Wat?
De Fender Coronado Series, het antwoord van CBS Fender op het succes van de Gibson ES-lijn, en een (wanhopige) poging om clienteel van de archtopbouwers Epiphone/Gibson & Gretsch/Guild af te snoepen. De "Wildwood series" is een variant, waarbij beukenbomen ingespoten werden met beits, die dan door de sapstromen verdeeld werden in het hout. Na de kap werd het hout gefineerd, en kreeg je een interessant streeppatroon. Ontworpen door Roger Rossmeisl, de man die voor Rickenbacker de capri-reeks (300-serie gitaren en de 4000-serie bassen) ontwierp, en bij Fender verantwoordelijk was voor de Montego's, Coronado's & '69 Telecaster Thinline. Als de Coronado-reeks bedoeld was als antwoord op de ES-300 reeks van Gibson, dan is het veilig te stellen dat de Coronado II bedoeld was als antwoord/alternatief op/voor de Gibson EB-2D... De "Wildwood III" staat voor het type verf, want er waren 6 types beschikbaar.
Specs:
- Laminated maple full-hollow artchtop body, bij de "Wildwood" afgewerkt met een beuken fineer op de voor-, achter- & zijkanten, 2 oversized F-gaten, plastic binding rondom de body en F-gaten.
- 30" maple hals, bolt-on, Brazilian rosewood 7.25" radius toets met 20 medium frets, plastic binding & pearloid blokinleg.
- 4-in-lijn headstock met een "organischer" vorm, 4 Fender-made lollipop/paddle tuners (klein formaat, geleend van de Fender Mustang Bass)
- 2 "DeArmond-Rowe" singlecoil pickups, adjustable polepieces. VVTT regeling en 3-way toggleswitch
- Fender tailpiece met plastieken versiering, Zamak brug (los op de top) met Zamak/Nylon zadels met intonatie per snaar, en algehele regeling voor de actie.
- 2 duimsteuntjes
- volledig gelakt in de Fender "Thick-Skin" polyester lak, met uitzondering van de kop, die is nog in nitro gelakt.
-MSRP van $499.50 in de prijslijst van 1968/1969 ($50 duurder dan de gewone Coronado II).
Bouw:
De Coronado Bass II "Wildwood III" (hierna afgekort tot Coronado) ziet er op eerste zicht een erg degelijk instrument uit, en op tweede zicht ook, maar er zijn toch een heel aantal punten waar er behoorlijk beknibbeld is op kwaliteit & functionaliteit. Als je de bas vastneemt, valt op hoe weinig deze weegt, de EB2 klokt bijna 1.5 kilo zwaarder af. De volledig holle body, die bovendien ook nog erg dun is, is hier de oorzaak van. Pront in het midden zitten de twee door DeArmond-Rowe gemaakte elementen. DeArmond was in de jaren '50 & '60 een erg beroemd elementenbouwer, en maakte elementen voor veel instrumenten. De meest befaamde zijn de GoldFoil elementen zoals die te vinden waren op Harmony, Silvertone, Kay,... Maar ze maakten ook "rail-pickups" voor op Gibson archtop gitaren, en dus ook de pickups voor de Coronado. De pickups zitten in een plastieken "schoen" direct op de top geschroefd met 2 schroefjes. Haal je de elementen eruit, kun je kijken in de gitaar, en dan zie je dingen die je misschien niet wilt zien. Het halsblok is een gewoon blok esdoorn, met daarin de neckpocket uitgefreesd. Omdat het een archtop met een zwevende brug is, dient de hals in een hoek te staan. In plaats van de werken met shimmen, plugjes en stukjes fineer om de hoek te maken (zoals bij de Jaguar/Jazzmaster), is de neckpocket hier onder een hoek ingefreesd, zodat de hals strak in de pocket zit. Aangezien zowel het voor- als achterblad een kromming hebben, is het halsblok in het midden dikker dan aan de zijkanten. Het blok zelf is gewoon recht, de kier (toch een 3 à 4mm) werd gewoon opgevuld met een dikke geut houtlijm. Het ziet er niet uit, maar het zit vast. "Functionaliteit boven visueel aantrekkelijk" zullen we maar zeggen. En inderdaad, welke normale mens komt nu daar kijken. Het stuk onder de hals, waar de strapbutton zit, is niet afgewerkt, maar gewoon afgedekt met een chromen plaatje. Goedkoop en gemakkelijk, maar toch een beetje te gemakzuchtig. De strapbutton staat trouwens op een erg vreemde plaats, vlakbij de hals, en er kan alleen maar een smalle riem aangehangen worden, voor een dikkere riem is gewoon geen plaats. Met een spiegeltje kunnen we de potmeters duidelijk zien zitten, en dit is het standaard recept van CTS-pots met een keramische condensator. Wat grappig is, is dat de bedrading helemaal niet de plastic-wiring is van Fender, maar de unieke bedrading zoals gevonden in Harmony, met metalen "buisjes" die als aardedraad dienen, met daarin