Ik heb er nu meerdere in mijn handen gehad en vanaf de 5e iteratie is het echt heel goed geworden. Het is dat ik al meer dan ruim ben voorzien.

Ik ben stokoud geworden

Ik vond die bas best ontregelend. Octaafsprongen, die doorgaans vrij makkelijk zijn, zijn ineens heel veel werk. Daarnaast kan ik me wat verwarring herinneren over waar ik mijn duim moest plaatsen.

Hij staat er netjes tussen. De Willis en Borjes zijn inderdaad erg fijn.

De G snaar

brrrrrrrrrrr

In de jaren 90 liep er in Nieuwegein en omstreken een gast rond die het geluid deed bij veel optredens, en hij mocht graag je gitaar of effectpedaal optillen om vervolgens TROEP! te roepen. Eigenlijk was alles troep voor hem.

TROEP

Hoor meteen de stem van Jambers...overdag is hij receptionist maar 's avonds ontpopt hij zich tot Paul McCartney

Ja, die dingen bestaan al meer dan 200 jaar. Ik heb er in mijn orkesttijd regelmatig op mogen spelen. Niets mooiers dan met 8 andere bassisten zo'n lage C te spelen.

.... meestal een soort van hak op de tak medley van zijn bekende stukjes. Dat vooral ja. Heel veel improviserende musici hebben van die 'dode momentjes opvulmateriaal' zo heel af en toe, maar bij Jaco lijkt het vaak alleen maar dat te zijn, met af en toe een (vaak wel briljant) heel kort nieuw stuk...

Er is niks mis met gedoe. Een vriend van mij is gek op die 'singer-songwriter-kunst-van-het-weglaten' onzin, en daar mis ik altijd enorm veel het gedoe. Geef me iets meer arrangement, partijen, meerdere lijnen, graag.

Kan leuk zijn hoor, maar ik kan het nooit alleen maar draaien.

Oh het was positief bedoeld, ik ben gek op Tony!

Edit: geluisterd. Staan een aantal toffe tracks op met de bas lekker luid. Zeker een aantal met fretloos. De intonatie is hier ook goed te doen. Welke twee andere albums bedoelde je nog meer? Songs For A Tailor en Harmony Row Dat Cream nummer loop ik ook niet warm voor. :-) Is ook een shuffle, dat ...

Ik bedenk me nu dat ik bijna alleen maar deze drie platen heb gedraaid. Misschien speelt hij niet eens fretloos hierop.

Out Of The Storm is trouwens één van de eerste platen die ik geheel buiten de invloed van mijn vader en broer bij de bibliotheek had gehaald, op een cassette heb gezet , en daarna volledig grijs heb gedraaid (ook al vonden zij het beiden verschrikkelijk). Ik denk niet dat ik nog objectief naar Jack ...