Westone The Rail - bouwjaar 1985

Plaats hier reviews van bassen, versterkers, snaren, effecten etc.
Gebruikersavatar
MacDaion
10 voor taal
Berichten: 2061
Lid geworden op: 05 jan 2010, 16:38

Westone The Rail - bouwjaar 1985

Bericht door MacDaion »

Sanders schreef:
MacDaion schreef:Na een mini-meet met Leo Squier van 'm overgenomen: Westone The Rail.

Afbeelding
Hij is lelijk, ik wil hem recenseren :lol:
Zo, de Westone The Rail is naar Sanders voor een review. Ik heb de bas voor de gelegenheid niet in z’n wapenhoes ingepakt, maar in de originele tachtigerjarenpornoblinkendzilvermetrodepluche gigbag, in de hoop dat die Sanders tot een soortement van gevoelens zou inspireren.

Hoewel, nu ik dit nog eens lees: ‘Sanders’ en ‘gevoelens’ in één zin …
:facepalm:

Voordat Sanders reviewgewijs alleen maar spaanders overlaat van de bas – een minimalistische hoeveelheid spaanders, meer hout zit er niet aan – wil ik ook even meegeven wat ik ervan vind.

Waarom?

Ik maakte in de jaren 80 van vorige eeuw kennis met de Westone The Rail toen ik van m’n Westone Thunder I wilde upgraden naar ‘iets beters’ - wat achteraf gezien een duidelijk geval van GAS was, want zo goed speelde ik niet dat een upgrade nodig was, en die Thunder-dingen van Westone waren/zijn prima spul. Steinberger zette toen de toon wat minimalistische koploze basgitaren betreft. Westone speelde met twee modellen in op die trend, de Quantum en The Rail. Ik heb een tijdje getwijfeld over de aanschaf van zo’n ding, maar koos uiteindelijk toch voor een meer traditionele bas met twee elementen, een Daion Power Mark X-B. Nooit spijt van gehad, trouwens, maar ik bleef die Westone The Rail leuk vinden.

Een paar kennissen uit die tijd die ook bas speelden - eentje had zo’n Westone The Rail, een andere een Steinberger - waren best wel onder de indruk van die Daion van me, vooral toen ik er EMG-elementen in had laten zetten. Ik heb die bas een paar keer uitgeleend aan hen voor speciale optredens en studiowerk, en ik vroeg dan in ruil hun headless een tijdje in bruikleen. Ik herinner me dat ik die Steinberger een ongelofelijke bas vond, maar dat mijn voorkeur toch bleef uitgaan naar de meer bescheiden en eigenlijk nog vernuftigere The Rail.

Afbeelding

Fast forward naar dertig jaar later. Tijdens de BGF-meeting in muziekcentrum Trix in Antwerpen (26-10-2014) houdt Leo Squier z’n Westone The Rail onder mijn neus: “Kopen?” Ja, graag, maar ik heb op dat moment geen basbudget, ook al omdat ik net via een impulsaankoop een derde bas aan m’n verzameling had toegevoegd. Leo was zo fideel om die The Rail nog een half jaar of zo voor me bij te houden én dan gooide hij ook nog eens voor een handvol euro’s extra een Fender BXR300C in de deal.

Specs

Body: drie blokjes esdoorn, zwart gelakt.
Twee roestvrijstalen rails waar het middelste blokje met het element op schuift.

Geschroefde, zwart gelakte hals, ook in esdoorn, trussrod bereikbaar aan de bodyzijde.
Palissander (rosewood) toets, 24 frets. Topkam is blijkbaar van grafiet.

Je kunt ‘double ball end bass strings’ à la Steinberger op deze bas leggen, maar ook gewone bassnaren, die je met een plaatje en drie inbusschroeven achter de topkam knelt. Er zitten roundwounds op, periodecorrect, zeg maar, want dat hoorde zo in de jaren tachtig.
De snaren knip je af aan de achterkant van de hals, bovenaan. Dan blijven er wel vier scherpe eindjes snaar uitsteken, maar dat is alleen maar functioneel: als zanger of gitarist weer wat te egotripperig bezig is, haal je de top van de hals even over een bloot stuk bovenarm. Dat brengt die geheid weer met beide voetjes op de grond.
:mrgreen:

De brug bestaat uit twee delen: een stukje waar je de snaren in de hoogte kunt verstellen en intoneren, een achterste doosje met draaiknoppen om te stemmen.

