drie bassen aan de top van mijn budget en eigenlijk alle drie met een fantastisch geluid. Los van elkaar zou ik met alle drie naar huis kunnen. In vergelijking met elkaar moest er toch een uit komen. Mijn budget is immers ook maar beperkt.
Alle drie de bassen waren erg goed wat betreft spectrum breedte. Lekker laag maar ook duidelijk hoorbaar 12e fret hoog, dit mag je natuurlijk ook verwachten van bassen in deze prijs klasse. In vergelijking met elkaar zijn er toch verschillen. De grafiet nek van de Zon Sonus voelt erg lekker aan, maar het heeft wel iets buitenaards voor iemand als ikzelf die hout gewend is. De Elrick is losstaand een fantastische Bass, maar is net iets te lief in vergelijking met zowel de Zon als de Mike Lull. De grom zit er wel in, maar daar moet ik naar mijn zin te hard voor werken.
De laatste ronde gaat dus tussen de Zon Sonus en de Mike Lull M5V. Beide occasions, ook al kan je dat aan de Mike Lull echt niet zien, als iemand me zou vertelle dat hij nieuw is zou ik dat geloven. De Zon ziet er wel wat doorleeft uit, waarschijnlijk is dat de reden dat ze wat prijs betreft zo dicht bij elkaar liggen. De laatste ronde is de moeilijkste en kost me dan ook de meeste tijd. Ik probeer verschillende dingen en besef me dat ik de hele tijd snelle loopjes en rifjes heb zitten doen. Daarom schakel ik over naar een oude vertouwde en speel een relaxte blues met uit stapjes naar snelle fills en ritmische stukjes.
Beide bassen gaan eigenlijk zeer gelijk op. Ik hoor wel een verschil, maar het kost me wat tijd om uit te vinden wat het verschil precies is. Eigenlijk kan ik het maar op een manier omschrijven. De Zon klinkt een beetje kunstmatig. De Mike Lull klinkt veel natuurlijker.
De Zon is echt perfect voor studio werk, maar om nu 2500 uit te geven aan een Bass die ik met een beetje geluk een keer in het jaar nodig heb is op dit moment gewoon geen optie.
De winnaar is dus de Mike Lull. Ik speel nog even door op de Mike Lull om te kijken of ik dingen tegenkom die me niet aanstaan en eigenlijk word ik alleen maar enthousiaster. Na een uur of drie bij Bass Matters ben ik helemaal overtuigd en kan de trip naar Keulen geschrapt worden. Omdat ik zelf een hekel heb aan impuls kopen zet ik een optie op de bass en ga ik naar huis om er een paar nachten over te slapen. Tevens kan ik dan zaterdag mijn huidige bass mee nemen en daar mee vergelijken.
Dat slapen lukt me niet zo goed. Ik ben vreselijk enthousiast en als een klein kind doe ik geen oog dicht. Gelukkig is de zaterdag maar een paar dagen weg. Zaterdag ochtend vertrek ik voor de tweedekeer naar Nijmegen. Eenmaal aangekomen ben ik nog niet wakker, maar dat is goed te verhelpen met koffie. Het is druk vandaag bij Bass Matters. Ik moet dus even wachten voor ik kan gaan proberen. Dat komt goed uit, want onder tussen kan ik met nog meer koffie wakker worden en wat kletsen met andere bassisten.
Dan kan ik eindelijk het versterker hok in om de Mike Lull te vergelijken met mijn Singray5.
Beide bassen hebben wat minpunten, maar die liggen op verschillende punten. Wat betekent dat ze elkaar goed aanvullen. De Stingray is net wat strakker op de lage B, maar de M5V is net wat helderder in zijn geluid. Eigenlijk ben ik net zo gek geworden op de M5V als ik al was op de Stingray5 (en dat is best gek, want ik heb er twee)
De eindconclusie is dat ik flink wat cash lichter naar huis ga met de Mike Lull M5V. Een heerlijke grom en toch helder als ik het wil.
De Winnaar
Over een paar weken zal ik een stukje doen dat alleen over de Mike Lull gaat. Maar dan wil ik eerst een tijdje erop spelen en een uitgebreide test doen op mijn eigen amp.
van krijgen!