Twee redelijk ervaren bassisten die qua invloeden en wensen mijlenver van elkaar verwijderd zijn. De een een soul/disco georiënteerde audiofiel met een meer dan een heldere kijk op de techniek achter een speakerkast ontwerp.
De ander een normale gebruiker die zijn roots vindt in de progressieve metal, maar wel al te graag disco en funk implementeerd in zijn spel.
De audiofiel wil licht en draagbaar, de ander lomp zwaar met als enig eis strak laag en prikken in het midden gebied om de gitaren te omzeilen,
Lukt het Acoustic Alignment om deze jongens qua visie bijeen te brengen?
Vanavond spraken we met elkaar af om samen naar de oefenruimte te rijden om de B-112 op volume te testen.
Vooringenomen vertelde Rodi over de specificaties van de kast en wat deze in praktijk zou moeten kunnen. Het lijkt te mooi om waar te zijn
Eenmaal bij de oefenruimte
Wordt de B-112 uit de kofferbak getild. “Moet je voelen” vertelt Rodi met een glimlach op zijn gezicht. “En dit is zelfs de zware versie.”
Ik kan niets anders dan beamen dat het wel erg licht is, maar van binnen bulder ik van het lachen.
Dit lachen zou mij echter snel vergaan.
De B-112 wordt vanavond vergeleken met een Yamaha 10” cabinet en twee Hevos 4x10 kasten.
Gevoed door een TC Electronic RH750, een Behringer combo versterker en een Darkglass Microtubes 900.
Allemaal met een eigen sound en eigenaardigheden.
Natuurlijk wordt ook het exterieur onder de loep genomen.
Het front springt gelijk in het oog; anders dan bij andere merken is er geen speaker te bekennen achter het moderne strak ogende foam. Dit foam laat alleen maar raden welke geheimen zich herbergen in de kast. Helemaal strak passend is het foam echter niet en loopt t.o.v. De corpus scheef weg. Een kniesoor die daar op let, maar iemand die hele dagen met lijnen werk bezig is valt het wel op. De corpus is supersterk afgewerkt en de afmetingen lijken aardig overeen te komen met de gulden snede. Het strakke, knetterharde lakwerk maken het een plaatje om te zien.
Het handvat en de positie daarvan maken het makkelijk te balanceren/ dragen. Maar ondanks dat zou ik het handvat een kwartslag draaien in de diepte richting van de kast om nog ergonomischer te kunnen tillen.
Als eerste worden onze eigen speakers aangesloten om als referentie te worden gebruikt voor de eigen sound. Van beide kampen zowel de TC/Yamaha combinatie als de DG/Hevos combinatie
De B-112 wordt aangesloten op de TC, zullen we dan maar???;
- AA1.png (774.73 KiB) 6731 keer bekeken
Uit de huidige setting van de TC komt veel meer laag en meer mid/hoog. Erg lekker en duidelijk een setting om door de mix heen te prikken. De bas komt tot leven Het geluidsbeeld is erg vlak in die zin dat het laag tov het midden en hoog erg goed gebalanceerd zijn. Echt laag wat nog te voelen is ook.
Het geluidsbeeld blijft intact naarmate er in de oefenruimte rondgelopen wordt (6x6meter). Echter het voelbare laag blijft alleen aanwezig als je in de buurt van de speaker blijft.
Alle theoretische beweringen blijken in de praktijk ook nog eens te werken. WoW!!
Totdat er geslapt wordt. Ineens wordt duidelijk hoe pijnlijk veel hoog/ midhoog er uit de kast komt. Iets wat Rodi in eerste instantie niet echt opviel. Misschien vanwege een voorzichtige vooringenomenheid.
De settings worden veranderd en het geluid is zeer aangenaam.
Tijd om het volume op te schroeven en eens te rammelen op de B-snaar.
Eerder gaf de kast geen krimp op de lage B-snaar en gaat deze zelfs duidelijk dieper van de Hevos kasten. Geen midlaag boost(Yamaha) om dik te lijken, maar ECHT laag om dik te ZIJN
Al snel lopen we tegen de beperking van deze kast op. Op hogere volumes in de lagere regionen, komt er een bijgeluid uit de kast. Is het oversturing, is het een rammelend front? Ik noem het een natte scheet. De B-snaar en het laag komen niet in het geding maar het bijgeluid is er wel. Uiteindelijk blijkt het een resonantie in de baspoort te zijn. En laat dat nu aan te passen zijn.
Dan is het tijd om de Darkglass aan te sluiten. Gelijk wordt de Darkglass saus pijnlijk hoorbaar. Teveel midhoog en hoog. Met mijn setting zonder drive niet bruikbaar op de B-112. Zoals het Darkglass betaamt gaan alle knoppen terug naar 11 uur om redelijk neutraal te staan. En dat klinkt vele malen beter. Alhoewel ik door de eigenschappen van de kast wel met een redelijk gesloten treble knop speel. Door te spelen met de Behringer kwamen we erachter dat op de DG ook de 1,5 KHz eruit genomen dient te worden.
Het lijkt ten nadele te zijn voor de B-112, maar een eigenschap is er zo uitgefilterd.
Alle EQ worden tussen 10 en 11 gezet en de B-112 is een genot om over te spelen. Hard gaat het niet en vanwege de laaggevoelige speakers moet het volume van de DG opgeschroefd worden van 9 uur op de Hevos in bandverband naar 2 uur op de B-112 op solo stand.
In een disco bands en kleine zaaltjes zal het kleine monster meer dan voldoende geluid genereren en vanwege de spreiding zal je zelf ook niets tekort komen.
In mijn metalband zal ik echter meer druk en volume nodig hebben. Ook om die lage regionen te laten donderen. Ok ik bedoel natuurlijk dat ik meer Acoustic Alignment nodig heb want hoe klein ook en welke tekortkomingen er in deze in ontwikkelingsfase zijnde kast ook zitten, dat is allemaal te verbeteren. De B-112 maakt duidelijk dat de Hevos tekort komt in het laag, de Hevos geeft vetter duidelijker/ zijdeachtig mid en hoog, maar het algehele klankbeeld van de B-112 is mooier/ strakker.
- AA2.png (509.21 KiB) 6731 keer bekeken
.Rodi had verwacht te springen van blijdschap, omdat hij zou vinden wat hij zocht en ik had verwacht dat mijn innerlijke bulderlach bewaarheid zouden worden De lichte vooringenomenheid van Rodi en mijn “No way dat dat gaat werken” ontmoeten elkaar in het midden, maar wel ten voordele van de B-112.
Echte druk geeft deze kast niet en dat is ook onmogelijk voor een kast van dit formaat. Je moet deze kast naar kunnen beoordelen en niet laten afleggen tegen een dikke 410. Dat is een oneerlijke strijd.
In het geluidsbeeld is er teveel midhoog/hoog zowel uit de TC, de DG als de Behringer versterker. Heerlijk om door de mix te prikken met fingerstyle, maar zeer ongewenst tijdens slappen en gebruik met oversturing.
Superdraagbaar en een lust voor het oog.
Als deze kast nog verder wordt ontwikkeld, wordt het moeilijk om nee te zeggen tegen Acoustic Alignment.