Eén element, een humbucker, naar het schijnt een ‘Magnaflux RB pickup’, eigen fabricaat van Matsumoku. Die zitten ook in de Quantum en de Super Headless van Westone. Op het internet zwerft een foto rond van zo’n element zonder het kapje:

Afbeelding

De 'elektronica' van de bas bestaat uit dat element, een volumepotmeter en een jack-ingang, en zit volledig in het middelste blokje van de body. Alleen een volumeknop, de toon is te variëren door dat elementblokje te verschuiven.
Vier rubberen stopjes voorkomen dat je met het elementblokje te hard tegen de twee andere bodyblokjes knalt.

96,5 cm lang, 3,1 kg zwaar (of licht), mediumscale (32,25 inch), stringspacing aan de topkam = +/- 10 mm, stringspacing aan de brug = +/- 17 mm.

Er zijn twee versies van de Westone The Rail: De eerste (1984) heeft maar twee rubberen stopjes op het brugblokje, een minder diepe nekpocket, rode dots op de toets en op de zijkant van de hals. Dit is de tweede versie (1985), met nog altijd rode dots op de toets maar witte op de zijkant – scheelt een slok op een borrel wat zichtbaarheid betreft. Van de tweede versie bestaan ook uitvoeringen in het wit en in het rood, met zwartgelakte rails.

Afbeelding

Bouw en afwerking

Tja, het is niet voor niets dat de instrumenten uit de Matsumoku-fabriek na al die jaren nog altijd een ruime fanbase hebben. Voor een bas van 30 jaar oud ziet deze er nog best wel goed uit, gebruikt maar niet misbruikt. Er zijn de normale gebruiksporen: hier en daar een blutsje, de zwarte lak op de metalen onderdelen niet langer vlekkeloos, maar niets abnormaals. De eerste eigenaar was blijkbaar een plectrumspeler met zweethandjes die z’n rechterhand liet rusten op het doosje met stemmechanica: dat heeft op die plaats wat roest.

Alles wat vast moet zitten, zit vast, en alles wat moet bewegen, beweegt. De stemknoppen zijn heel secuur af te stellen: een millimetertje of twee draaien is vaak al genoeg. Ik heb de indruk dat deze bas beter gestemd blijft en minder gevoelig is voor temperatuurveranderingen dan m’n andere, meer traditionele bassen – en dan zwijg ik maar over de rubberen snaren van m’n Kala U-Bass.

Afbeelding

De Westone The Rail is zwaarder dan je zou verwachten van zo’n minimalistisch ontwerp – ik meen me te herinneren dat de Quantum lichter aanvoelde, en een Steinberger al helemaal, maar goed, dat is een heel ander materiaal. Blijkbaar wegen die rails wel wat, en de drie blokjes van de body zijn ook dikker dan een gewone basbody. Je kunt dit instrument zittend alleen maar bespelen als je het omhangt met een gitaarband (maar dat doe ik met een bas met een traditionele body ook, onhandige Harry die ik ben, anders laat ik die toch maar vallen). Geen spoor van neckdive. Ik heb geen straplocks - dat lijkt wat overkill op die petieterige body - maar neem m’n toevlucht tot Grolsch-rubbertjes voor de veiligheid.

Door de kleine body zonder hoorn hangt die vlak voor je, waardoor de hals verder lijkt uit te steken dan je verwacht van een mediumscale. Om de lage regionen van de hals te bespelen, moet je even ver reiken als bij een longscale – en in het begin is het even wennen omdat je geen headstock als referentiepunt hebt. Het verschil zit ‘m in de hoge regionen: waar je bij een longscale zo ongeveer tegen de 12e fret aankijkt, heb je bij deze bas al de 15e. Spelen tot de 24e fret is totaal geen probleem.

Afbeelding

De hals heeft een D-profiel en voelt stevig aan, meer als een Precision dan als een Jazz. Prettig aanvoelende toets van palissander, beetje fretwear maar de frets zijn nog heel bruikbaar voor 30 jaar oud te zijn.
In het begin voelt de bas wat onwennig aan voor de rechterhand. Je kunt natuurlijk je duim laten rusten op het element, maar dan speel je ook altijd boven het element, in eender welke positie dat geschoven is. Zelf vind ik het heel comfortabel om de muis van m’n rechterhand op de afgeronde rand van het brugblokje te laten rusten en dicht tegen de brug aan te spelen. En, eerlijk gezegd, ik zwerf ook bij m’n andere bassen met m’n rechterhand over de hele body om zo andere klankkleuren te bereiken, dus dat is bij die The Rail niet anders.

