Yamaha BEX4C, fretloos gemaakt

Plaats hier reviews van bassen, versterkers, snaren, effecten etc.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
MacDaion
10 voor taal
Berichten: 2061
Lid geworden op: 05 jan 2010, 16:38

Yamaha BEX4C, fretloos gemaakt

Bericht door MacDaion »

Afbeelding

Waarom?

Ik ben meer iemand van: “Nee, dank je, ik heb al een bas.” Met m’n Daion Power Mark X-B was ik eigenlijk behoorlijk GASloos: PJ-configuratie, 24 frets, lekker all-round basgeluid, meer moet dat voor mij niet zijn. Maar een tijd geleden brak daar zomaar de kop van gedeeltelijk af. Gelukkig makkelijk te herstellen, maar toch, een back-up leek me plots wel een goed idee. Nu zie ik hier regelmatig collecties voorbijkomen als vijf Wals, vier Jazzbassen, drie Ricks, zeven Precisionachtigen, tweeënenhalve Matsu’s, enz. Vrijheid, blijheid en zo, maar dergelijke subtiliteiten zijn aan mij niet besteed. Als ik dan toch een tweede bas koop, dan liefst een die net helemaal anders is dan wat ik al heb. Iets akoestisch-achtig, maar zeker geen contrabas: ik heb niets, maar dan ook helemaal niets met violen. Een akoestische bas vind ik ook niet echt praktisch: te groot en je moet het ding uiteindelijk toch door een versterker jagen. Hollowbody, dat zegt me wel iets, of liever nog semihollow. Een piëzo-element vind ik ook wel wat hebben: ik weet dat het niet te vergelijken is met een versterkt akoestisch geluid, maar tegenwoordig vind ik die dingen best wel goed klinken, met flink wat akoestische feel. Maar liefst ook een gewoon element, zodat de bas toch een beetje dienst kan doen als back-up. En eigenlijk wil ik al een tijdje een fretless, bij voorkeur een longscale: een shortscale zou ik een te grote aanpassing vinden, vrees ik.

Veel bassen met de combinatie piëzo + gewoon element zijn er niet, toch niet voor de prijs die ik er maximaal aan wil besteden. Ik keek dus verlekkerd naar de Epiphone Zenith. Daar heb ik een gefret exemplaar van kunnen uitproberen: heel mooi instrument, produceert een heel leuk en gevarieerd geluid. Ik twijfelde wel aan het halselement: dat vind ik toch erg akoestisch klinken, misschien toch niet zo geschikt om als back-up voor een ‘gewone’ bas te gebruiken. En eigenlijk vind ik de bas er ook iets té ‘speciaal’ uitzien voor m’n nogal traditionele smaak: te mooi, te klassevol, te onbescheiden voor een jan-met-de-pet als ik. En blijkbaar zijn er ook gigantische leveringsproblemen met de fretless Epiphone Zeniths, want op webshops als MusicStore wordt de levertijd ervan steeds weer naar achteren geschoven. Maar goed, toen stond daar plots een tweedehandse, ontfrette Yamaha BEX4C te koop, goedkoper dan een Epiphone Zenith. Tja, dan weet ik het wel.

Afbeelding

Specs:

Body van essenhout, bovenblad van spar, volgens Yamaha. Dat zal dan wel fineer zijn, want zo te zien is de bovenlaag esdoorn. Er zit niet zomaar een rechte blok hout in het midden van de body, zoals je verwacht van een semi-hollow. Die body is blijkbaar min of meer ‘gechamberd’. Twee klassieke f-gaten.

Afbeelding
Afbeelding

Hals van esdoorn, geschroefd. Scale 34”. Toets van palissander, gelakt. De fretsleuven zouden opgevuld zijn met esdoorn, volgens de verkoper. 21 frets, eh, fretlijntjes.

Twee draaiknoppen op de body (in hout, leuk detail): volume en pick-up balance. Die laatste heeft een middenklik. Op de zijkant een batterijverklikkerlampje en drie schuifregelaars: low/mid/high, +12 tot -12 dB. Batterijvakje op het achterblad.