de signaaldraad. Vermoedelijk leverde DeArmond de elektronica als een prewired set, en moest die maar door de eindgebruiker op z'n plaats geschroefd worden. Voordeel van dit design is dat de bas muisstil is, want alles is perfect geshield. De brug is een eigen ontwerp van Fender, met een getrapt design. De brug doet wat ze moet doen, en doet dat ook goed. De plastieken zadels zijn even wennen, maar kwijten zich ook goed van hun taak. Ik zei dat de brug doet wat ze moet doen... Dat is ook zo, maar alleen als er snaren opliggen. Het hersnaren van de Coronado is een hel, ik ga nog liever met Geert Wilders een middagje op Poolse gastarbeiders jagen met een groot net dan een Coronado van nul af te hersnaren. Doordat de brug los op de top staat, kan deze vrij bewegen. Het hersnaren moet gebeuren door eerst de D & A snaren op te leggen, en deels onder spanning te zetten, zodat de brug blijft staan, dan de brug grofweg uit te lijnen, en dan de andere snaren op te leggen. Stemmen moet ook stapsgewijs gebeuren. Iedere snaar met 4 halve tonen tegelijk omhoog stemmen, en dat voor iedere snaar herhalen, en gans dit procedé doen tot ze op stemming staat. Doe je dit niet, dan trek je de brug uit z'n positie, en ben je weer even bezig met ze juist te zetten. "Het ziet er mooi uit, maar het is erg onpraktisch". De hals is geleend van de Fender Mustang Bass, maar heeft een profiel dat meer te vergelijken valt met de Jazz Bass, en deelt ook de blockinlays & binding. Over de hals valt niets negatief te zeggen, dat is een prima stuk maple met een aangenaam profiel (en zelfs een erg subtiele birdseye).
Klank
Ik zei al eerder dat de Coronado bedoeld was als alternatief op de EB-2D, dus dan valt te verwachten dat de klank vergelijkbaar zal zijn. Niets is minder waar. Waar de EB-2D erg wollig, zwoel en zangerig klinkt, klinkt de Coronado veel dunner, organischer/houteriger en korter. Het halselement geeft een bijna contrabasachtige klank, zeker met de tone helemaal dichtgedraaid. De tussenpositie geeft een aparte, maar erg bruikbare allround basklank, en het brugelement heeft wat de neiging om de "Tic-Tac" sound van een Danelectro of Bass VI te imiteren. De Coronado gelijkt qua klankbeeld niet echt op de EB-2D. Is dat slecht? Nee, het klinkt anders, niet beter of slechter, gewoon: anders. Qua klank valt deze nog het best te vergelijken met een Harmony H22, maar dan niet zo "woofy". Het verschil in klank is een rechtstreeks gevolg van de bouw en de brug. Waar de EB-2D een maple centerblok heeft, en een brug die daarin verankert zit, is de Coronado volledig hol, met een losse brug. Door die constructie verliest de snaar erg veel energie, met als gevolg weinig sustain. Een voordeel tegenover de EB-2D is wel dat de Coronado akoestisch vrij luid is, terwijl de EB-2D niet veel luider is dan een onversterkte solidbody. De Coronado komt nog het beste tot z'n recht als ze geplukt wordt met de vingers. Met plectrum klinkt het niet overtuigend, en heeft het een erg nasaal, bijna goedkoop geluid. Er zullen zeker fans van zijn, maar je kunt nu niet echt zeggen dat het een mooi geluid is.
Besluit
Als alternatief voor de EB-2D is de Coronado miserabel gefaald, maar het is zeker geen slechte bas. Ze heeft een geheel eigen karakter, is vlotter bespeelbaar als de EB-2D en is niet zo zompig in het lage gebied. En ook al is het een product uit de jaren '60 van de CBS-era, ze is zeker niet slecht afgewerkt, tenminste, als je niet onder de motorkap kijkt.
+ erg licht van gewicht, en een aangenaam halsprofiel, een hollowbody ook bereikbaar voor bespelers met een kleiner gestalte.
+ unieke, direct herkenbare look, en erg vlot bespeelbaar.
+ aparte/unieke Fender-ish klank die niet/amper door een andere bas nagemaakt kan worden.
+ budgetvriendelijk voor een vintage Fender te zijn (en dat voor een instrument dat bijna het dubbele kostte van een Fender Precision terug in de jaren '60).
- brugontwerp is vooral visueel mooi, maar is totaal niet handig voor het hersnaren en intoneren.
- slordige afwerking bij de onzichtbare gedeelten van de bas.
- full-hollow, dus erg feedbackgevoelig bij hogere volumes, zeker icm de non-waxpotted elementen.
- sustain, vooral bij de D & G snaren, is totaal afwezig.
- vreemde locatie van de voorste strapbutton.
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=x_lxjMXT5yI[/youtube]
)
