muziektheorie, suffig of sprankelend?

[Wiro]

Als je meer wil met muziek dan enkel stukken naspelen, als je ook eens een eigen baslijn, een arrangement of een compositie wil bouwen, dan kun je dit op gehoor doen. Sommige gefortuneerden onder ons zijn dusdanig muzikaal dat ze een solo zomaar uit de mouw schudden of een begeleiding kunnen meespelen na een nummer enkele keren gehoord te hebben. De meesten onder ons echter zullen moeten toegeven dat het toch iets meer moeite kost om tot iets te komen dat de moeite van het beluisteren waard is en de aandacht gedurende enkele minuten kan vasthouden. Zelf is me dit laatste nog maar nauwelijks gelukt, ondanks alle verwoedde pogingen de afgelopen decennia.
Eén van de nuttige bezigheden om minder afhankelijk te worden van de tijdrovende en meestal vruchteloze trial-and-error 'methode' is gehoortraining. Dit spreekt voor zich lijkt me en hier maak ik dan ook geen verdere woorden aan vuil.
Een andere bezigheid om vaardiger te leren omgaan met dit wonderlijke universele communicatiemiddel is het bestuderen van de vocabulaire en mogelijke taal-constructies door middel van de harmonieleer.

Uit encyclo.nl: "Taal is een systeem dat deel uitmaakt van ons kennissysteem en dat een middel vormt tot communicatie."
Communicatie zonder kennis kan erg op je zenuwen werken. Proberen te communiceren met mensen zonder theoretische taalkennis is erg vermoeiend en maakt enige diepgang doorgaans onmogelijk. Hoe lastig kan het zijn om aan een toerist die een onduidelijke vraag aan je stelt een antwoord proberen over te brengen dat hij min of meer kan volgen. Hoe leuk is het daarentegen om met taalvaardige vakgenoten een boom op te zetten. Hoe heerlijk is het om een goed vakman of vakvrouw te mogen aanschouwen bij het beoefenen van zijn of haar specialiteit.

Zo is het ook gesteld met muzikanten analfabeten en geletterden. De analfabeten (niet kunnen lezen en schrijven) vallen al snel in herhaling en tenzij toevallig gestuit op een 'gouden vonst' kunnen de resultaten doorgaans niet lang boeien. Hoe anders is dit bij de geletterden. Sommigen kunnen honderden pagina's vullen met proza en als je eenmaal begonnen bent met lezen hiervan dan valt er bijna niet meer te stoppen. Hoe heerlijk is het dan ook om überhaupt te kunnen lezen. Zomaar een willekeurig boek of tijdschrift oppakken en je begeven in een tot dan toe voor jou volslagen onbekend fantasierijk imperium van een ander brein levert ongekende rijkdom.

Eigenlijk wil ik bovenal zeggen: Als muziek je lief is dan wil je toch ook kunnen lezen en schrijven en arrangeren en componeren. Toch?

Wat heb ik in 't verleden lopen prutsen omdat het beeld in mijn mistige brein gegrift stond dat muziektheorie iets suffigs is voor klassiek geschoolden. Mede door het beperkte aanbod aan studiemateriaal. Hoe anders is heden ten dage de schier onuitputtelijke rijkdom dewelke ontsloten is voor eenieder met toegang tot internet. Kinders: Doe er je voordeel mee. Tast toe en wees vooral niet welopgevoed, bedeesd en bescheiden. Slurp, slobber en verslind al dat verukkelijks en geniet met volle teugen!

Hierbij dien ik op als intro: Een bescheiden voorafje:


Link


Voel je vooral vrij om aanvullingen voor te schotelen opdat de onverzadigbaren onder ons maar welig en genoeglijk kunnen tieren.

[Zonderling]

Buitengewoon handig om de basis muziektheorie te kennen. Anders is het voor velen een kwestie van groping in the dark

[wombatboter]

