Bij deze een review van de japanse Ibanez ATK305 die ik even terug heb gekocht. Ik had er de tijd voor en vind het bovendien leuk om zo’n stukje op te schrijven
. Ik heb dankbaar gebruik gemaakt van eerder geplaatste reviews als voorbeelden.Specs:
- 5 snarig
- Gewicht 4,4 kg
- Made in Japan, Fujigen fabriek, 1997
- 3 delige essen body
- Hals uit 3 stroken esdoorn met esdoorn toets
- 22 frets
- Truss rod aan de bovenzijde van de hals
- 3 laags slagplaat
- Ibanez triple-coil humbucker element
- Actieve electronica met low, mid, high boost/cut
- Pickup switch
- Ibanez ATK brug
Algemeen / eerste indruk:
Ooit heb ik een Washburn RB2502 gehad, een 5 snaar met een wat smallere stringspacing. Ik was uitgeïnteresseerd in de 5 snaar, en had hem daarom dus weggedaan. De B kwam later toch wel weer van pas, en kocht ik een dus maar een jazz bass V omdat deze een lekker geluid had. Deze vond ik op termijn echter toch niet lekker spelen. De stringspacing van de Washburn was nauwer, en dat vond ik prettiger. De jazz V was dus weer vlot uit het zicht.
Ik heb sinds enige tijd een oogje open gehouden voor de betreffende Washburn bassen, maar ze komen maar zeer zelden voorbij. Ik wilde namelijk weer een 5 snarig exemplaar omdat de E toch steeds vaker wordt teruggestemd voor wat lagere tonen, en ik het in dat kader handig vindt om een 5snaar te gebruiken. Van de Washburn wist ik dat deze lekker speelde, en goed klonk. Bovendien is er op deze bassen veel mogelijk met de humbucker+Single coil.
Nu kwam er echter wat anders op mijn pad, namelijk een 5 snarige Ibanez ATK. Nu ben ik al langer geïntrigeerd geweest door de het uiterlijk van de ATK bassen en het enthousiasme van veel gebruikers ervan, alleen de nieuwsgierigheid naar dit type Ibanez is nooit verder gekomen dan mijn achterhoofd. De nieuwsgierigheid richtte zich overigens op de 4-snarige variant.l
Na een kort onderzoek bleek dat de ATK305 net als de eerder genoemde Washburn ook een wat nauwere stringspacing zou hebben, wat mijn nieuwsgierigheid aanwakkerde.
Ik heb de bas eigenlijk een beetje blind gekocht. Het was lastig om met de verkoper een voor ons beiden gunstig moment af te spreken, dus moest het ‘even vlug tussendoor’. Ik heb de bas voor aankoop goed bekeken, maar helaas niet kunnen beluisteren. Ik moest vlot naar een afspraak toe, en de verkoper had geen versterker paraat (kon wel via de computer, maar dat ging even langer duren. Die tijd had ik niet). De snaren die erop zaten waren overigens gruwelijk dood, dus tot een nette test had het toch niet kunnen komen. De ATK was dan ook al jaren niet meer echt bespeeld. Ook was een afstelling noodzakelijk.
Hoewel ik de bas niet qua geluid heb kunnen testen was mijn eerste indruk van de bas goed. Ondanks dat hij reeds 17 jaar oud is, zitten er nauwelijks gebruikssporen op. Alles zag er ok uit, hij was absoluut niet verwaarloosd. Wel moest hij dus afgesteld worden en een nieuw setje snaren hebben. De hals bleek inderdaad wat ik zocht, met een smallere stringspacing. Hoewel de Washburn er ook nog een Jazz element bij had, leek de bas mij voldoende knoppen te hebben om verschillende sounds te produceren.
Beweringen:
Over de ATK bassen worden op fora enkele terugkerende beweringen gedaan.
Exemplaren van Japanse makelei uit de jaren 90 zouden volgens sommigen beter zijn dan de modernere exemplaren.
Ook wordt er gezegd dat het een goedkopere Stingray concurrent is, ook wel een ‘’poor man’s Stingray’’ genoemd. Dit wordt althans beweerd door de ATK liefhebbers. De SR/Musicman liefhebbers vinden vaak dat de Stingray nog altijd baas is.
Wat beide beweringen betreft durf ik eigenlijk niets te zeggen. Ik heb geen andere ATK in handen gehad, en geen Stingray om een directe vergelijking te maken. Dit is toch wel nodig om iets zinnigs te kunnen zeggen. Ik snap echter wel de vergelijking met de Stingray, gezien de humbucker op (enigszins?) dezelfde positie als bij de MusicMan. Samen met de EQ en het element in de humbuckerstand geschakeld zit er naar mijn idee inderdaad een Stingray-achtig geluid in. Maar in hoeverre die ‘’de baas’’ benadert kan ik niet inschatten.
Looks:
Ibanez heeft met de ATK een bas in de markt gezet met een heel eigen uiterlijk. Waar de meeste Ibanez bassen vaak erg slank zijn met dunne halsjes, is dit exemplaar wat klassieker en robuuster georiënteerd waar het het uiterlijk betreft. Natuurlijk doet het ontwerp in de basis denken aan een MusicMan Stingray, waar ook vaak mee vergeleken wordt, maar toch is het een bas die zonder twee keer te knipperen herkenbaar is als een Ibanez ATK. De enorme brugplaat is hierin een groot herkenningspunt.
Bouw/afwerking:
De body van de ATK bestaat dus uit 3 delen essen, gespoten in een burst die doorgaans Cherryburst wordt genoemd. Om de vergelijking met MusicMan even aan te halen; bij MM wordt de kleurstelling Honeyburst genoemd.
