Ampeg PF50T/PF115HE VS Ampeg B15N
Geplaatst: 16 sep 2017, 21:40
Het betreft de Ampeg PF50T i.c.m. de PF115HE van Alex vs de Ampeg B15N uit 1965 van mij.
We hebben enkel Fender bassen gebruikt; 2 Jazzen en 2 Precisions: 1961, 1966, 1976 en 1992.
Vooraf dachten we dat de amps heel dicht bij elkaar in de buurt zouden komen en dat het verschil voornamelijk zou worden bepaald door de speaker en het cabinet.
Om deze factor uit te kunnen schakelen hebben we ze ook kruislings getest; mijn top over Alex' cab en andersom. Steeds met alle 4 de bassen.
Wat meteen opviel was dat de tonestack van de (ik noem ze even 'moderne' en 'vintage' voor de rest van het verhaal) moderne veelzijdiger is en heel anders reageert. De bas is veel dieper met soms wolftones hoger op de hals tot gevolg in de kleine ruimte (bas dus een eind teruggedraaid) en daarnaast helderder, zelfs met de tweeter uitgeschakeld. De vintage is vooral veel meer mid wat zorgt voor meer grom van de basgitaar. Smaak dus.
Simpel gezegd klinkt elke basgitaar over elke combinatie lekker. Ook weet ik van de moderne en de vintage dat ze qua volume ruimschoots voldoen op ieder podium zolang je geen harde metal maakt.
Sommige combinaties werkten beter dan andere:
De moderne top over de vintage cab klonk goed maar waren niet echt voor elkaar geschikt; de enorme hoeveelheid laag wordt mondjesmaat weergegeven door de CTS speaker. Pas helemaal open krijg je veel sublaag.
Als je de bas opendraait van de vintage top over de vintage cab geeft dat meer bruikbaar laag hoewel het meer midlaag is i.p.v. sub.
De vintage top over de moderne cab was de verrassing van de avond; de kwaliteit van de amp is verbluffend en dat werd gecomplementeerd door de kwaliteit van de moderne cab; een enorme tonale spreiding over een breed frequentiegebied dat zorgde voor een emotionele verbazing die mede veroorzaakt werd door de 1992 Jazz. Met de andere bassen was het ook prachtig maar dit was een toevalstreffer! Bas op neutraal en treble op 14.00 uur was de magic stand.
Wat nu geconcludeerd kan worden is dat alles enorm veel invloed op elkaar heeft. Dat sommige tonestacks minder passen of juist meer bij bepaalde speakers. Het blijkt dat de vintage top perfect is gematched met de vintage cab; deze cab geeft een romig sausje erbij terwijl de moderne cab zorgt voor meer hifi.
Het is dus net wat je mooi vindt en wat je kunt gebruiken op het podium. Alex is meer van een smooth, strak en dik organisch geluid (en een echte Jazz fanboy) dus past de moderne hem perfect. Ik houd meer van een grommend mid met zingende boventonen dus past de vintage mij meer.
Het blijken apart erg verschillende amps; beide hebben ze hun voordelen: de moderne is heel all round, de vintage een one-tone wonder. Ze kunnen elkaar een beetje nadoen maar dat is niet hun kracht. De overeenkomst is dat ze beide zalig klinken, buizenglow hebben en hun eigenaren qua versterkers gas-loos achterlaten.