Achtergrond
Een van de allereerste Fender Musicmaster Bassen die er gemaakt zijn, met nog restanten van de geplande "Daphne Blue" kleur, alvorens men besloot er toch wit van te maken. Een 30" shortscale basje, ontworpen als goedkoop instrument voor de (jongere) student, met minder kwalitatieve houtsoorten en hardware, maar wel degelijk, en gebouwd om heel veel mishandeling te kunnen doorstaan.
Specificaties
Alder (later Poplar (=/= populier)) 4 piece body, non-contoured, afgelakt in polyesterlak
30" shortscale neck, met "veneer" rosewood toets, pearloid dot inlays en 19 vintage (small & low) frets, nitrocellulose gelakt (yes, all of it!)
4 "open gear" tulip-tuners, met smalle asjes, zonder metalen steunring in de headstock
250K stackpole potmeters, 0.047 en 0.022µF condensators, 1 musicmaster/mustang/bronco gitaarpickup
2-saddle toploader brug
Bouw en afwerking
Het is en blijft een Fender, dus verwacht geen fancy bouwwijzen, het ding steekt in elkaar zoals een VW Kever. Met een schroevendraaier en een half uurtje tijd heb je GANS het instrument uit elkaar gehaald in al z'n compontenten. We spreken hier over een 1971 Fender, dus al 6 jaar in de CBS-periode, maar vreemdgenoeg zijn deze basjes minder gevoelig aan de kwaliteitsdaling, omdat een groot deel van de onderdelen (bodies & halzen) reeds gemaakt waren voor de Mustang-Bass, deze bas is gemaakt op de basis van oude mustang-bassen, net zoals de halzen. Ook al werd het model aangeprezen als een goedkoop studentenmodel, het straalt wel degelijkheid uit, en alles wat vast moet zitten, zit vast, en alles wat los moet zitten, zit los. Waar in de jaren '60 nog aluminiumen platen gebruikt werden om de slagplaat de shielden, en messingen platen voor het element en eventueel de cavity's, werden in de jaren '70 alleen nog maar een stukje slagplaat geshield met aluminiumfolie, maar dat werkt goed genoeg, de bas stoort totaal niet. Door de 30" is de E-snaar wat sloppy, maar da's een "kwaal" waar iedere shortscale in meerdere of mindere mate wel last van heeft. De tweezadelbrug is goedkoop en gemakkelijk, maar door de shortscale is de intonatie, vooral in het hogere register niet optimaal. De 34" '51 P-bas, die een vergelijkbare brug heeft, is niet zo vatbaar voor deze kwaal.
Elektronica
Het eerste wat opvalt aan de elektronica, is dat er twee condensators in de bas zitten, een keramische "disk"-condensator van 0.047µF, en een mylar condensator van 0.022µF. Het element is een gewoon gitaarelementje uit de mustang-reeks, dat men zonder aanpassingen in de bas heeft gestoken, dewelke naar 2 250K Stackpole potmeters gestuurd wordt. De keramische condensator dient als condensator voor de tone-control, en de mylar-condensator staat altijd ingeschakeld, en staat tussen het element en de potmeters, om zo al een eerste "hoge" filtering te doen, omdat anders het geluid waarschijnlijk te schel ging zijn.
Klank
Het mag misschien verbazend klinken, maar dit shortscale basje met gitaarelement heeft GRANDE COHONES! De klank is ERG punchy en gearticuleerd, maar toch voldoende helder, door het enkelspoels gitaarelement. Zelfs met de toneknop volledig toe smoort het geluid niet toe tot een dikke, modderige brij. Je hebt wel niet veel variatie in klank, zelfs niet als je van speelpositie wisselt, maar daar is het instrument ook niet voor ontworpen.
Besluit
Zoek je een shortscale, en heb je wat meer dan een 400€ te spenderen, ga voor een vintage Musicmaster. Ze zijn minstens even goed/beter dan de Japanse Mustang Bass ReIssues van tegenwoordig, en ze behouden hun waarde
+ spotgoedkoop voor een vintage Fender te zijn
+ no nonsense, degelijke bouw, met toch een degelijke kwaliteit
+ erg makkelijk te bespelen
- niet erg veelzijdige klank
- shortscale zal niet iedereen liggen
- door de tweezadelbrug is de intonatie (in de hogere registers) niet optimaal af te stellen.
ooit hoop ik ook nog eens een compleet originele tegen te komen,