Afbeelding
Afbeelding

Piëzo-element in de ebbenhouten, vaste brug, humbucker-achtig element in de body. Dat is volgens Yamaha een ‘split single coil’, dus eigenlijk een P-achtig element in een wat grotere behuizing. Toegegeven, dat is een soort van humbucker, maar toch evengoed een no-nonsense rechttoe, rechtaan baselement, net wat ik graag heb.

Afbeelding

Op de bas zaten roundwounds. Die heb ik zo snel mogelijk vervangen door flatwounds. La Bella Deep Talkin’ Bass Black Nylon Tape Wound, meer bepaald: ik zeg het, zo verschillend mogelijk van m’n andere bas, standaard uitgerust met roundwounds.

Gesloten, slanke stemmechanieken, typisch voor Aziatische gitaren en waar Fender-fans zo’n gloeiende hekel aan hebben. Ik heb daar nooit klachten over gehad, dus wat mij betreft: prima!

Afbeelding
Afbeelding

Volgens een heuse opdruk op de achterkant van de bas is die gemaakt in Taiwan.

Afbeelding

Bouw:

Ik vind de bas zwaarder dan ik zou verwachten van een semi-hollow. Dat komt door de grote body, zo’n beetje vergelijkbaar met die van een akoestische gitaar – maar dan dunner, natuurlijk. Geen greintje neckdive, ondanks de longscale en de pakweg 15 centimeter body achter de brug. Ik maakte me een beetje zorgen om die ebbenhouten brug, maar dat blijkt een stevig stuk hout te zijn.

De hals is ‘chunky’ te noemen, zo’n beetje Precision-achtig. Vergelijkbaar met die van m’n Daion, maar dan niet asymmetrisch. Moest ik even aan wennen, maar bevalt me prima. De toets is 39 mm breed aan de topkam, 56 mm aan de twaalfde fretlijn.

Afbeelding

Afwerking:

Donkerbruine zij- en achterkant, cremekleurige binding tussen zijkant en bovenblad. De kleur van het bovenblad noemt Yamaha ‘brown sunburst’. Tja, zelf ben ik niet zo’n liefhebber van bursts, maar deze kan er voor mij mee door: niet te veelkleurig en de tekening van de esdoorn komt er toch nog mooi door. “Hé, een chocoladen gitaar!” zei m’n dochter toen ze die voor het eerst zag. “Alsof het ding uit het dressoir van m’n grootmoeder gezaagd is,” kan ik me voorstellen dat Sanders erover zou zeggen. Fair enough, maar dan had die grootmoeder wel een oog voor kwalitatieve meubelen en een goede smaak die blijkbaar niet makkelijk doorgegeven wordt aan de volgende generaties*.

De hals is een mooi stuk esdoorn met een toets van palissander. Die is gelakt, wat ik misschien zelf niet meteen zou doen. Toegegeven, dat zorgt voor veel ‘mwah’ – met roundwounds zelfs voor te veel ‘mwah’, naar mijn smaak. Maar ‘mwah’ zit ook voor een deel in je vingers, volgens mij. In aanloop naar deze aankoop heb ik een heleboel fretless bassen uitgeprobeerd**. Bij een bevriende jazzbassist kreeg ik, tot zijn verbazing, best wel wat ‘mwah’ uit z’n goedkope, zelf ontfrette en ongelakte merkloze jazzbaskloon. Minder dan uit z’n dure Fender Jaco Pastorius Jazz Bass met gelakte toets, maar desalniettemin. Nou ja, tegen de volgende grote onderhoudsbeurt zal ik er wel over nagedacht hebben. Misschien gaat die laklaag er dan af, misschien niet.

* Grapje hoor, William. Natuurlijk heb je argusogen voor kwaliteit en loop je over van goede smaak. De foto’s die je gebruikt als avatar zijn daar iedere keer weer een bewijs van, toch?