Geluid

Het geluid van de Westone The Rail heeft me altijd verbaasd en verbaast me nu nog. Onversterkt klinkt die iel, maar dat is te verwachten. Versterkt verwacht je weinig sustain, meer een droge ‘plok’ zoals van die semihollow vioolbasjes. Maar dat klopt dus niet: de Westone The Rail heeft flink wat sustain in huis en klinkt als een klok. Dat heeft wellicht met het element te maken dat ik echt supergevoelig vind: je moet het afdempen van de snaren verzorgen want iedere trilling wordt meedogenloos opgepikt en uitversterkt.

Afbeelding

Naast sustain heeft de bas bakken laag in huis. Zoals gezegd, een toonregeling zit er niet op, die varieer je door het elementblokje te verschuiven over de rails. Op die manier krijg je wel een heel natuurlijke toonregeling, niet zomaar dof-schel. Tegen de hals klinkt het element het diepst, maar zonder een modderig geluid op te leveren. Met wat schuiven vind je al snel de juiste positie om er een Precision-achtig ‘thump’ uit te krijgen. En helemaal tegen de brug aan heb je alle knor die je maar wilt. Dat verschuifbare element plus het verplaatsen van je rechterhand zorgt voor een ruime waaier van klankkleuren. Als je dacht dat de positie van een element in de body niet veel verschil maakt: deze bas maakt duidelijk dat dat wel het geval is.

Besluit

Deze bas is een poging om de basgitaar terug te brengen tot zijn essentie. Headstock? Eigenlijk overbodig. Body? Die mag best zo klein mogelijk zijn. Dat geldt ook voor het andere model van Westone, de Quantum, en voor vergelijkbare modellen van andere merken. Daarbij zijn keuzes gemaakt.
Steinberger was het eerst en ging het verst, ook door het gebruik van kunststof. Trussrod? Niet meer nodig. Dat terugbrengen tot de essentie is Steinberger min of meer blijven doen, later bij NS Design, met klassieke instrumenten en tegenwoordig opnieuw met (iets traditionelere) basgitaren (deze en deze).
Westone en andere merken kozen voor hout, wellicht omdat de bouwers daar vertrouwd mee waren en waarschijnlijk ook voor de prijs. Voor een headless hals heb je minder hout nodig en voor de body van The Rail kan ik me voorstellen dat dat voor een gitaarbouwer neerkomt op het recupereren van houtrestjes.

Afbeelding

Maar de meeste modellen bleven wel kiezen voor 'traditionele' elektronica, met een toonpotmeter*. Met The Rail ging Westone ook wat dat betreft verder door dat verschuifbare element. Het is geen nieuw idee: Gibson, Hagstrom, Warwick en nog een paar merken hebben iets vergelijkbaars, maar ik vind de oplossing van Westone met voorsprong de elegantste en efficiëntste.

*Toegegeven, toonpotmeters zijn altijd overbodig, je kunt de toon natuurlijk ook regelen met de knoppen op je versterker. Eigenlijk kun je een toonpotmeter bekijken als een compromis om de klankkleur minstens een beetje te beïnvloeden vanwege de beperking dat het element - of de elementen - nu eenmaal op één bepaalde plaats gefixeerd is - of zijn. Een beperking die de Westone The Rail in ieder geval niet heeft.

Voor mij is deze Westone The Rail voor een deel jeugdsentiment: ik heb vaak rondgehangen in de plaatselijke muziekhandel waar ze zo’n ding hadden en er verlekkerd op zitten spelen. Door de jaren heen ben ik het altijd een vernuftig ontwerp blijven vinden, en ik ben blij dat ik er eentje op de kop heb kunnen tikken. Maar ik vind het ook een praktisch instrument: licht, klein, gemakkelijk te vervoeren (zeker in die wapenhoes), poepsimpel (één element, volumeknop, that’s it) en toch met een gevarieerde klank – dat verschuifbare element is echt wel een pluspunt. En – laten we elkaar geen Jean-François noemen – het is een pracht van een ‘conversation piece’: uitspraken als ‘Wat heb je nu weer opgediept?’ en ‘Wtf?!’ zijn niet van de lucht. M’n basgitaarleraar wist niet wat hij zag, had zelfs nooit een foto van dit soort bas gezien en maakte er dan ook meteen eentje om naar z’n collega’s te sturen. Ik weet dat nogal wat mensen de Westone The Rail het lelijkste basmodel ooit vinden, maar ik vind het net daarom flink wat hebben. Lekker puh.

