Welnu, hier hebben we er dus een. Ik heb 'm in juni 2019 gekocht. Het is een Harley Benton JB-75MN Black Vintage Series, die nu voor 169 Euro bij Thomann staat, maar ik heb er 139 voor betaald.
Dit issum:
\Zwart-op-zwart doet het meteen beter dan een witte slagplaat op een zwarte bas; dat oogt voor mij op 1 of andere manier goedkoop (dat is die bas natuurlijk ook
) maar dit is veel sjieker. Ook de zwarte block inlays staan 'm goed.Ik heb 'm natuurlijk vergeleken met mijn rooie HB fifties Precision en ook van deze Jazz kan je zeggen dat-ie gewoon goed in elkaar steekt. Bij deze J bespeurde ik wel bij een paar fretjes wat scherpe randjes; dat is bij mijn P echt perfect voor mekaar. Niet dat het bij de J echt over de hele hals rampzalig is, maar het kan dus wel heel goed afgeleverd worden.
De hals is verder netjes afgewerkt en gelijkmatig en ook het eenvoudige topkammetje ziet er netjes uit.
De brugzadeltjes zijn zo te zien van messing en al met al ziet de bas er "classy" uit (ik weet zo gauw geen betere term). Overigens lijkt het er bij kritische beschouwing op dat de veertjes die om de intonatieschroefjes zitten bij deze Jazz van dikkere kwaliteit zijn dan de exemplaren op mijn fifties P.
Ook hier een dikke eenlaags slagplaat en kennelijk heb ik mij bij deze bas ook laten foppen door de folieplakker van de firma Thomann, want ook op de bas bleek het 2e laagje nog aanwezig
De body van deze Jazz is van essen en met een keurig egale zwarte lak afgewerkt. De hals is van Canadees esdoorn met een aparte esdoorn toets, netjes afgewerkt met een zwarte binding. Aan de achterzijde van de mat afgewerkte hals zit een skunkstripe van roseacer (naar verluidt thermisch behandeld esdoorn waardoor het heel donker wordt). Ziet er netjes uit.
De J heeft ook Roswell elementjes en meteen valt op dat de output van dat single coil P-elementje echt bruut is. Ik moest bij de Jazz de versterker veel harder zetten. Op de Ampeg PF 500 met de 2 EBS-en er aan klinkt-ie wel heel goed.
Het ding klinkt echt als een Jazz en met beide pups aan en het halselement een beetje teruggedraaid krijg je echt een lekker geluid. Met beide pups voluit vind ik 'm minder, en eigenlijk een beetje braaf. Het brugelement knort er lekker op los. Al met al weer het bewijs dat een J best veelzijdig is maar tegelijkertijd kreeg ik ook weer de bevestiging dat ik toch echt een P-man ben. Er liggen standaard .045-.100 roundwounds van D'Addario op.
De pots doen hier -vind ik- verrassend goed hun werk, want ik meldde al dat je echt dat typische J-geluid krijgt als je het halselement een pietsie terugdraait, en ook de toonregelaar doet best goed genuanceerd zijn werk. Vervangen hoeft dus beslist niet 1-2-3.
De mechanieken doen prima hun werk en voelen beslist niet week aan of zo. Net als bij mijn Precision denk ik te kunnen stellen dat ze wat strakker aanvoelen en werken dan op mijn Squier Mustang bas.
Het halsje is prima en speelt erg lekker en ook daarvoor geldt dat ik me goed kan voorstellen dat veel spelers graag een J-hals hebben want hij is soepel en comfortabel.
Ik vond dat de bas al met al toch nog wel wat makkelijker kon spelen en daarom heb ik de brugzadeltjes nog een pietsie omlaag gezet en de hals wat versteld en dat kleine beetje scheelde plots een slok op een borrel.
De toon is mooi constant over het hele bereik en ook deze Jazz kan vooral in het midden en mid-hoog echt lekker zingen.
Samengevat vind ik dat Thomann met deze Jazz ook een goed ding op de markt heeft gebracht. De kwaliteit van de onderdelen en bouw en afwerking is over het algemeen prima in orde. Enkele fretjes vertoonden nog wat scherpe randjes maar heel dramatisch is dat niet. Bij dit exemplaar is dat eigenlijk het enige dat ik kon vinden. Wel een beetje jammer, want bij mijn eigen P blijkt dat het wel heel goed kan. Het is voor de 169 Euro die je er momenteel voor moet betalen een bas die naar mijn idee zijn aanschafprijs meer dan waard is.
Het ding weegt overigens volgens de kofferweger 5,15 kg.
