Specs
- body: 3 piece maple body (na 1976 een alder body).
- neck: 3-piece maple neck, met een set-neck verbinding in de body gelijmd.
- kop: standaard Gibson 2x2 "Open Book" headstock, met volute aan de kop/halsovergang.
- Tuners: standaard
- toets: 34.5" maple toets met 12" radius, 20 medium jumbo frets, met Mother-of-Pearl dotinlays. Zwarte & sunburst exemplaren hadden een ebben toets. Fretless was optioneel.
- Elementen: 2 Bill Lawrence Designed "Super Humbuckers", speciaal voor de L9-S ontworpen. Zelfde receptuur als de mudbucker (gekantelde spoelen), direct op de body.
- Elektronica: passief: Master Volume, Master Treble-Rolloff (standaard toneknop), Master Mid-Regulator (passieve midregeling). 4way rotary switch.
- Brug: Standaard Gibson 3-punts brug, met opties voor het String-Through-Body besnaren.
Algemeen
De review hier gaat over een typisch Gibsonproduct, de Gibson L9-S "The Ripper", die in productie was van 1974 tot 1983. De Ripper is een van de bassen die Norlin (eigenaar van Gibson toen, even befaamd als CBS bij Fender) in de jaren '70 op het publiek losliet. Andere, vergelijkbare bassen zijn de G1 "The Grabber" (1 "sliding" pickup, te verschuiven tussen hals & brugpositie, en alles daar tussenin) en de G3 (3 vaste singlecoils die telkens per 2 geschakeld werden, om zo een humbucking-modus te hebben). Allen delen ze dezelfde bodyvorm en halslengte, maar de Ripper had als enige een Open-Book headstock, en ook als enige een gelijmde hals (de andere twee zijn Bolt-On, met een headstock gelijkend aan de Flying V gitaar). In 2009 bracht Gibson een nieuwe versie van "The Ripper" uit, maar daar heeft deze bas weinig mee van doen. Deze review gaat over de eerste reeks van Rippers. De tweede reeks (vanaf 1976) heeft een net iets andere bodyvorm (iets slanker, en scherpere hoorns), en een body van alder en pickups die in de slagplaat gemonteerd werden.
Bouw
Het gaat om een Gibson uit de Norlin periode, een periode bij Gibson die wat te vergelijken valt met de CBS-periode bij Fender. Kwantiteit ging boven kwaliteit, en waar men kon besparen, deed men dat ook. Gibson, toch een typische bouwer van mahonie gitaren, heeft hier gekozen voor een volledige maple constructie. De hals is gemaakt van 3 stukken maple, met het middelste stuk contrasterend door een nerf die 90° gedraaid stond op de twee buitenste stukken. Gibsons met angled headstocks zijn notoire bezoekers van gitaarherstellers, omdat door hun constructie de kop makkelijk kan afbreken. Gibson loste dit in de jaren '70 op door de overgang tussen kop & hals wat dikker te maken (de zogenaamde "volute"). Niet echt de meest fraaie oplossing, maar het werkt wel. Het gevolg van de maple hals, en de volute is dat je met deze bas "al eens ne keer zot kunt doen", zoals ene K. Novoselic van een bandje geheten Nirvana wel eens bewees. De body is ontzettend groot. Zo groot zelfs dat je mensen in paniek kunt laten geraken, als je deze bas meeneemt naar een appartementsgebouw, op het dak gaat staan, en dan de body over de rand gaat houden. Als de zon wat goed staat, ontstaat er paniek in de straat, omdat mensen denken dat "Independence Day" werkelijk aan het gebeuren is. Om maar een idee te geven van de grootte van de body. Je zou denken: "Een grote body, van esdoorn, dat zal wel een ton wegen". Niets is minder waar, de bas is zelfs nog vrij licht, een Rickenbacker 4001/4003, ook van maple, en een kleinere body, is toch een pakje zwaarder. Dit komt doordat de body flinterdun is, een krappe 3 cm. De hals is een 34.5", met een 12" radius, iets wat vrij plat is voor een oude bas te zijn. Door die halve inch extra zijn de snaren iets sterker opgespannen, en klinken de bassen iets strakker als bij een 34". Dikke thumbs up voor Gibson. Ondanks hun Norlin-management hebben ze een erg puike bas afgeleverd.