De collectie:
Afbeelding
Laatst gewijzigd door MacDaion op 29 jan 2024, 17:09, 4 keer totaal gewijzigd.
--
Maurice Vandebroek
Gebruikersavatar
LemmyNL
Berichten: 6115
Lid geworden op: 02 aug 2012, 08:58

Bericht door LemmyNL »

Heerlijk! Als dit dé Trix-Rail is dan heb ik er ook aan mogen zitten :cheer: Net zulk sentiment als je zelf beschrijft.... blijft een tof ding!
Wenn ist das Nunstück git und Slotermeyer? Ja! Beiherhund das Oder die Flipperwaldt gersput!
Bandje: https://www.facebook.com/pages/Peyote-M ... 9105623020
Werk: https://www.tekstenfotografie.nl
Gebruikersavatar
RUIS
uitgesmurft
Berichten: 22162
Lid geworden op: 26 mar 2005, 15:39

Bericht door RUIS »

Zojuist even een :facepalm: momentje gehad. Ik heb me altijd afgevraagd hoe ze bij die Rail het signaal vanaf het element naar het deel met de brug kregen, want daar zat natuuuurlijk de jack. Nooit lang genoeg naar een plaatje van zo'n ding gekeken om te ontdekken dat de jack op het schuifdeel zat. :lol: Weer wat geleerd.
Gebruikersavatar
Green Goblin
Berichten: 4814
Lid geworden op: 04 aug 2012, 18:48

Bericht door Green Goblin »

Aaaaahhh...

ik dacht dat deze bij "Te Koop" stond..

Maar is maar weer beter van niet.
Ibanez SR370EF - Motion B-05 - Schecter Diamond-J - Squier Contemporary Active Jazz - Westone "The Rail" - Yamaha BB414 OM
8e BGF-meeting NOORD - Groningen - 5 november 2017
BGF gewichtenlijst
Gebruikersavatar
rich13
Rijk aan effecten
Berichten: 23265
Lid geworden op: 21 apr 2005, 10:57

Bericht door rich13 »

Ik heb er in de Trix ook een tijdje op zitten spelen, en het is echt een super klinkende bas!
SYLVIUM

There is still no cure for stupidity

'~~~~nutteloze info~~~~'
Leo Squier
Berichten: 319
Lid geworden op: 27 mar 2011, 14:22

Bericht door Leo Squier »

Prachtige beschrijving, Maurice, lees net het hele verslag na mijn vakantie en ik moet zeggen dat er op het hele internet geen beter te vinden is.
Ik ben in ieder geval blij dat 'The Rail' in goede handen is gevallen en dat er ook een aantal BGF'ers de mogelijkheid hadden om de bas te proberen bij de Trix meeting. Mede door het kleine aantal van deze bassen dat nog rondzwerft, blijft het toch een 'specialleke'
Enjoy it !
Squier 40th anniversary Precision bass Vintage edition
HB Solid Bass 600H + HB solidbass 410T + HB solidbass 115T
Muziekschuur
Berichten: 5659
Lid geworden op: 21 sep 2009, 17:10

Bericht door Muziekschuur »

Ik gaf in de jaren '90 gitaarles in Hoogvliet. Een leerling had deze Westone bas. Het is wel een brok kwaliteit. Hij is echt zwaar en alle onderdelen van topkwaliteit. Echt een japans hoogstandje. Alleen had hij wat comfortbeugels mogen hebben. Want zo'n stuk industrieel staal en hout tegen je ribben is nou niet echt comfortabel.

Maar.... serieus basje.
Het gaat altijd goed.... totdat het fout gaat..
Gebruikersavatar
MacDaion
10 voor taal
Berichten: 2061
Lid geworden op: 05 jan 2010, 16:38

Bericht door MacDaion »

Leo Squier schreef:Prachtige beschrijving, Maurice, lees net het hele verslag na mijn vakantie en ik moet zeggen dat er op het hele internet geen beter te vinden is.
Bedankt (tikte hij blozend).
:oops:
Leo Squier schreef:Ik ben in ieder geval blij dat 'The Rail' in goede handen is gevallen en dat er ook een aantal BGF'ers de mogelijkheid hadden om de bas te proberen bij de Trix meeting.


