Gemaakt door Egmond in Best NL. Modelnaam Typhoon. 2V: 2 elementen V – Vinyl
- Body: multiplex berken – beide kanten hol gefreesd
bekleed met zwart ‘Rivièra’ vinyl
Hals: beuken met palissander toets – voorzien van stelpen
Kop: zwart gelakt met geschreven goudkleurig Egmondlogo
metalen stelpenplaatje met Egmond pictogram en de tekst MADE IN HOLLAND
Achter op de kop het serienummer, dat niets duidelijk maakt over de productiedatum
Mechanieken: Van Gent – Ulft NL
Mensuur: short scale: 30” – 25 fretten (incl. 0-fret)
i.v.m. plaatsing staartstuk geschikt voor long-scale snaren
Elementen: twee single coil ‘Powertone’ elementen
Slagplaat: gemarmerd celluloid
Brug: tweedelige metalen ‘floating bridge’. In hoogte verstelbaar.
Brugcover: metaal
Schakelaars: 1x drieweg-schakelaar (boven: beide elementen - midden: brugelement – onder: halselement)
1x twee-weg schakelaar: bovenstand: laag volume ( er wordt een 3.9K weerstand in het circuit geschakeld).
onderstand: volledig volume.
Knoppen: 1x volume (1Meg)
1x toon (1Meg) + 22000pF Philips mustard condensator
Input jack: 1x
Deze Egmond Typhoon is vorig jaar door mij via Marktplaats aangeschaft. Wat mij bij de koop direct opviel was het goede akoestische geluid. De vintage uitstraling van de Typhoon deed de rest. Mijn eerste elektrische gitaar (1968) was een Egmond Scout 2. Een vreselijk ding vanwege de boomstam hals en hoge actie. Van afstellen had ik toen nog geen kaas gegeten. Ik gebruikte hem in een schoolband. Toen ik van school afging, heb ik de gitaar in het oefenhok achtergelaten. Ik was in de veronderstelling dat nu het echte leven zou beginnen en ik nooit meer gitaar zou spelen. Niets zou minder waar blijken. Na mijn diensttijd kwam mij ter oren dat mijn vroegere bandmaten een doorstart hadden gemaakt. Nee, ze hadden geen gitarist nodig, die hadden ze al. Maar als je bas wilt spelen? Het werd dus bas. Ook nadat deze band in 1979 ophield te bestaan bleef ik aan de bas. Nee, geen Egmond. Tot op de dag van vandaag is het Fender dat de klok slaat. Maar ja, je wordt ouder en nostalgische gevoelens komen naar boven. Vandaar de aanschaf van de Egmond Typhoon. Toen speelde ik ‘Gloria’ op de Egmond Scout en nu doe ik dat, in mijn sixties-bandje, op de Typhoon.
Toen ik de bas aanschafte zat er al een redelijke kromming in de hals. Toch was de bas nog goed bespeelbaar. Nieuwe snaren echter (Elites Stadium Series medium gauge 40/100) deden de hals steeds meer krommen. De stelpen aandraaien hielp niet. Op een gegeven moment durfde ik niet meer verder, bang dat ik was dat de pen (in mijn ogen veel te iel) zou knappen. Daar sta je dan met een leuke, goed klinkende bas met beperkt speelgemak. Ik besloot dat de bas het mij waard was gerepareerd te worden en ik ging op zoek naar een gitaarbouwer. Die had ik snel gevonden: Ramon Riemersma. Zijn internetpresentatie gaf mij vertrouwen. Toen hij de bas in handen had, vroeg ik hem of hij de kromming uit de hals kon halen en een nieuwe, robuuste stelpen kon installeren. Dat was mogelijk, zei hij. Heeft nog even geprobeerd of de bestaande stelpen nog wat beweging in de hals kon krijgen. Ik had dat ding echter al zodanig aangedraaid dat de pen het direct begaf. Na drie weken ging de telefoon: de bas is klaar. Hals gevlakt en gelakt, en een nieuwe stelpen geïnstalleerd. Toen hij mij de Typhoon liet zien, was ik aangenaam verrast: de hals in perfecte stand, mooie actie en de door mij zo gewaardeerde vintage uitstraling volledig intact. Vakwerk.
Ik had een mooie bas, goede klank maar niet prettig bespeelbaar. Nu heb ik een mooie bas die lekker klinkt en zeer goed bespeelbaar is. Was het de investering waard? Dubbel de dwars!!