Er is nu weer zo'n moment aangebroken. De Nederlander Arnoud Faber heeft een bas gebouwd die volgens hem de meest praktische vorm van een basgitaar is die er bestaat: de Paddle Bass:
Zoals duidelijk mag zijn is dit een modern ontwerp met een dikke vette knipoog naar het verleden.
Looks
De naam is treffend gekozen. Wie deze bas voor het eerst ziet moet waarschijnlijk als eerste denken aan een roeispaan of cricketbat, en ook de vergelijking met het Vrijheidsbeeld is al gevonden, overigens ook niet geheel onterecht. Het idee achter het ontwerp is het nemen van een rechthoek, en die dusdanig aanpassen dat hij ook nog goed bespeelbaar moet zijn, zonder dat de eenvoud van het ontwerp daarvoor moet inleveren. Dit heeft geresulteerd in een heuse "hoorn", die ervoor moet zorgen dat de strap op een plek zit waardoor de bas geen neckdive heeft en dus goed in balans hangt. Verder zit er een holling voor je bovenbeen, zodat-ie lekker op je been rust en zit er een holling voor je arm, die niet voor iedereen ideaal zal zijn omdat niet iedereen zijn arm op dezelfde plek heeft, maar er is duidelijk wel over nagedacht. Tot slot heeft de body op de bovenkant ook nog een verhoging à la Gibson Thunderbird, die moet dienen als een grote duimsteun.
Verder valt direct de vorm van de kop op: dit is een conventionele Fender-kop, waarbij de bovenkant is afgezaagd zodat je precies het hoofd van de zanger danwel gitarist kan ontwijken als je op het podium een zwieper maakt. Deze keuze is discutabel. Het was misschien prettiger geweest als de kop meer de lijn van de body had doorgezet, zodat het geheel nét wat consistenter was geweest.
De uit mahonie gemaakte bas die uw recensent mocht testen is dekkend dieprood gelakt, maar ik kan me voorstellen dat bijvoorbeeld felle kleuren deze bas ook erg goed zouden staan, zodat-ie nog wat meer opvalt op het podium.
Wat overigens opvallend is: De Paddle heeft 2 strapbuttons: 1 voor bassisten die hem het liefst op de buik hebben hangen en 1 voor Mark King aanhangers (hij hangt dan écht in je oksel), hij heeft alleen de neiging voorover te vallen als je hem aan de onderste hangt.
Constructie en electronica
De bas zit bijzonder solide in elkaar. De geschroefde hals zit loeistrak in de neckpocket en ook de elementen en andere hardware zitten lekker strak in de body. De bas is uitgerust met bijna de simpelst denkbare electronica: 2 passieve (en geruisloze) jazz bass-elementen die elk een eigen volumeknop hebben, een toneknop en een serie-parallel-switch. Die laatste switch zorgt ervoor dat als de elementen in serie staan, ze dienst doen als humbucker en dat is voor sommige stijlen erg lekker. Hierover later meer. Verder heeft de bas een simpele Fenderbrug en "clover" stemmechanieken. Dat laatste is wederom wat jammer, want dat doorbreekt het vierkante van de bas en daarmee de consistentie van de bas.
Verder is er niet heel veel spannends op deze bas aan te merken, wat aan de ene kant lekker is omdat de bedoeling van de bouwer is geweest om de bas zo simpel mogelijk te houden (en dat is dus ook prima gelukt), maar aan de andere kant verwacht je misschien bij een dergelijk instrument geavanceerde snufjes als bijvoorbeeld bovengenoemde Q-Tuner pickups of een hippe brug. Gelukkig is dat allemaal te bestellen als je er eentje laat maken, tegen meerprijs.
Bespeelbaarheid
Dit is misschien wel het meest heikele punt van dit instrument. De meeste bassisten zullen een afgeronde body gewend zijn en bij dit instrument direct denken: hier is toch totaal niet op te spelen?! De body zal in je buik, borst en armen prikken en een lekker brede plek om je arm neer te leggen heb je ook niet. Daarnaast zal de bas toch een enorme neckdive hebben vanwege de kleine body?
Het is inderdaad allemaal wennen als je de bas voor het eerst vastpakt. Het is érg klein allemaal en de bassisten die een vioolbas bezitten kunnen het formaat van de body daarmee vergelijken. Zodra je hem op schoot neemt valt op dat de bovenkant van de body inderdaad in je buik prikt. Dat is zeker een verbeterpunt voor dit instrument, het is echter alleen te merken als je zittend speelt. Op het moment dat je opstaat is dat probleem volledig verdwenen, dus op het podium zal het grootste deel van de bassisten daar geen enkele moeite mee hebben.