De bas is momenteel tijdelijk in handen van Sanders. Het is nog af te wachten wat daar de gevolgen van zijn.
:wink:
Leo Squier schreef:Mede door het kleine aantal van deze bassen dat nog rondzwerft, blijft het toch een 'specialleke'
Enjoy it !
Ik heb er in ieder geval al veel plezier van gehad (en veel bekijks ook). Duidelijk een blijvertje.

Nog eens bedankt dat je de bas een hele tijd hebt bijgehouden voor me, en ik hoop dat je beter gaat met je hand. Al opnieuw aan het bassen?
--
Maurice Vandebroek
Gebruikersavatar
Sanders
Bas-cyclo-pedie
Berichten: 19301
Lid geworden op: 27 okt 2007, 19:35

Bericht door Sanders »

MacDaion schreef: De bas is momenteel tijdelijk in handen van Sanders. Het is nog af te wachten wat daar de gevolgen van zijn.
:wink:
Ik ben net terug van NYC, en het is weer even worstelen, als je een "conservatief" instrument gewoon bent. ;)
rich13 schreef:Sanders is gek op kinderen!!! Gebakken dan...
dejohan schreef:Een hamer is nutteloos als je begonia's wil kweken.
Gebruikersavatar
Hagen
Berichten: 4592
Lid geworden op: 25 dec 2011, 18:40

Bericht door Hagen »

Ik hou eigelijk veel meer van vintage dan van technomodellen. Deze bas is een hele grote uitzondering daarop. Al is dit model na 30 jaar nu ook vintage, vind ik m nog steeds modern en vooruitstrevend. Schitterende review ook.
Gebruikersavatar
Sanders
Bas-cyclo-pedie
Berichten: 19301
Lid geworden op: 27 okt 2007, 19:35

Bericht door Sanders »

Afbeelding

Ja, "ik ben weer aan iets begonnen", toen ik Maurice voor de grap liet weten dat hij een lelijke en absurde bas heeft, die dringend gereviewed moest worden... En nu zit ik ermee!

Een Westone The Rail... Voor iemand die het gewoon is om in de veilige wereld der klassiekers (bassen ontwikkeld voor 1975) te resideren, is dit toch wel een behoorlijke schok als je dit in je handen krijgt. Alles wat je geleerd had, alle conventies worden vakkundig overboord gegooid. Ook begon mijn haar zich plots in krulletjes te friseren, groeide er achteraan een platgeföhnde mullet aan, en zijn alle kleren in mijn kleerkast plots vervangen door groen/paars/blauwe trainingspakken, met afgetrapte witte sportschoentjes... En Millet-jassen, vooral dat! Een snelle blik op mijn gouden Casio-horloge zegt dat we voort moeten doen.

Over specificaties en bouwwijze kunnen we kort zijn: "Zie de post van Macdaion", het heeft weinig zin dat nog eens te herhalen, in de tijd dat ze hier was is daar niets aan gewijzigd. De tuners achteraan werken erg goed, draaien soepel en behouden de stemming goed.

De klank: dat valt nog het beste te vergelijken met "modern klassiek", of "klassiek modern". Het is een passieve bas, dus het spettert allemaal niet zoals een bebloemd schartongetje in een pan met voldoende boter, zoals bijvoorbeeld de Kubicki van Rieno/gasbitarist dat wel heeft. Zonder een toneknop kun je de klank alleen maar aanpassen door het element via de rail te verschuiven, zoals bij een Gibson Grabber, maar dan 4x verder. En net dat schuiven zorgt ervoor dat je een heel spectrum aan klanken uit deze bas kunt toveren. Met het element in het midden krijg je een overtuigende P-klank, met misschien net iets minder opdringerig mid, maar wel een erg bruikbare rocksound. Meer naar de hals geschoven komen we in de warme gloed van de Gibson EB-reeksen, zonder te vervallen in een modderstroom waarmee je een bescheiden Midden-Amerikaans bergdorp van de kaart kan vegen. "Warm, gloedvol maar gearticuleerd" is misschien de beste beschrijving. Aan de andere kant van de rail, en het spectrum krijg je een erg scherpe, nijdige klank, zonder schel te worden. Een beetje Musicman/Spectorachtig, maar dan in toom gehouden. Al bij al zijn het veilige, ietwat generische klanken die ervoor zorgen dat je de Rail kunt gebruiken voor bijna andere genres. Qua sound bedoel ik dan, de looks, daar spreek ik me niet over uit.