Enigszins jammer vind ik het dat de naden tussen die de 3 delen redelijk goed zichtbaar zijn. Het is geen ramp, maar ik heb het weleens mooier gezien. De lak is overigens netjes aangebracht.
De hals zit met 5 verzonken schroeven stevig in de pocket, en de aansluiting neck-pocket is netjes zonder sleuven aan de zijkanten. Dit is iets waar ik me in de loop der tijd erg aan heb kunnen ergeren (vooral bij Fender bassen, ongeacht land van herkomst, en waar ik dus op let. De 3 ply slagplaat sluit ook netjes aan op de hals van de bas. Het geheel ziet er verzorgd uit. De topkam is van zwart plastic, en oogt wel erg goedkoop.
Een opvallende aanwezige in het ontwerp van deze bas is de brug; een enorme plaat die het element omhult. In andere reviews wordt er regelmatig gerefereerd naar de telecaster gitaren van Fender, bij welke hetzelfde idee is toegepast. De snaren zijn in de brugplaat te haken, maar ook helemaal door de body te halen. Ik heb voor het laatste gekozen, gewoon omdat het kan.
De hardware is verder niet bijzonder, maar doet wat het moet doen.
Elektronica:
De ATK is uitgerust met een 3 bands EQ; Low-, mid, en high-boost/cut. De knoppen hebben een neutrale middenstand welke met een klik wordt aangegeven. De preamp wordt gevoed met een 9-volt batterij.
Het element bestaat uit 3 delen, en daarom heet het ook een triple-coil. Het is mogelijk om 3 standen te slecteren;
De settings van de switch zijn, van brug naar hals:
- Attack (de buitenste twee spoelen samen in parallel);
- Bright (de achterste spoel met de middelste phantom coil erbij);
- Trad. (de achterste spoel met de middelste phantom coil erbij, en een high cut filtertje wat een beetje treble wegfiltert).
(LeftyJ, bedankt voor de correctie/aanvulling op dit punt)
Bespeelbaarheid / klank:
De bas hangt prima in balans, wat het gewicht verdraagzaam maakt. Met zijn 4,4 kilo is hij dan wel niet bijzonder zwaar, maar wel zwaarder dan de andere 2 bassen die ik heb. Als hij dan niet lekker zou hangen wordt het voor mij snel vervelend. Ik heb er nog niet mee gerepeteerd, maar ik verwacht geen problemen op dit gebied.
De hals speelt voor mij prima, en doet mij inderdaad denken aan de bespeelbaarheid van de Washburn die ik heb gehad. Ik heb na aankoop de brugzadels naar beneden gezet en de hals een klein slagje gegeven, en nu staat de actie naar mijn smaak. De intonatie moet ik nog wel nalopen, al klinkt het nu al helemaal niet verkeerd.
Waar een ieder bij een 5 snaar natuurlijk naar benieuwd is; de B-snaar. Deze is bij deze bas uitstekend. Hij staat prima strak en kan gewoon zonder problemen mee met de lage actie. De B-snaar vond ik bij de Fender Jazz V tegenvallen, alsof deze niet echt bij de bas hoort. In dit geval hoort hij er helemaal bij!
Qua sound is de bas behoorlijk veelzijdig. In de basis lekker agressief, waarin veel te variëren is door middel van de EQ knoppen. Wanneer alle knoppen in de neutrale stand staan gebeurt er weinig spectaculairs, maar zodra er wat bas, mid of high wordt ingedraaid komt de bas vrij snel tot leven.
Waar het op de pickup-switch aankomt geef ik de voorkeur aan de humbuckerstand. Hierin klinkt de bas het vetst, en misschien inderdaad (voorzichtig gezegd) zelfs MusicMan achtig met wat extra hoog erbij gedraaid . Overigens zijn de 2 andere standen ook prima bruikbaar, allebei met een eigen karakter. De veelzijdigheid waar het op geluiden aankomt heeft mij absoluut aangenaam verrast; het kan van dun en hoog naar laag en diep, en een hoop er tussenin.
Wat live misschien wel lastig kan zijn is het volumeverschil dat ontstaat wanneer er een EQ knop wordt open- of dichtgedraaid. Dit verschil kan aanzienlijk zijn. Het heet dan ook niet voor niets boost/cut. Zelf wissel ik niet veel in settings tijdens het spelen, dus ikzelf heb er geen problemen mee.
De snaren die ik erop heb gezet zijn overigens 72505M van Fender. Deze gebruik ik doorgaans ook als viersnarige variant op mijn andere bassen, omdat ze goed klinken en goedkoop zijn.
Oordeel:
De ATK305 is een veelzijdiger instrument dan ik tevoren had gedacht. De EQ zorgt in combinatie met de PU-selector voor een redelijk breed scala aan toonmogelijkheden (voor zover mogelijk met 1 humbucker).
Bovendien is het een met aandacht gebouwd instrument, welke zeker aan te raden is als je een 5-snarige bas zoekt maar een brede hals niet jouw smaak is.
En last but not least; ze zijn soms goedkoop te verkrijgen 2e hands. Desondanks is de ATK305 totaal niet cheap te noemen waar het op looks, feel, bespeelbaarheid en klank aankomt.
+ Goed bespeelbaar, goede klank
+ Prima B-snaar
+ Veelzijdiger dan in eerste instantie verwacht
+ Goede bouw en afwerking
+/- Smallere stringspacing
- Naden tussen de stukken hout (optisch, voor de pietlutten)
- Volumeverschil met boost/cut
- Goedkoop ogende topkam
🪘 E A L B . N L 
