Model Name: Hi-Flyer Bass
Colours: White, Sunburst, Black, LH Sunburst
Body: Basswood
Neck: Maple, SET neck
Fingerboard: Rosewood, Dot Markers
Scale Length: 34" scale
Width at Nut: 1 5/8"
Pickups: Two P-90's
Switching: 3-Way
Controls: 1 Volume, 1 Tone
Bridge: Fender Style Adjustable, Rear String Mount, Chrome Cover
Hardware: Gotoh Nickel/Chrome
Unique Features: Chrome Tailpiece Cover, SET neck
Voor een bas van onder de USD 400 dacht ik een hobby instrument in huis te krijgen en de verwachtingen waren dus niet echt hoog gespannen. Een in China gebouwde replika van een ’71 Japanse Univox Hiflier, wat op zich weer een imitatie Mosrite Ventures-model was, geeft daar natuurlijk ook geen aanleiding toe.
Aan de afwerking van het instrument kan je zien dat er geen budget was om al te veel tijd aan de produktie te besteden. Zo is bijvoorbeeld de slagplaat nogal onhandig gefiguurzaagd bij de uitsparing voor het halselement en is er een slijptolletje een beetje uitgeschoten bij de schuine afwerking van hetzelfde plaatje. Zo zijn er nog wel wat van dat soort schoonheidsfoutjes in de afwerking te ontdekken.
Zoals te verwachten van een replika van een vroeg 70s Jap vallen er meteen allerlei eigenaardigheden op die kenmerkend waren voor die periode. Zo hangen de PUPs onder een hoek in hun behuizing die overeen moet komen met de hoek waarmee de snaren er, volgens de geleerden, overheen zouden moeten lopen en is de toets in de breedte prakties plat. Door de brede stringspacing geeft de hals, ten opzichte van bijv. een Fender Jazz, het gevoel dat vergelijkbaar is met het bespelen van een spaanse gitaar nadat je net een paar nummers op een western steel-string hebt zitten spelen.
Doordat de elementen waarschijnlijk ontwikkeld zijn om met gecoate snaren te gebruiken, moeten ze aan de G-kant een stuk lager gedraaid worden om een evenwichtig geluid te krijgen met het stainless steel 45 / 105 setje wat ik er opgezet heb.
Tot mijn verbazing liet de hals zich soepel en snel in de door mij gewenste stand zetten en de aktie kan minstens net zo laag of misschien wel wat lager afgesteld dan op mijn MIM Jazz zonder irritante fret-buzz. Door het ontbreken van aparte volume pots per PUP moesten de PUPs in de door mij gewenste “sweet spot” gezet worden door ze op de perfekte hoogte ten opzichte van elkaar en van de snaren in te stellen. Ook dat was snel gefixed, want ………..
Het geluid ( wat akoesties al rete strak is ) is met de toggle in de “beide elementen”-stand zo aggressief in de mids als een Precision maar heeft ook een enorm deep-end, wat trouwens pas echt tot leven komt als je op volume kan spelen. En dan heb ik het over zo’n olderwets deep-end waarvan de broekspijpen gaan wapperen en waar je bij wijze van spreken bijna tegenaan kan leunen.
Met alleen het halselement ingeschakeld klinkt ze zo ongelofelijk zwaar dat ik even het gevoel kreeg dat ik weer helemaal terug was in de 60s en over Vox Foundation of een Dynacord Bass-King 50 kombinatie stond te spelen terwijl ik toch echt over een “moderne” Trace 7215 combo speel.
Ook het achterste element is op zichzelfstaand te gebruiken. Het produceert een heel acceptabel maar veel beschaafder en ( durf ik het te zeggen ? ) moderner geluid met veel ( laag- ) mid en een sprankelend hi-end met een wat ( neuzige ) woody ondertoon.
Alles bijelkaar is deze Hi-Flyer mij enorm meegevallen en kan ik ‘r van harte aanbevelen voor gebruik in voor wat meer ruige muziek zoals blues-rock, hi-energie rock ( à la Brood ) en ik denk dat ze bij punk-rock ook aardig tot haar recht zal komen. Ondanks dat de afwerking hier en daar wat te wensen overlaat scoort ze in de prijs / kwaliteit verhouding bij mij een dikke 9.
Jammergenoeg wordt Eastwood niet geïmporteerd door een Europese web-store van enige betekenis en is volgens mij ook in de winkels hier in Nederland niet te krijgen................
mazzel,
Martin
sorry hea 