Afwerking
Zoals typisch is bij Gibsons is ook de Ripper afgewerkt in een dunne nitrocellulose laklaag. Die gaat na verloop van tijd wat verweren en barsten, maar dat voegt alleen maar toe aan de charme van een oud instrument. Wat vast moet zitten zit vast, wat los moet zitten zit los. Alleen de jack op de slagplaat is wat vatbaar voor losbreken, als je een fikse tik aan de kabel geeft wanneer deze ingeplugd is.
Verder is deze bas degelijk afgewerkt. De hals zit strak & fijn in de body verlijmd, de cavity's zijn wat ruim bemeten, maar goed afgewerkt, de brug trekt zichzelf niet uit de body, de hals tordeert niet,... Gewoon: een degelijke bas.
Klank
Met de 4-way switch zijn 4 verschillende elementencombinaties mogelijk. Gaande van stand 1 tot stand 4 zijn dat:
1) Neck & Brug in serie, in fase (extra output, stuwend laag)
2) Brug solo (extra veel hoog, relatief weinig output)
3) Hals & Brug in parallel, in fase (standaard basklank, evenwichtig bereik)
4) Hals & Brug in parallel, uit fase (voor dat lijzige, scherpe funkgeluid)
Wat opvalt is dat het halselement niet solo te selecteren is. Is dat een gemiste kans? Ergens wel, want het halselement solo geeft die typische warme Gibsonbasklank die je kunt verwachten van een bas met een humbucker vrij ver naar de hals toe. Anderzijds zijn de posities 1 & 3 ook zeer goed voorzien van warme vettigheid. Het brugelement solo geeft erg weinig output, en geeft ook wat weinig dynamiek, de klank is wat platgeslagen, net als bij de uit fase setting, maar hier is de klank dan weer wel dynamisch. Wat ook opvalt is dat de bas erg goed reageert op een verschil van aanslag, van techniek en van locatie, zonder die typische klank te verliezen. De bas mag dan wel een brugelement hebben, een jazz-knor komt er niet uit, het blijven allemaal de typische Gibson-klanken. De elektronica is ook iets apart. In plaats van de standaard volume/toon regeling, heb je hier twee toonregelingen, die elk op hun eigen gebied werken. De eerste is de gewone standaard "treble-rolloff", zoals op iedere passieve bas zit, die het hoog uit je signaal haalt, met een dikkere, wolligere klank tot gevolg. De tweede toneknop is iets vreemd. Dat is namelijk een passieve midboost (potmeter, gekoppeld met een solenoïde), die de midrange nog eens extra naar voor duwt, voor extra articulatie en punch. Het effect is vrij subtiel, maar wel aanwezig, en bruikbaar!
Besluit
Het is een beetje een vreemde bas, die Ripper. Het is precies een Fender die naar Gibson gekeken, heeft, of omgekeerd, met een snuif Rickenbacker er nog tussen. Daardoor heeft de bas een geheel eigen karakter en klank. Het voordeel is dat Gibson-bassen wat ondergewaardeerd zijn, waardoor ze niet echt zo duur zijn. Onterecht, want de Ripper is een zeer goed & degelijk instrument, met een aparte, eigen klank, maar bruikbaar voor vanalles en nog wat.
+ nog vrij goedkoop voor een vintage instrument te zijn, van een beroemde bouwer
+ degelijke constructie, en vlot bespeelbaar. Ook de STB-optie is leuk/handig
- geen halselement solo is toch een gemis op een Gibson, maar de andere schakelposities vullen dit "gebrek" wel goed aan
- body is vrij groot, en kan, zeker icm de 34.5" mensuur wat ambitieus zijn voor de kleinere medemens
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=Xkunvu5wMGc[/youtube]
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=nAtdY14HubQ[/youtube]
(advertentie, hier met een prototype, met kleine slagplaat, geen STB-mogelijkheid en mudbuckers. Snor was optioneel)
. Er ligt een setje roundwounds in de koffer, ik zal die morgen, na m'n verplichte "menahan street band cover" (stomme weddenschap tussen mij & RawSprawl, zonder winst, maar voor de eer) eens erop leggen, en dan een vergelijkend stukje maken 
Aah wacht, bedenk me net dat dit niet met meerdere mensen gedaan kan worden omdat je dan dus weer andere amps hebt enzo.... 
Dat moest me ook nog even van het hart.
