Maar daar gaat het nou niet over, dus over naar de Bassabteilung.
Een groot nadeel aan testen voor mij is dat ik altijd veel tijd nodig heb om aan een instrument te wennen. Eerst even uitzoeken hoe de versterker werkt, dan op elke bas weer even verkennen naar alle knopjes en functies, en dan ook nog eens een functioneel geluid uit beiden weten te halen. Daar komt bij dat je op je eentje toch niet goed kunt beoordelen hoe de bass in een band klinkt, waar ik in-ear ga spelen. Ik ben dan ook niet zo snel op m'n gemak als er anderen zijn. Gelukkig was het niet zo druk.
Maar goed, toch maar even doen om een beeld te krijgen van wat er allemaal op de markt is.
Elke bas werd getest over een Glockenklang amp, met 2x10" speakers als ik het goed heb.
Eerst maar eens begonnen met een Musicman Stingray IV. Klonk best goed, stevig geluid, lekker fel, alleen stond ie erg slecht afgesteld (hoge actie, vooral bij de G-snaar). Op zich wel een lekker basje, alleen dat ie wat te eenzijdig is, en dan zeker in die prijsklasse.
Over naar de volgende, Fender Standard Precision. 'k Had nog nooit eerder op een Precision gespeeld, en 't moest er toch echt wel een keer van komen. Hij speelde en klonk prima, was absoluut niet zwaar in gewicht, dus allemaal wel in orde, alleen was ik er in 2 minuten al mee klaar. Niet helemaal mijn cup-of-tea qua geluid. Aanvankelijk had ik verwacht dat ik wat zou afwijken van mijn jazz-liefde, maar blijkbaar moest ik toch weer die kant uitgaan, al dan niet met een MM in de brug.
Eerst nog een Tobias basic vastgenomen, maar er was helaas geen beschrijving van de knopjes bij en ik kwam er echt niet aan uit. En welk geluid wat ik er uit haalde bekoorde me ook niet bijzonder. Deze dus ook maar snel weer terug in het rack.
De eerste jazz van de dag dus, Fender Marcus Miller jazz. Fijne preamp met active/passive switch. Erg fijn om het actieve/passive verschil eens rechtstreeks te horen. Hij speelde goed, goeie jazz sound, goeie slap. Het was wel fijn thuiskomen op een jazz. Maar uiteindelijk ook niet zo bijzonder veel verschil met m'n huidige Fender Cij RI '62 Jazz.Ten minste, niet echt de ultieme bas als ik kijk naar wat ik nu heb; wel leuk voor als ik mijn huidige bas ooit eens zou verkopen.
En dan als tot slot, waar ik het meeste van verwachtte, Sandberg California JM 5. Vrijwel perfect afgewerkt, zeer mooie hals, body en brug, en over het algemeen niet te zwaar.
Ook weer een Active/Passive switch d.m.v. push/pull volume pot. Verder een blend-pot, treble, bass, en een switch voor het MM-pickup, om hem dus single coil of humbucker te schakelen. Eerst alles met single-coil getest, en het was vrij jazzy met een goeie knor. Met alleen de neckpickup open kwam er een redelijke P-sound uit, hoewel dat met die humbucker niet echt meer nodig is. Passief werd het jazz-geluid goed benaderd. Actief is toch echt een stuk moderner. Toen ik de bridge-pu naar humbucker schakelde, was ik toch aangenaam verrast door het verschil in geluid. Gewoon een dijk van een geluid. Deze is uiteraard weer te blenden met de neckpickup, en zo zijn er dus oneindig veel mogelijkheden te behalen. Ook weer groot verschil als ik actief en passief switchte. Jammer dat ze geen Sandberg PM hadden, maar mede door de switch in de humbucker krijgt de JM mijn voorkeur. Het wordt dan weliswaar een viersnaar, want die vijfde heb ik gewoonweg niet nodig, en is niet heel erg handig.
Dus al bij al is de Sandberg California JM zwaar favoriet om mijn ultieme bas te worden.
Eigenlijk de perfecte bas voor mij.