Een vijftiental jaar geleden was ik het beu dat ik geen muziek kon lezen of harmonie begreep en heb me ingeschreven in een muziekacademie.
Het was een wat rare situatie met een (erg goede) leraar die ik zelf nog ooit wat dingen had getoond en hoe ik die interpreteerde en aanpakte op mijn intuitieve manier (hij vond en vindt het nog steeds fascinerend).
Ik heb één studiejaar gevolgd waarbij ik simpele partijen leerde lezen en uitschrijven en zelf walking bass enz moest uitzoeken met een soort examen op het einde van het jaar.
Gedurende dat jaar heb ik letterlijk hoofdpijn gekregen van me te moeten concentreren op iets dat ik vroeger altijd leuk en ontspannend vond.
Ik begon mijn bassen te haten, ik vond het vreselijk dat ik uren aan een stuk moest nadenken over de tijdindeling van "I feel good" om dat neer te schrijven en ik snakte naar de tijd dat ik zorgeloos wat kon pielen op mijn bas en zelf af en toe dingen vond.
Ik herademde toen ik weer de bassist van vroeger kon zijn die zich amuseerde met een tap-riedeltje in D en daar uren plezier aan beleefde maar zat altijd met mijn lessen in mijn hoofd en kon me nooit echt ontspannen..
Een jaar lang had ik het gevoel dat ik in een wiskundeklas zat waar ik moest tellen en berekenen ...ik vond het vreselijk en voelde alle liefde voor muziek en basgitaar spelen verdwijnen.
Toen ik me na een jaar nog steeds slecht voelde, had ik er genoeg van (mijn resultaten waren nochtans goed). Nog een jaar hoofdpijn en zitten tellen boven bolletjes, nee dank u.
Een vriend van me is zeer goed in wiskunde en snapte dat gewoon allemaal veel beter..Ik zag 'm moeiteloos bezig in sommige lessen en snapte het verband tussen rekenen, tellen en muziek.
Alle respect en bewondering voor mensen die zich daarin vastbijten en het zeer goed doen...Aan mij is het helaas niet besteed al blijf ik dat jammer vinden.
Ik snap de argumenten zoals "gewoon doorbijten" maar als ik na een jaar nog steeds hoofdpijn krijg bij iets dat me hoort te bekoren, dat is me gewoon te lang..

[Green Goblin]

die zich amuseerde met een tap-riedeltje in D

Maar blijkbaar gebruik je het wel...

[wombatboter]

Wat bedoel je juist ? (dat tap riedeltje had ik zelf gevonden zonder enige kennis van harmonie, enz)

[clover4]

Ik vind het ook lastig om zomaar iets vanaf bladmuziek te spelen op bas of gitaar. Terwijl ik me op het schrift concentreer raken mijn vingers absoluut in de knoop op het fretboard.
( Het gekke is dat ik jaren hoorn heb gespeeld en daar ging het me vrij makkelijk af ).
Met tabs zie ik meestal al wel gauw wat de bedoeling is maar daar mis je de toonlengtes, rusten een beetje.

Ben nu ongeveer een jaar bezig om video tutorials te volgen op Youtube en dan met name de blues. ( Marc Ellison ! )
Allemaal erg boeiend en ook vrij gauw al resultaat . Je begrijpt de pentatonische grondbeginselen vrij snel . Ik doe dit op gitaar maar mijn basspel wordt er ook significant beter van !

[ElcoHeijmans]

Ik kan absoluut geen noten lezen en meespelen met tabs dan kom ik ook in de knoop met mijn vingers.
Dan speel ik stap voor stap de noten van de tab en luister naar het orgineel en probeer dan steeds stapje voor stapje verder te komen. Ik leer dan alles uit mijn hoofd en als het erin zit dan kan ik het lekker meespelen.
Het ene nummer gaat er makkelijker in dan het andere, als er teveel verschillende lijnen in zitten heb ik daar wel weer last van.
Soms zit ik eraan te denken om SBL op te zeggen en voor les in real life te gaan.
Vooral ik nu in een band zit waar we covers spelen en de andere muzikanten horen (en zeggen) als een deel van de partij niet klopt.
Flinke uitdaging voor mij om dan steeds de juiste noten te spelen zoals het orgineel. Dat hoefde ik zo'n 20 jaar lang niet omdat ik eigen werk speelde en dan verzin je de baspartijen zelf.

[Peachabell]

In m'n jeugd heb ik wat muziektherorie gehad, toen ik deel uitmaakte van een zangkoor.
Genoeg om partijen te kunnen lezen in normaal en gregoriaans notenschrift.
Maar als er veel kruisen en moeilijke zaken voor de balk staan doe je me wel een plezier om het even voor te spelen.
Stukken die we vaak uitvoerden kon ik ook vrijwel zonder papier zingen.

Toen ik later gevraagd werd om mee te doen aan bandjes en daarvoor een instrument onder de knie moest krijgen,
werd er eigenlijk helemaal geen notenschrift gebruikt. Hier en daar was er wel een gitarist die dat beheerste,
maar meestal gold dat je iets moest kunnen na- en meespelen of invullen nadat je het gehoord had.
Dat zou ook 'beter zijn voor je muzikaliteit en interpretatievermogen' dan 'zaken schools van papier oplepelen'.

Het komt er op neer dat ik bij bas zelden muziek lees, ik heb het mezelf niet aangeleerd en kan het daarom ook nauwelijks.
Wat we wel soms deden was moeilijke of onduidelijke zaken uitschrijven om zo duidelijk te krijgen wat een ander ergens mee bedoelde.
Of als er herhaaldelijk dezelfde fout gemaakt werd tijdens een repetitie.

Ik denk dat muziektheorie verrijkend is, maar dat het ook verstikkend kan werken.
Dat ligt dan minder aan de theorie zelf, maar meer aan hoe het gebracht wordt door degene die het uitlegt.
Het is ook aan jezelf om iets sprankelend te spelen, of iets suffig te laten klinken, dat kan ook uit je hoofd.