** Ja hoor, ik heb deze aankoop uitgebreid voorbereid. Mag ook, als je om de 25 jaar of zo een nieuwe bas koopt, toch?

Bespeelbaarheid:

Daar ben ik heel blij mee. De brede hals, de flinke afstand tussen de snaren, zeker aan de brug, precies wat ik graag heb. Het fretloos maken van de hals is vakkundig gecompenseerd door de hals te shimmen. Moest ook wel, want de vaste brug laat niet toe dat je de snaarhoogte individueel afstelt of intoneert – dat laatste hoeft ook niet zo precies, voor een fretless. Toch is de intonatie spot-on, heb ik nagemeten met een stemapparaat. Kijk ik wel van op, eigenlijk. Dat was ook zo met de gefrette Epiphone Zenith met vaste brug. De hals is zo goed als recht en de actie is lager dan ik ‘m zelf zou zetten – maar ik vind het wel lekker spelen, eigenlijk, hoewel ik dat in het openbaar niet toegeef, natuurlijk.

Voorbij de achttiende fretlijn zit de body en de hiel wat in de weg, daar moet je met je hele linkerhand de toets op. Maar goed, dat gaat om drie halve tonen. Bij een dubbeloctaafse hals zou ik dat wel een probleem gevonden hebben, eerlijk gezegd.

Afbeelding
Afbeelding

Klank:

Het halselement heeft een lekkere grom, beetje dreigend, maar getemperd door de houten brug en het ontbreken van de frets – vermoed ik. En de flatwound dragen er ook toe bij, neem ik aan. Het piëzo-element heeft meer ‘beet’, tot mijn verbazing, maar klinkt natuurlijk behoorlijk akoestisch – nou ja, piëzo-elementachtig, eigenlijk, maar dat vind ik prima. De elementen zijn mooi in balans, wat me een hele opgave lijkt voor een combinatie gewoon/piëzo.

Met de toonregeling op de zijkant van de body is de klank heel ruim te variëren. Vooral de mid-schuifregelaar maakt een groot en soms wat verrassend verschil. Maar laten we wel wezen: mezelf kennende zal ik daar niet te vaak gebruik van maken. In de praktijk zoek ik een instelling die in mijn oren goed klinkt voor de twee elementen en gebruik ik voor de rest de volume en de balance-knop. En dat werkt tot nu toe prima. De elementen apart leveren voor mij de minst bruikbare klanken op, maar met alles vanaf het halselement met een beetje piëzo tot het piëzo-element met een beetje halselement ben ik best tevreden.

Afbeelding

Besluit:

Als ik heel eerlijk moet zijn: een perfecte back-up voor m’n andere bas is de Yamaha BEX4C niet: te fretloos en daardoor een andere speelstijl vergend, toch te anders en te akoestisch voor mijn eigen oren. Maar goed, de gemiddelde niet-basspelende toehoorder zal het verschil niet eens opmerken – als die de bas al überhaupt opmerkt. Maar het is wel een prima aanvulling op m’n all-rounder, voor m’n eerste voorzichtige stappen in de wereld van de fretloze bassen en met lekkere, meer akoestisch klinkende klanken. En dat is uiteindelijk de bedoeling.

Afbeelding

Me happy!
Laatst gewijzigd door MacDaion op 08 feb 2022, 16:55, 10 keer totaal gewijzigd.
--
Maurice Vandebroek
Marcus62
TAFKACBFKAQ
Berichten: 4488
Lid geworden op: 21 mar 2011, 21:58

Bericht door Marcus62 »

Leuke review en prachtig basje. Veel speelplezier.
Yamaha BB604 (modified)
Harley Benton PB20-SBK
Harley Benton MB-4 SB Deluxe

Harley Benton HBW20
Vox Amplug bass
Gebruikersavatar
Peachabell
Berichten: 8162
Lid geworden op: 31 mar 2009, 11:38

Bericht door Peachabell »

Interessant om een gedetailleerde kijk te krijgen op zo'n BEX4C, ik ken ze alleen van plaatjes.
Mooie bas, die zou ik wel eens uit willen proberen, veel plezier ermee.
Plaats reactie