Ergonomie: Aah, de jaren '80, toen alles puntig, vreemd, absurd,... mocht & kon zijn, en mensen die het woord "ergonomie" kenden, konden spellen en godbetert durfden te gebruiken met cassettes van Poison het dorp werden uitgestenigd (uitgecassetted?). Laat het ons erop houden dat "er aangenamere bassen zijn om te omgorden dan The Rail". Het eerste wat opvalt is, hoewel er zeer weinig basgitaar is, dat ze best wel veel weegt. Mijn Precision-Bass is lichter, en mijn Jazz-Bass ongeveer hetzelfde qua gewicht. Doordat ze zo "zwaar" is, heeft deze bas geen last van een neckdive, ze hangt perfect in balans, en doordat de achterzijde 2 strapbuttons heeft (eentje boven & eentje onder), kun je kiezen waar de riem aan te hangen, om de balans over de lengte-as wat aan te passen aan je eigen noden (ze durft wel eens voorover buitelen). En verder is er Het Grote Niets. Doordat er geen conservatieve body is, en de stukjes esdoor bovendien gebogen zijn, staan de snaren vrij ver boven de "rails" uit, wat een vreemde gewaarwording. Vergelijk het een beetje met het lopen over een smalle brug boven een diepe afgrond. Als je gewoon vooruit of naar boven kijkt, merk je niets, maar vanaf je even naar beneden kijkt, slaat de schrik je om het hart, omdat er werkelijk niets is om je op te vangen. En dat is hier ook. De snaren lijken gewoon in de lucht te hangen, ver boven het framewerk. Da's een vreemde gewaarwording als je gewoon bent om altijd via je onderarm/pols/vingers in contact te zijn met de body. Het enige steunpunt voor je duim is het stukje boven het element, dus wil je spelen met de pickup helemaal naar achter, en je hand in het midden, dan zweeft je hand daar zo ergens boven de snaren. Het is doenbaar, maar het voelt vreemd, zeer vreemd!

Al bij al: een interessante bas, leuk om eens zo uit de comfort-zone gesmeten te worden, maar GAS heb ik er niet aan over gehouden. En als u me nu wil excuseren, Wolfgang Petry wacht op me!
rich13 schreef:Sanders is gek op kinderen!!! Gebakken dan...
dejohan schreef:Een hamer is nutteloos als je begonia's wil kweken.
Gebruikersavatar
RedNeckBBQ
Berichten: 1188
Lid geworden op: 28 aug 2011, 21:34

Bericht door RedNeckBBQ »

Leuke review om te lezen :D.


Ps,
Wolfgang Petry has a great moustache
Instrumenten:
Rickenbacker 4003 Mapleglo '13
Fender AVRI '57 Precision Bass '88
Epiphone Blackbird IV Pro Bass
Gebruikersavatar
MacDaion
10 voor taal
Berichten: 2061
Lid geworden op: 05 jan 2010, 16:38

Bericht door MacDaion »

Sanders schreef: Ergonomie: Aah, de jaren '80, toen alles puntig, vreemd, absurd,... mocht & kon zijn, en mensen die het woord "ergonomie" kenden, konden spellen en godbetert durfden te gebruiken met cassettes van Poison het dorp werden uitgestenigd (uitgecassetted?). Laat het ons erop houden dat "er aangenamere bassen zijn om te omgorden dan The Rail".
Tja, wat ergonomie betreft: het helpt natuurlijk een heel eind als je voor die niet-ergononomische onvolkomenheden van de bas bij jezelf een kussentje inbouwt.
:mrgreen:

Afbeelding
Laatst gewijzigd door MacDaion op 03 sep 2015, 07:03, 1 keer totaal gewijzigd.
--
Maurice Vandebroek
Gebruikersavatar
Sanders
Bas-cyclo-pedie
Berichten: 19301
Lid geworden op: 27 okt 2007, 19:35

Bericht door Sanders »

Is dat? Een bass-solo?
rich13 schreef:Sanders is gek op kinderen!!! Gebakken dan...
dejohan schreef:Een hamer is nutteloos als je begonia's wil kweken.
Gebruikersavatar
MacDaion
10 voor taal
Berichten: 2061
Lid geworden op: 05 jan 2010, 16:38

Bericht door MacDaion »

Sanders schreef:Is dat? Een bass-solo?
Als ik me het goed herinner was dat de riff van 'King of Pain' van The Police.
--
Maurice Vandebroek
Plaats reactie