Wat wel moeilijk kan worden is de andere kant: de bassisten die hun bas wat hoger dan riemhoogte hebben hangen (zoals ik) merken duidelijk de 90 graden hoek die de body maakt. De onderarm gaat na een tijdje toch pijn doen. Zodra ik een bas vastpak met een afgeronde armsteum is dat toch wel een stuk fijner en dat is zeker een verbeterpunt.
Maar behalve dat is het een uitstekend bespeelbare bas. De neckdive is helemaal afwezig, wat vooral te danken is aan de mahonie body: mahonie is namelijk vrij zwaar en dat compenseert het formaat van de body. Als je de bas aan de bovenste straplock hebt hangen en hem verder loslaat hangt hij heerlijk in balans. Verder speelt-ie (mits goed afgesteld uiteraard) niet anders dan een conventionele basgitaar, en de verhoging op de body is daar zeker een extra voordeel bij: ondanks dat de elementen dicht bij elkaar staan heb je geen last van "vallende vingers". Ook valt er prima op te slappen.
De hals is een middenweg tussen het profiel van een Jazz Bass en Precision Bass, en elke bassist zal daar prima op weg kunnen komen.
Sound
Natuurlijk het belangrijkste onderdeel van een basgitaar: het geluid. Wat dat betreft zullen sommige lezers denken: die 2 elementen zijn nergens voor nodig, ze staan zó dicht bij elkaar dat ze alleen nut zullen hebben als humbucker, en dan had er net zo goed een Musicman-element in kunnen zitten.
Niets is minder waar. Verrassend genoeg zijn uit de Paddle Bass zeer diverse sounds te halen. Zowel de beiden elementen aan in parallel-modus als in serie-modus geven een Musicman-achtige punch, waarbij de serie-modus wat meer laag-mid produceert en tevens een hogere output heeft en daardoor wat lekkerder in de mix ligt en wat dikker klinkt. Deze sound zou vooral lekker zijn in funk en funkrock, maar ook in een stevige rockband zal-ie uitstekend meekomen.
Het brugelement verschilt genoeg niet zo heel veel van het geluid met de 2 elementen en zal derhalve het grootste deel van het geluid uitmaken. Het geluid is het best te omschrijven als het Musicman-achtige geluid dat we al eerder hebben ervaren, maar dan met wat meer neiging naar die typische Jazz Bass-knor à la Jaco.
Het nekelement is dan weer een ander verhaal. Hier lijkt het wel alsof het element een paar centimeter meer naar voren zit dan dat hij daadwerkelijk zit. Het is echt een bijna Precision-achtige klank die het instrument tevoorschijn tovert, en dat is echt een openbaring. Plots komen allerlei lijnen van The Meters en Bernard Odum naar boven en zit ik zomaar een half uur alleen maar oude funk en soul te spelen. Zo blijkt dat er in de Paddle toch meer veelzijdigheid te zitten dan dat ik vooraf had gedacht. Erg aangenaam!
Conclusie
Arnoud Faber heeft met de Paddle Bass een uniek instrument gemaakt. Ik heb nog nooit een dergelijk instrument gezien dat er ook maar bij in de buurt komt en ik denk ook dat niet veel bouwers zich aangetrokken zullen voelen tot het bouwen van een instrument met een dergelijke vorm, terwijl het instrument, naarmate je er langer naar kijkt, steeds aangenamer wordt om te zien.
Ook qua sound is het een uniek instrument. Hoewel hij vaak neigt naar klassieke types als de Musicman Stingray en Fender bassen blijft de Paddle telkens een stapje naast die bassen staan zodat-ie een nieuw plekje krijgt in basland waar weinig andere merken komen, ook in de prijsklasse van dit instrument niet (hij kost zo'n 850 euro, en dat kan meer worden als je bv. duurdere elementen of een zwaardere brug erop wil hebben).
Soundsamples
Beide elementen, single coil modus: KLIK
Beide elementen, humbucker modus:KLIK
Brugelement: KLIK
Halselement: KLIK
Bij alle fragmenten staat eerst de toonknop vol open, daarna helemaal dicht.
Slap: KLIK
Eerst single coil modus, daarna humbucker.
, niet P, niet J, niet MM. Gewoon net ff anders, lekker!
