De bassen van Harley Benton mogen zich verheugen in een fiks aantal positieve verhalen en idem filmpjes op YouTube. Ikzelf heb sinds ruim een jaar ook ervaringen met de bassen en de kwaliteit van het huismerk van de Duitse muziekwinkel Thomann. Ik nam op de ouwezakkenmeeting van mei 2019 voor onze oudste kleinzoon van inmiddels 17 een HB P-HTR (Hotrod? In elk geval een PJ) over van forummer Erwin Mach1 en dat was een verbazingwekkend goed ding. Zo goed dat ik een maandje later voor zoonlief zelf nog een Jazzbas van HB heb gescoord. Ook daarin werden we niet teleurgesteld kwa prijs-kwaliteitverhouding.
Enige jaren geleden had ik een single coil '54 Precision van het Tsjechische BacH (of B&cH) en dat was een hele goede bas. Zeker voor de ongeveer 200 Euro die ik er destijds voor betaalde. Ik gebruikte 'm uiteindelijk toch te weinig en de bas vertrok naar forummer Chaney die er nog steeds erg blij mee is.
Begin dit jaar kreeg ik tijdens een minimeeting the real thing, een '52 P van Erwin in handen en toen besefte ik andermaal hoe gaaf zo'n single coil P is.
Enfin, na lang twijfelen, een EBS Reidmar verkopen, veel filmpjes bekijken en nog eens twijfelen toch maar vorige week zaterdag de knoop doorgehakt en de vuurrode budgetversie besteld. Uiteraard in de wetenschap dat dat toch wat anders is dan het ozzineel, maar leuk voor erbij is het altijd.
Afgelopen dinsdag werd-ie in de loop van de ochtend al door een vriendelijke UPS-meneer afgeleverd en het feest kon beginnen. Zou het werkelijk zo'n goed ding zijn voor die belachelijke 119 euries? Of zou het uiteindelijk toch wat tegenvallen, zoals bij mijn ultra coole maar niet zo goede Chinese Rickenfaker 4005 het geval bleek....
Na het uitpakken bleek de spanning van de snaren gehaald, waarschijnlijk voor het transport, maar daardoor kon ik meteen wel de mechanieken en de intonatie beproeven.
Wel, de mechanieken voelen strak en degelijk aan, en beslist niet minder dan op mijn recent aangeschafte en ook niet echt dure Squier Mustang CV bas. Zelfs iets minder zwabberig (E-snaar!), was mijn indruk. (Met een veel duurdere bas vergelijken vind ik even niet eerlijk
)Nadat ik de bas gestemd had, heb ik eerst op het gehoor en daarna met het stemapparaatje de intonatie gechecked. Die bleek werkelijk spot on, en in combinatie met de voor mij prima afgestelde actie had Rooie Harley meteen al belangrijke punten gescoord.
Bij aflevering zijn er trouwens D'Addario roundwounds van .045 - .100 gemonteerd.
En hoe zit zo'n ding nou verder in elkaar, en is dat ook een beetje netjes gedaan? Het antwoord kan zijn (zeker weer met de 119 euro in het achterhoofd): "goed" en "ja".
De body (van lindehout oftewel basswood) is voorzien van een, voor zover te beoordelen, harde en dikke vuurrode laklaag die mooi egaal en glad is. De hals is van Canadees maple, met een apart opgelegde maple toets en zit keurig in de neckpocket. Die hals is met een vrij dunne zijdematte laag lak afgewerkt en de achterkant van de hals voelt mooi gelijkmatig aan. Dat hebben we bij een andere budgetbas (een Chinees fretloos basje dat een BGF-gebruikersduurtest heeft ondergaan) ooit wel eens anders meegemaakt. De breedte bij de topkam is 42 mm, en vorm en profiel zijn niet modelletje honkbalknuppel zoals bij het origineel. De hals heeft ook een wat vlakkere radius dan het oermodel en is alles bij elkaar prima bespeelbaar.
Een speciaal duimpje omhoog voor de afwerking van het (eenvoudige plastic) topkammetje en de frets: netjes glad en geen scherpe randjes of losse of ongelijke frets te bekennen. Samen met de nette afstelling zorgt dat voor een rammel- en reutelvrij spelende bas.
NB: de wat donkere lijn is geen teken van een loslatende toets of soortgelijke malheur, maar een nerf in het hout van de hals. De aanhechting van de toets zit net wat hoger.
Hoewel die halsafwerking dus netjes is en prettig aanvoelt, gedij ik zelf als ouwe zak toch nog steeds goed bij een vintage hoogglans afwerking, en misschien dat die hals ooit nog eens een vintage amber tintje krijgt. Maar dat is dan vooral voor het oog.
Waarschijnlijk om problemen met copyright te omzeilen hebben de HB-ers er voor gekozen om de headstock een wat moderner uiterlijk te geven, en die heeft dus niet de afgeronde vorm van zijn stamvader. Ook alleen een cosmetisch dingetje, maar dat gaat bij mijn exemplaar dus wel veranderen.
De slagplaat is van een dikke witte plak kunststof en hier kunnen we wel een kleine kanttekening bij plaatsen (al hebben we het nog steeds over een bas in het absolute budgetsegment): de plaat vertoont bij nadere beschouwing op diverse plekken een soort van oneffenheidjes in het kunststof, hoewel het mij pas een dag later opviel toen de lichtval op die slagplaat wat anders was. Dat is dan weer jammer en moet eigenlijk beter kunnen. Bovendien zijn de afgeschuinde randen als je heel goed kijkt her en der ook wat minder strak, maar dan hangen we al een beetje de mierenneuker uit.