[basfalt]

Ik zou wel willen dat de gitarist in mijn bandje notenschrift zou kunnen schrijven . Hoewel we super simpele muziek spelen zijn er wel heel vaak off-beat accenten en ik heb enorme moeite om zijn riffs te doorgronden ( ik ben wat dat betreft een zeeer matige bassist.. ) . Een visuele beschrijving van de muziek zou me enorm helpen om het sneller onder de knie te krijgen .

Hoewel ik wel de basis van het notenschrift beheers ( vroeger accordeon van bladmuziek kunnen spelen ) begrijp ik niets van de benoeming van accoorden en af en toe bekruipt me het gevoel dat ik daarmee toch wel iets mis . Als ik het in 1 uur kan leren begrijpen ( dat 'belooft' de titel van de video ) zou ik wel gek zijn om het niet te proberen . Ik vroeg me af of deze video echt een aanrader is of dat ie slechts dient als voorbeeld ?

[Green Goblin]

Wat bedoel je juist ? (dat tap riedeltje had ik zelf gevonden zonder enige kennis van harmonie, enz)

Je schrijft: "een riedeltje in D". Je speelt dus in een bepaalde toonsoort, en weet (misschien onbewust) welke noten daarin passen. Dat is ook "muziektaal", en dus muziektheorie.

Als iemand zegt: dit nummer is in D, dan weet jij dus welke noten je kunt spelen.

(Overigens snap ik dat nooit helemaal, ik weet dan dat er een D in zit en een A (de kwint), maar verder is het dan de ene keer de toonladder van D maj en de andere keer de toonladder van D min, net hoe het uitkomt geloof ik ). Misschien kan iemand me dat eens goed uitleggen...

[LemmyNL]

Ja, iemand met een beetje theorie onder z'n arm

[wombatboter]

Wat bedoel je juist ? (dat tap riedeltje had ik zelf gevonden zonder enige kennis van harmonie, enz)

Je schrijft: "een riedeltje in D". Je speelt dus in een bepaalde toonsoort, en weet (misschien onbewust) welke noten daarin passen. Dat is ook "muziektaal", en dus muziektheorie.

Ik ken de noten die deel uitmaken van dat akkoord maar ik kan ze bvb niet opschrijven en ik weet niet welke toonladders er bij horen en snap dat "modes" gedoe nog steeds na duizend keer niet, het is gewoon hetzelfde maar op een andere noot beginnen. Ik ga het er niet over hebben want ik krijg daarvan al hoofdpijn

[Boerenmotor]

Victor Wooten heeft wel een interessante benadering.......bijv in dit filmpje.....

https://youtu.be/8UzYhyodvfs

[Wiro]

Als ik het in 1 uur kan leren begrijpen ( dat 'belooft' de titel van de video ) zou ik wel gek zijn om het niet te proberen . Ik vroeg me af of deze video echt een aanrader is of dat ie slechts dient als voorbeeld ?

De video is echt een aanrader en een goed voorbeeld.

(Overigens snap ik dat nooit helemaal, ik weet dan dat er een D in zit en een A (de kwint), maar verder is het dan de ene keer de toonladder van D maj en de andere keer de toonladder van D min, net hoe het uitkomt geloof ik ). Misschien kan iemand me dat eens goed uitleggen...

Filmpje kijken in de eerste post en je weet het en nog vééél meer dan dat.

[didi]

Het is ook niet nodig om alles ineens te begrijpen en toe te kunnen passen. Noten lezen is handig maar niet noodzakelijk. Het kunnen ontcijferen als het nodig is is voldoende. Akkoordopbouw is wel heel nuttig en zelfs noodzakelijk. Ook modi en ladders.
Meestal haken mensen af als het te veel in een keer wordt. Dan duizelen ze en krijgen koppijn.
Lees af en toe wat over theorie en gebruik dat dan tot je het je hebt toegeëigend. Daarna weer eens wat anders.
Het is geen heilige leer waar je je aan moet onderwerpen maar iets wat ten dienste kan staan van je spel.
Ik moet wel zeggen dat ik het erg prettig vind als ik met iemand speel die de taal een beetje machtig is en je een bes-halfverminderd of een G9 krijgt als je dat vraagt. Het gaat dan allemaal een stuk vlotter. Daarom speel ik graag met pianisten. Die zijn daar wat minder angstig voor. En nee, het leren houdt nooit op. Er zijn nog altijd theoretische zaken waar ik mijn hoofd over moet buigen.

Edit: ik heb het filmpje afgekeken. Helder en overzichtelijk. Toch denk ik dat de kennis beter zal blijven hangen als het meteen in het spel kan worden toegepast. Gedoceerd en praktisch gericht.