muziektheorie, suffig of sprankelend?

[MaartenV]

Eens! Gedoceerd en gedoseerd.

De basles die ik volg, bestaat vooral uit toegepaste muziektheorie (analyse -> begrip -> toepassen). Dat gaat niet in sprongen tegelijk, maar maakt het makkelijker om partijen te snappen/onthouden/raak te grijpen. En om andere dingen te proberen dan wat al in mijn muzikale bagage terecht was gekomen. Dat maakt het geen dagelijkse kost en dus een verrijking.

[Zonderling]

Niets suffigs aan. Een beetje theoretische kennis maakt het muziek maken een stuk eenvoudiger

[Scheurijzer]

Als we muziek -en het verwerven ervan- vergelijken met taal en het ook zo zouden aanleren, zou er veel van bovenstaand leed vermeden kunnen worden.
Victor Wooten gaat heel erg ver in die vergelijking en ik vind het zeer waardevol. Taal leren we door ’te jammen met de professionals’ terwijl we bij muziek(onderwijs) eerst de regels moeten leren, vooraleer we mogen spelen. En dat spelen gebeurt dan nog in groepen van vergelijkbaar niveau. Baby’s leren niet spreken van elkaar... .

Muziektheorie is voor mij ’gereedschap’. Als ’professional’ probeer ik zoveel mogelijk gereedschap ter beschikking te hebben, zodat ik zo goed mogelijk kan communiceren, met zoveel mogelijk ’soorten’ muzikanten (verschillende stijlen/instrumenten/vaardigheden/mate van ’geletterdheid/ ... ).
Theoretische kennis zonder praktische grondslag schiet volgens mij z’n doel vaak voorbij.

Eerst leren spelen, dan leren lezen en dan de theoretische principes erachter leren begrijpen is veel organischer.

Daartegenover staat dat het wel kan helpen om ’nieuwe’ muziek sneller/makkelijker te leren kennen.