De brug is van het type pisbakkenstaal en de afgelopen 70 jaar hebben uitgewezen dat dat voor een Precision afdoende is. Uiteraard is hier ook de gelijkenis met het origineel ver te zoeken, want de snaren gaan niet door de body en ook zijn er "gewoon" 4 afzonderlijke brugzadels. Omdat de bas bij aflevering netjes was afgesteld heb ik de werking van de inbusboutjes voor de snaarhoogte en de schroeven voor de intonatie nog niet op hun werking dan wel degelijkheid kunnen schatten. Vooral die intonatieschroefjes zijn wel zichtbaar van een dunnere kwaliteit dan bijvoorbeeld op mijn ouwe Fender.
Allemaal leuk en aardig tot op heden, maar wat gebeurt er nou als we dit niet zo kostbare kleinood in een versterker prikken? Klinkt het ergens naar en is de inwendige elektriek een beetje bromvrij? We hebben toch met een enkelspoelselementje te maken tenslotte.
Ook hier werd ik weer verrast toen-ie aan de H&K BassBase 250 (met buisje in de voortrap) hing.
De bas is mooi stil in de goede zin van het woord, en heeft een echte (maar ook echte) authentieke lekkere P-ronk. Het karakterverschil met een "gewone" split-pup P is echt waarneembaar (en daarvan heb ik er 3 dus ik heb recht van spreken
Het geluid is mooi evenwichtig over het hele bereik; er is mooi diep laag en het middengebied is lekker dwingend. Het verbaast me overigens hoe het ding echt "zingt" voor zijn bescheiden prijs. Vrijwel elke Fender-type hals heeft in meer of mindere mate zogenaamde dead spots op de G-snaar, zo tussen de C en de E, maar deze goedkope HB kunnen we beslist niet betrappen op een meer ernstige vorm daarvan. De toon blijft mooi constant.
Met de vingers spelend krijg je een fijne dikke toon, die met de (toch ook weer heel goedkope) toonregelaar best goed te nuanceren is. Ook als je met een plectrum de echte rauwe ronk die zo'n enkelspoeler in zich heeft aan dit basje weet te ontlokken. Dempen met je hand op de brug gaat goed, ook doordat er geen vervelende snaarhoogteboutjes uit de brug omhoog steken.
Ook de volumepot werkt naar behoren, hoewel de draaiknopjes ook weer van het eenvoudigste soort zijn, met een plastic binnenwerk, wat geen decennia zal gaan doorstaan. Bovendien lijken de knoppen wat scheef op de asjes te zitten. Maar het vervangen van de potmeters door wat robuustere en nog beter doseerbare exemplaren met degelijke draaiknoppen is een relatief goedkope en vrij eenvoudige ingreep. Niet direct noodzaak, maar te zijner tijd wel de moeite waard.
Al met al een behoorlijk positief verhaal, na de bas een paar dagen/avonden redelijk intensief te hebben bespeeld. Ik betrapte mij er vanmiddag op dat mijn mond zich in een grijns trok toen ik het ding even de sporen gaf; ik werd echt blij van dit cheap-ass basje.
Is het dan allemaal halleluja? Je moet natuurlijk in ogenschouw nemen dat er voor 119 euro in de massaproductie geen topinstrumenten worden gemaakt. Maar anderzijds heeft Thomann het voor zo'n budget gewoon wel goed voor mekaar en lijkt de QC aan het einde van de lopende band ook geen grote steken te laten vallen.
Uiteraard wordt er van eenvoudige en goedkope componenten (mechanieken, brug, potmeters/knoppen) gebruik gemaakt. Voor de lange duur en de degelijkheid zou je dingen kunnen "upgraden" zoals dat zo mooi heet. Maar je hoeft er beslist niet meteen mee aan de slag om het spul een beetje naar je zin speelbaar te krijgen. En het elementje is bijvoorbeeld heel lekker, met veel output.
Met een aantal (voor mijn begrip) "duurdere" of "wat meer kostbare" bassen, zoals m'n ouwe trouwe '79 P, mijn Rick en de met zorg in elkaar gezette PeterBuilts bedacht ik me vanavond dat ik nog nooit voor zo weinig geld zoveel lol aan een bas beleefde. Als je een dure bas koopt, (want dat vind ik mijn Rick van 2K) dan ga je er van uit dat je iets heel goeds koopt voor dat geld. Voor heel weinig geld blijft het toch een beetje een avontuur. En nu heb ik voor dat geringe bedrag toch minstens zo veel voldoening.
Het kan dus wel, voor een lage prijs een bas maken waar je je beslist niet voor hoeft te schamen als je er de bühne mee op gaat en waar een enthousiaste beginner ook blij van kan worden. Omdat het ding gewoon goed doet waar-ie voor gemaakt is: goed af te stellen zodat-ie prettig bespeelbaar is, goed te stemmen waarbij de bas ook netjes op stemming blijft, bromvrije elektriek en een echt lekkere P-ronk.
Zelf ga ik er nog wat dingetjes aan (laten) veranderen. De headstock gaat de oervorm krijgen en er is inmiddels een ozzinele Fendâh pupcover binnen. Misschien nog een setje flatwounds er op, maar ik moet zeggen dat ik met de huidige D'Addario rounds voorlopig ook best even kan leven.
Overigens wordt de bas geleverd met een jack/jack kabeltje, een etuitje met 2 inbussleuteltjes voor de halspen en de snaarhoogteboutjes, en een zwart plastic duimsteuntje met 2 schroefjes.
Pink
